Maandag heb ik nog thuisgewerkt. Dat was wel nodig. De fractiedagen en het verkiezingsprogramma hadden veel tijd en aandacht gevraagd. Nu kon ik weer eens aan het werk met concrete beleidsonderwerpen. Er gaat niets boven het echte parlementaire handwerk. Wetteksten doorlezen, kijken naar gevolgen, nadenken over aanpassingen, moties en amendementen voorbereiden, noem maar op. Ik krijg overigens steeds meer de indruk dat een parlementariër anno 2006 het daar niet meer mee redt. Je moet opvallen, in kranten en op de televisie verschijnen. Profileren heet zoiets. Al je tijd in een amendement over de WILG steken, om maar eens een niet publieksgevoelig onderwerp te noemen, is in dat licht weinig rendabel. Voor de positie van het parlement zou het echter slecht zijn als we die belangrijke (grondwettelijk verankerde) taken zouden verzaken.

Over profileren gesproken. De VVD kwam deze week met haar verkiezingsprogramma naar buiten. Even dacht ik dat 5 december al aangebroken was. Algehele belastingverlaging, gratis kinderopvang, het kan niet op. Heikele onderwerpen als de AOW en de hypotheekrenteaftrek worden niet aangeraakt. Het CDA ging de VVD daarin al voor. Angst voor de kiezer?  Eerst bijna vier jaar lang de mensen het vel over de neus trekken en dan mooi weer gaan spelen. Tja, als je scope niet verder reikt dan 22 november 2006 is dat misschien de oplossing. Het getuigt echter allemaal van weinig politieke moed. Ik hoop dat de kiezer er doorheen prikt.

De VVD zette maandag op professionele wijze haar programma in de markt. De rest van de week ging echter de aandacht vooral naar de kandidatenlijst van de VVD. Dat ging allemaal wat minder professioneel. Arthur Docters van Leeuwen, de beoogde nummer 10, begon als eerste te morren over zijn plaats. Snel volgden er meer. Binnen een dag was een deel van de kandidiatenlijst weer herschreven. Zoiets volg je van zeer nabij met open mond. Er is geen fractie die zo vernieuwd is in de afgelopen jaren als de VVD. Tussen 2003 en 2006 is er sprake geweest van een ware uittocht. Een deel van de tussentijds binnengekomen kamerleden wordt nu weer afgeserveerd. Weisglas is met zijn pleidooi aan partijbesturen voor behoud van parlementaire ervaring een roepende in de woestijn gebleken. Met name in zijn eigen partij. Er zijn overigens maar twee fracties in de Kamer die ongewijzigd zijn gebleven: de ChristenUnie en de SGP. Waarschijnlijk is dat de VVD een doorn in het oog. Hun pleidooi voor verkleining van de Tweede Kamer treft namelijk vooral de kleinere fracties. De VVD maakt overigens de kiezer nu duidelijk dat zij het wel met minder zetels afkunnen. Ik ga ervan uit dat deze boodschap over zal komen.

Woensdag het debat over de dienstregeling NS. Met mijn medewerker Frank Visser had ik het goed voorbereid. Het resultaat was mooi. Ik kreeg drie toezeggingen van de minister. Allereerst gaat ze naar aanleiding van onze analyse van de ruim 800 kritische mails over de nieuwe dienstregeling kijken of er op een aantal trajecten nog iets gedaan kan worden. Ik reken me niet rijk, maar vond het mijn taak om maximaal te proberen de regeling te verbeteren. Ik kreeg ook toezeggingen voor verdere onderzoek (onder andere naar capiciteitsvergroting van het spoor) en snellere stoptreinen (die hadden er al lang moeten zijn). Daarnaast heb ik drie moties ingediend die gezien de medeondertekening het wel zullen gaan halen. Onder andere het Noorden zal dan na 2007 een intercityverbinding kunnen behouden. Zie voor meer informatie over dit debat: www.christenunie.nl

Woensdagavond kwam ik mezelf weer tegen in het NOS-Journaal en het verslag van het debat in Nova. Dat merk je daarna direct. Van verschillende kanten ontving ik sms-jes en mails. Pas als je op televisie komt, schijn je te leven als politicus.  Zoiets went nooit. Al waardeer ik het meeleven van mensen. Laat daar geen misverstand over zijn. Ik heb echter wel eens meegemaakt dat ik na een week van hard werken (groot wetsvoorstel behandeld, twee belangrijke amendementen door de Tweede Kamer gekregen) op het station door iemand werd aangesproken die zei: doe je nog wel iets? Ik zie je tegenwoordig zo weinig op televisie. Tja. Televisie, televisie en nog eens televisie. Het zal de komende weken een ware strijd  voor politieke partijen worden om daar op te komen. En nu maar hopen dat kleinere partijen, zoals de ChristenUnie, daarbij ook een eerlijke kans krijgen. We hebben een goed verhaal te vertellen, maar moeten daarvoor dan wel een platform kunnen krijgen. Leuk overigens om vandaag in het NRC-Handelsblad te lezen dat afgaande op het debat van woensdag de ChristenUnie het meest creatief met de toekomst van het openbaar vervoer bezig is. En dan hadden ze onze nota 'Spoor gaat voor' (december 2005) er nog niet eens bij gehad. Kun je nagaan.

Donderdag een uitgebreid debat over de Wet Inrichting Landelijk Gebied. Mede voorbereid door medewerker Rita Klapwijk. Ik vraag onder andere aandacht voor de juridische situatie m.b.t. kavelruil. De wetgeving is daarin niet duidelijk en dat leidt tot vervelende situaties. Minister Veerman vergeet eerst in 1e termijn mijn vragen te beantwoorden en in de 2e termijn blijkt dat dit niet echt zijn dossier is. De komende week zullen we gebruiken voor het produceren van amendementen. Ik neem mijn taak als mede-wetgever graag serieus en vind dat hier iets moet gebeuren. Ik weet me daarin overigens gesteund door de beroepsgroep en accountant en notarissen. Op mijn verzoek zijn de stemmingen een week uitgesteld.

Vrijdag nog een gesprek gehad met Remmelt de Boer (bestuurslid) en Els van Dijk (directeur) van de Evangelische Hogeschool (EH) te Amersfoort. Naast een basisjaar (zie www.eh.nl) is de EH vorig jaar ook begonnen met het opvangen van gestrande 1e jaarsstudenten. Zonder al teveel reclame kreeg men 90 studenten binnen voor een soort rebound. Zaterdag nog naar Hilversum geweest voor een radiointervieuw (EO.nl over het concert van Madonna).

Deze week ook nog een gesprek gehad met vertegenwoordigers van de Raad voor Cultuur. Na het gesprek werd ik  door medewerkers er op geattendeerd dat in ons komende verkiezingsprogramma we pleiten voor opheffing van dit instituut (!). Daar had ik in de concepten overheen gelezen.  Komende dinsdag zal ons programma naar buiten worden gebracht. Dan is André Rouvoet ook weer terug uit Israel. In de afgelopen dagen was hij daar met Paul Rosenmöller (IKON) voor televisieopnamen. Zaterdagmorgen kreeg ik nog een sms-je van hem waarin hij mij meedeelde aan de Dode Zee te liggen. "Zwaar joh, zo'n campagne", liet hij mij weten. Wacht maar André, jij krijgt het de komende weken nog zwaar voor je kiezen. Daar is hij zich ongetwijfeld goed van bewust. Mogelijk spreekt hij zichzelf met dit soort sms-jes wat moed in! Het is hem gegund.