Als ik het Nederlands Dagblad opensla, valt mijn oog op een opinieartikel van ene Cor Verkade. Daar word ik niet al te blij van. Een hoop feitelijke onjuistheden en suggestieve verwijten. Hij hanteert enthousiast de inmiddels bekende CDA-strategie om de ChristenUnie als ‘links’ neer te zetten en stelt zelfs dat één van de voorlopers van de ChristenUnie, de RPF, indertijd is opgericht omdat het CDA onder invloed van de ‘radicaal-christelijke’ ARP te links werd… Geen beste beurt voor iemand die zich als politicoloog afficheert: de RPF werd opgericht omdat o.a. mensen uit de kring van de ARP vreesden dat het CDA in principieel opzicht een verwaterde club zou worden. Het valt niet te ontkennen dat zij gelijk hebben gekregen!
Vandaag maar eens kijken of er aanleiding is voor een weerwoord, zodat de ND-lezers een correct beeld krijgen.

Ik ga welgemoed naar Den Haag. De dag begint met een campagneoverleg. Nog dagelijks stromen er verzoeken voor bijeenkomsten en ontmoetingen binnen. Het programma voor de komende weken zit al heel vol, maar we doen ons best om nieuwe afspraken zoveel mogelijk in te plannen.

Daarna een interview voor het KRO/RKK-programma Kruispunt. Een goed interview over ethische onderwerpen, ons christelijk-sociale profiel, ons jeugd- en gezinsbeleid. Er zijn heel wat katholieken die onze ideeën hierover delen en herkennen.

Na de lunch een ontmoeting met het managementteam van Zorggroep Rijnmond. Directeur Arie Kars en enkele anderen ken ik goed uit de kring van het Christelijk Sociaal Congres. Een leuke ontmoeting en vooral een openhartig gesprek over christelijke politiek en de problemen en frustraties in de zorg.

Zij brengen daarna een bezoek aan de plenaire zaal, ik ga door naar een interview met EO-Visie. Een gesprek dat verder gaat dan de ‘gewone’ vragen over politiek: de lezers van Visie willen niet alleen de politicus zien, maar ook de mens André Rouvoet in het hart kijken. Het gaat over vragen als: wat drijft je als politicus, wat is je doel en hoe ga je om met dilemma’s als het sluiten van compromissen? En over de mogelijkheden en de beperkingen van christelijke politiek. Eerlijk gezegd vind ik dit de fijnste interviews: ik laat mij graag in mijn hart kijken!
Daarna een ontmoeting met een delegatie van de Stichting Voorkom! Mij valt de eer te beurt om de eerste ‘Clean Card’ in ontvangst te mogen nemen: een soort uitvouwbare creditcard met heel veel informatie over drugs, verslaving, preventie en hulpverlening. De stichting heeft mij uitgekozen vanwege de heldere keuzes die de ChristenUnie in haar programma maakt op het gebied van verslavingszorg en preventie. Dat vind ik een groot compliment.

Ik geef nog een interview aan het studentenblad Fiat Justitia van de Juridische Faculteitsvereniging Rotterdam. Het gaat over multiculturaliteit, religie in het openbare leven en de islam. De studenten hebben zich goed voorbereid.

Aan het eind van de middag een paar snelle happen en nog wat overleg met medewerkers. Dan met de taxi naar Zaltbommel, waar ik in het kader van de opnamen voor ‘Andries’ (zie maandag) de theatervoorstelling ‘De Redenaar’ van Victor Löw bijwoon. Victor is niet alleen een van Nederlands beste acteurs, maar ook mijn lagereschoolvriendje uit Hilversum. Hoewel de voorstelling een aantal passages bevat die mij tegen de borst stuiten, ben ik zwaar onder de indruk van het talent van mijn oude maatje. Ongelooflijk: een monoloog van 80 minuten, in een tempo waar je duizelig van wordt… Na afloop ontmoeten we elkaar in de lege theaterzaal en praten we na over toen en nu, over politiek en theater, over wat ons drijft in ons werk. Dat wordt een heel bijzonder en openhartig gesprek. Onze levens zijn totaal verschillend, maar toch bespeur ik bij mezelf gevoelens van vriendschap en verbondenheid. Bij Victor merk ik hetzelfde. Bijzonder! We spreken af dat Victor ook een keer komt meelopen in de Kamer.
Als de cameraploeg is vertrokken, blijven we samen nog wat drinken en praten over ‘the good old days’. We worden oud…