Wat een week. Zondag een geweldige dag gehad. De kerk waar ik lid van ben (de Koningskerk in Zwolle-Zuid) bestond 15 jaar. En dat hebben we op een fijne manier gevierd. Maandag de hele dag bezig geweest met vergaderingen. ’s-Morgens en een deel van de middag met minister van der Hoeven (OCenW) over Koers PO en VO, richtinggevende documenten voor het onderwijs. De minister mocht de nodige kritiek op haar nota’s in ontvangst nemen. Echt blij was ze daar niet mee. Later op de middag en avond even iets heel anders: een debat met minister Veerman (LNV) over de Agenda Vitaal Platteland. Waar je je als lid van een kleine fractie niet allemaal mee bezig mag houden. Ik kon in mijn bijdrage nog even stil staan bij het overlijden van oud-hoogleraar agrarische geschiedenis, Slicher van Bath. Je bent historicus of niet, zullen we maar zeggen. Ik heb de vergadering niet helemaal uitgezeten omdat ik graag naar huis wilde. Dinsdag werd mijn oudste dochter Esther zeventien jaar. Omdat ik ’s-avonds in den Haag vast zat wilde ik toch nog een klein stukje van haar verjaardag meemaken. Dat lukte nu. Dinsdag stond den Haag in het teken van de nieuwste ontwikkelingen bij de LPF. Je verbaast je nergens meer over. Alle scenario’s gingen over tafel. Uiteindelijk bleek de fractie nog bij elkaar te blijven onder leiding van Gerard van As. Of dat nu zo’n verstandige keuze is, waag ik te betwijfelen. Ik denk dat iemand als Mat Herben meer empathie uitstraalt. De dinsdagmiddag en avond stonden in het teken van Schiphol en de NS. Eerst een interessant debat met de hoogzwangere staatssecretaris Schultz over de geluidsisolatie Schiphol. Daar is veel mis gegaan. Dat kreeg ze te horen ook. Daarna een debat met staatssecretaris Schultz en minister Peijs over de concessies voor het spoor (zowel vervoer als beheer). Unaniem veegde de Kamer deze concessies van tafel. Opnieuw onderhandelen, was de boodschap. Het verweer van de beide bewindslieden was niet sterk. Met de debatten over Koers PO en VO en de spoorconcessies in mijn hoofd, durf ik wel te stellen dat er zo af en toe wel iets terecht komt van dualisme in het Haagse. Zo af en toe, want deze week werd rond het (uiteindelijk uitgestelde) debat over de no-claim duidelijk dat de coalitiepartners nog wat meer tijd nodig hebben om in de achterkamer hun zaakjes te regelen. Dat zal volgende week een vervolg krijgen. Ik ben benieuwd of het CDA haar poot (= de huisarts valt buiten de no-claim) zal stijf houden. Zo ja, dan wordt het nog echt leuk. Woensdag ben ik een deel van de dag bezig geweest met het debat met minister van der Hoeven over haar tijd als bestuurder van TH Rijswijk. Dat begint al met al een vervelend verhaal te worden. Als PvdA, SP en GL volstaan met een motie van constatering (weer wat nieuws), dan weet je eigenlijk al genoeg. Ik sluit niet uit dat dit verhaal nog een keer terug zal komen. Woensdag ook de nodige discussies over de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Een lastig onderwerp. Donderdag vooral bezig geweest met een debat over de gewasbescherming. Daar wisten we met minister Veerman en staatssecretaris van Geel nog zo’n vier uur over te debatteren. Opvallend hoe breed de consensus was over het te voeren beleid. Meestal zorgen debatten over dergelijke onderwerpen voor enige polarisatie.  Vrijdag thuis gewerkt en bij het jubileum van Gave geweest. Als voorzitter van deze club mocht ik de jubileumviering afsluiten. Zaterdag had Gave haar landelijke toogdag. Ook daar mag ik de dag afsluiten. Een bestuur op afstand hoort aan het eind van het programma, zullen we maar zeggen.

 

Al met al een behoorlijk drukke vergaderweek. Er zijn collega’s van grotere fracties die een dergelijke hoeveelheid overleggen en debatten over een paar vergadermaanden uitsmeren. Nu komen voor mij de begrotingsbehandelingen eraan. Ik zal er dit jaar ‘maar’ vijf doen. Ook hier geldt dat bij grotere fracties er zelfs leden zijn die nooit een begrotingsbehandeling mogen doen. Wat zijn de verschillen in de Kamer soms groot. De begrotingen vragen van zowel de medewerkers als de kamerleden de nodige energie. Volgende week allereerst de begroting Economische Zaken. Laat nu net deze week de Industriebrief uitgekomen zijn (een uitwerking van een motie van mijn hand die ik vorig jaar bij de begrotingsbehandeling EZ heb ingediend). Toen stribbelde staatssecretaris van Gennip behoorlijk tegen. Nu zegt ze dat Economische Zaken weer hart, oog en oor voor de industrie heeft gekregen. Dat ik als eenvoudig kamerlid daar een bijdrage aan heb mogen leveren, stemt me tot enige tevredenheid. Minder tevreden ben ik met de uitwerking van mijn aangenomen motie over de steun aan het Noorden. Die motie legt ze – met steun van de coalitie – naast zich neer. Tot grote ergernis ook van het Noorden.