Een dag op stap met EO-presentator Andries Knevel, voor een portret dat op 4 november wordt uitgezonden. We gaan op zoek naar mijn wortels. Die liggen in Hilversum, aan de ’s Gravelandseweg, waar mijn opa samen met mijn vader en oom bij de beroemde Hilversumse Kei een groente-, fruit- en delicatessenwinkel hadden. Met een naam die veel mensen nog steeds kennen: H.Rouvoet en Zonen.

Daarna door naar de christelijke-gereformeerde Pniëlkerk. De kerk waar ik Liesbeth heb leren kennen, waar we ook zijn getrouwd. Ik was er lid en later voorzitter van de jeugdvereniging en samen met een vriend de baas van het jeugdhonk. We spreken in de kerkbanken over de betekenis van het geloof in mijn leven en voor mijn werk in de politiek. Andries vindt het leuk om nog even op het kerkorgel te spelen.

Dan gaan we naar het Comenius College, waar Andries tien jaar voor mij ook op heeft gezeten. We worden ontvangen door de rector en maken een scheikundeles mee bij een leraar van wie ik les heb gehad. We doen proefjes, praten over politiek en over de jongerencampagne StemRou. Ik nodig de klas uit voor een bezoek in Den Haag. Met een variant op de slogan ‘CU@de stembus’ neem ik afscheid: ‘CU in the Hague’.
We lopen nog even door de school en komen ons beider leraar Nederlands onverwacht tegen. Andries en ik weten allebei nog waar we in zijn leslokaal zaten. Een leuke ontmoeting.

Daarna rijden we naar Amsterdam voor een bezoek aan Toos Heemskerk van het Scharlaken Koord. Een pracht van een vrouw, die hulp verleent aan prostituees op de Amsterdamse Wallen. Zij laat ons de keerzijde zien van de legalisering van bordelen. In Den Haag is de politiek bezig met een papieren werkelijkheid. Want al is prostitutie gelegaliseerd, dat heeft de problemen van onvrijwillige en illegale prostitutie, en dús van uitbuiting en vrouwenhandel, bepaald niet opgelost. Volgens Toos belandt driekwart van de vrouwen onvrijwillig in de prostitutie. Veel vrouwen zouden er – als ze zouden kunnen – graag uit stappen. Maar ze zijn afhankelijk van pooiers en gevangen in verplichtingen en schulden.
Ik heb geen zin om door de straatjes te lopen, ik verwonder me erover dat gezinnen met jonge kinderen dat wel doen. Ik sta met Andries en Toos op een bruggetje te praten. Een auto moet moeite doen om ons op de smalle brug te passeren. De bestuurder doet het raampje naar beneden en roept: ‘Ik ga wel op je stemmen, maar ik moet er nu wel even langs.’ Leuk: spontane op een onverwachte plek.

Tot slot brengen we een bezoek aan de voedselbank in Amsterdam Zuidoost, opgericht door Regina Mac-Nack. Tot mijn verrassing treffen we er ook mijn broer Frits, die veel vrijwilligerswerk doet voor deze voedselbank. De voedselbanken in Nederland laten volgens mij ook een keerzijde van het Haagse beleid zien. Het gaat niet met iedereen beter. Er zijn mensen die het niet redden, die in de schulden zitten of niet aan het werk komen, omdat ze een naam hebben die op een niet-Nederlandse afkomst duidt. Zou jij voedselbanken willen subsidiëren als je in de regering zat?, vraagt Andries mij. Ik zou het belangrijker vinden om via een goed armoedebeleid en betere schuldhulpverlening voedselbanken overbodig te maken, is mijn antwoord.
Dan rijden we terug naar Hilversum. ’s Avonds ben ik thuis.