Het was een wat ongewone week, deze eerste week na het herfstreces. Op woensdag en donderdag had ik afspraken buiten de Tweede Kamer. En nog opmerkelijker, ik kon de afspraken nog nakomen ook. Dat is ongewoon, want op de dagen dat de Kamer vergadert, dinsdags, woensdags en donderdags ben ik eigenlijk altijd in Den Haag aan het werk, in het gebouw van de Tweede Kamer. Die enkele keer dat ik een afspraak maak op een Kamerdag komt er altijd de beperkende opmerking bij dat de kans groot is dat ik uiteindelijk toch niet aanwezig zal kunnen zijn. ‘Onder voorbehoud van de Kameragenda’ heet dat dan.

 

Afgelopen woensdag was ik uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de aanbieding van de Nieuwe Bijbelvertaling in De Doelen in Rotterdam. Een historische gebeurtenis. Tegen een bekende uit mijn woonplaats die ik ontmoette, maakte ik de opmerking dat ik mijn kleinkinderen later nog zou vertellen dat ik bij deze aanbieding ben geweest. Hij was dat met mij eens: “Bij de aanbieding ben je geweest, zei hij, nu de kleinkinderen nog.”

Ja, zo kun je alles relativeren.

Ik was erg blij dat het lukte me vrij te maken. Het was een dubbeltje op zijn kant omdat het er een moment op leek dat een interpellatiedebat over de slechte koopkrachtcijfers gevoerd zou worden op woensdagmiddag. Vanzelfsprekend zou ik daar aan meedoen. Uiteindelijk is besloten dat er eerst een brief van de minister over die cijfers zal moeten komen. Dat geeft meer houvast voor een goed, inhoudelijk debat. Een goed besluit, maar dat was niet de enige reden dat ik er blij mee was.

 

Op donderdagmiddag had de stichting ’Woord en Daad’ een symposium georganiseerd. ‘Woord en Daad’ houdt zich bezig met ontwikkelingssamenwerking. Deze bijeenkomst was gericht op ondernemers en de zaal was dan ook gevuld met een paar honderd ondernemende lieden. Onderwerp van de middag was de behoefte van ontwikkelingslanden aan de expertise op velerlei gebied, van het westerse bedrijfsleven. Voor mij en Kees van der Staaij van de SGP, was een rol weggelegd in het ‘lagerhuisdebat’. Met een aantal experts mochten wij discussiëren over een zestal stellingen. Het was een plezierige middag. Met name het enthousiasme van de ondernemers die zich in het avontuur gestort hadden en inderdaad met een project aan de slag gegaan zijn in een ontwikkelingsland, maakte indruk op mij.

 

Het weekend zal ik moeten gebruiken om me voor te bereiden op de begrotingsbehandeling van Buitenlandse Zaken en Ontwikkelingssamenwerking, ook moet ik nog een column schrijven voor het Centraal Weekblad en mijn digitale postbus is alweer overvol, dat heb je met al die uithuizigheid. Komende maandag om kwart over tien start de begrotingssbehandeling, dat betekent de trein van zeven uur ’s ochtends. Maar voordat ik in die trein zit, moet er nog heel wat gebeuren.