Een drukke week achter de rug. Het belangrijkste was wel het debat over het rapport over de Schipholbrand. Terwijl minister Donner toen hij opstapte nog vraagtekens zette bij de vraag of de overheid wel alle verantwoordelijkheid kan toegedicht, was de reactie van de nieuwe minister Hirsch Ballin erg duidelijk: als de overheid gedaan had wat zij had moeten doen, waren er minder doden gevallen. Het is trieste constatering, maar het is goed dat het kabinet de verantwoordelijkheid duidelijk neemt en toegeeft.
Een bijzonder pijnlijk moment in het debat was toen de minister aan het begin van de tweede termijn van de Kamer het woord vroeg om te zeggen dat hij de Kamer verkeerd had geïnformeerd. In zijn eerste termijn had hij namelijk gezegd dat een belangrijke waarschuwing van de commissie-Siepel over het brandgevaar in cellencomplexen nooit op de juiste plek bij het ministerie van Justitie was aangekomen. Op dat punt klopte het rapport van de Onderzoeksraad volgens hem niet. Nu moest hij zijn woorden terugnemen, die waarschuwing was wel aangekomen, maar had niet tot voldoende actie geleid.

De minister was zelf woedend en de Kamerleden onthutst. Het kan natuurlijk niet dat een minister in zo’n belangrijk debat foute informatie geeft omdat zijn ambtenaren hem niet goed informeren. Het debat hierover wordt dinsdag voortgezet. Dan zal de minister met een brief komen hoe hij binnen het departement orde op zaken zal stellen. En dan zal ook blijken of dat voldoende is om het vertrouwen weer te herstellen, want dat heeft door deze hele zaak wel een deuk opgelopen.

Maar het ging niet allemaal over de Schipholbrand deze dagen. Een van de leukste bijeenkomsten die ik deze week meemaakte, was de oprichtingsbijeenkomst voor het Instituut voor Theologische en Sociale Integratie, een instituut dat wil bevorderen dat mensen met een verstandelijke handicap een volwaardige plaats in de kerk krijgen. Tijdens het mini-symposium werd een boek gepresenteerd van initiatiefnemer ds Johan Smit met als titel ‘Zo gewoon mogelijk- tien theologische tips voor inclusie’.
Een aanwezige gehandicapte mocht een extra boek uitreiken aan iemand van de aanwezigen. Ik was wel trots dat hij mij uitkoos omdat ‘de ChristenUnie in de politiek wil uitvoeren wat er in de bijbel staat’. Het was een hartverwarmende bijeenkomst, omdat de mensen met een verstandelijke handicap zo gewoon zichzelf zijn en zich niets aantrekken van rangen, standen of plichtplegingen. Op die manier raken ze het hart van anderen. Daar kunnen we in de rest van de samenleving nog wat van leren. Mensen met een verstandelijke handicap zoveel als mogelijk betrekken bij onze maatschappij is niet alleen voor hen goed. Ook mensen zonder verstandelijke beperking varen daar wel bij.

Vrijdag was de trouwerij van medewerker Pieter Grinwis. We zijn hem met z’n allen, voor zover niet op campagnetoer in Limburg, heel veel geluk gaan wensen.


Vandaag de tweede campagnedag. We rijden met een ChristenUnie-touringcar door Flevoland. De bus is beplakt met de portretten van de eerste tien kandidaten en trekt heel wat bekijks. We starten in Almere, bekijken de stad vanaf het dak van een van de tweelingtorens aan de rand van het meer, en delen Max Havelaar-koffiepads met het ChristenUnie-logo uit op de markt. Dat leidt tot veel positieve reacties. En we komen natuurlijk ook mensen tegen die zeggen: ‘de ChristenUnie is mijn partij hoor’, en ons succes wensen.

Daarna door naar een zorgboerderij in Zeewolde. We worden onder andere onthaald door oud-voorzitter Thijs van Dalen en mensen die op de zorgboerderij, annex theeschenkerij en winkel werken. Marcia, een meisje dat op de zorgboerderij werkt, laat mij de geitjes, de kippen en het enorme varken Bea zien. En ook een jonge koe en een stier die op een ander veldje staan. Over het algemeen heb ik best ontzag voor stieren, ik houd ze het liefst op afstand, maar volgens de fotografen – die er zelf ook geen verstand van hadden – kan het geen kwaad. Ze willen graag een foto van Marcia en mij terwijl we de koe over haar kop aaien.

We zetten onze prachtige, splinternieuwe verkiezingsstand ook op in de winkelstraat in Lelystad en Emmeloord. Daarna gaan we naar Urk. We bezoeken een turnhal met prachtige toestellen en een kleinschalige huisartsenpraktijk, waar dokter Bloed ons met trots zijn echo-apparaat laat zien, dat hij van de Urker bevolking gekregen heeft bij de opening van de nieuwe praktijk.
En nu op naar Dronten voor de verkiezingsavond in De Meerpaal.