't Blijkt toch moeilijker dan ik dacht om dagelijks, althans regelmatig, tijd te vinden voor dit weblog. Zelfs nu ik een week zonder al te veel debatten had, is de agenda zó vol dat ik er niet aan toe kom om iedere dag iets van me te laten horen. Maar ik geef het niet op: ik blijf proberen om via m'n weblog een kijkje in het leven van een fractievoorzitter te bieden!
Wat heb ik van de week zoal gedaan en meegemaakt?

Maandag (6 oktober) heb ik thuis gewerkt: mailen, een interview met onze oppas voor een schoolopdracht, mailen, telefonisch overleg, mailen, gras maaien (jawel!), en nog wat mailen.

De dinsdag is gevuld met fractievergadering, vragenuurtje, een gesprek of wat. 's Avonds heb ik eindelijk een keer gelegenheid om samen met Liesbeth naar een ouderavond op de school van Arjen te gaan. We wonen (wel weer gescheiden...) 'brugklaslessen' bij en ontmoeten de mentor.
Woensdagmorgen besteed ik tijd aan overleg met Henriëtte, mijn secretaresse, en met Nico, de fractievoorlichter, en verder aan de post. Er gaat nog altijd heel wat papier door onze handen! 's Middags ontvang ik 2 groepen ouderen uit Ede, met wie ik over het Kamerwerk spreek. Vervolgens is er een derde termijn van de Algemene Financiële Beschouwingen; het CDA legt zich zonder slag of stoot neer bij het alternatief van het kabinet voor de medicijnknaak. Zeer teleurstellend! Het is goed dat de knaak van tafel is, maar wat er voor in de plaats komt is niet veel beter: de vergoeding voor zelfzorggeneesmiddelen (dat zijn middelen die je ook bij de drogist kunt kopen) wordt geheel geschrapt. Veel mensen zijn daar gewoon op aangewezen en minister Hoogervorst erkent op mijn vraag dat er een flinke overlap zit tussen deze mensen en degenen die door de medicijnknaak zouden zijn getroffen. Nee, we zijn lekker opgeschoten....

Aansluitend het overleg met minister Hoogervorst en staatssecretaris Ross - van Dorp over de draconische bezuinigingen op de VWS-subsidies. Volle bak: van Scouting Nederland tot de organisatie van speeltuinen en van de landelijke jeugdorganisaties tot de verschillende sportbonden zijn er vertegenwoordigers naar Den Haag gekomen. De bewindslieden weten niet van wijken en willen ook niet met een nieuw voorstel komen, hoewel de hele Kamer vindt dat ze hun huiswerk moeten overdoen. Het goede nieuws is dat nu ook CDA en VVD, die in hun eerste reacties enkele weken geleden de plannen nog voluit steunden, bedenkingen hebben gekregen. Maar... de minister laat enkele keren duidelijk merken dat hij verwacht dat de coalitiefracties het bezuinigingsbedrag overeind houden: "als u een organisatie wat meer wilt geven, zult u het bij een ander moeten weghalen", zo luidt zijn boodschap. We komen er bij de begroting VWS op terug, maar ik ben niet optimistisch over de ruimte voor wijzigingen.

Veel te laat arriveer ik bij het 'Businessdiner' aan de overkant van het Plein, waar ik voor een select gezelschap van mensen uit de kring van wetenschap en industrie (die in afwachting van mijn komst de borrel flink hebben verlengd, zonder dat dit overigens op enige weerstand stuitte...) een korte inleiding houd over het thema 'Ethiek: een obstakel voor innovatie?' Ontspannen en informeel gesprek onder het genot van een uitstekend diner. Om elf uur loop ik nog even de Kamer binnen; het debat over de begroting Economische Zaken is nog bezig en ik ga even bij Arie Slob langs. Verbazing bij een enkele collega dat ik zo laat nog present ben, terwijl ik niet zelf een debat heb; dat brengt mij tot de quasi-vanzelfsprekende houding dat ik het als fractievoorzitter tot mijn taak reken om zonodig tot diep in de nacht over het welzijn van mijn fractiegenoten te waken... Ik rij met eerste ondervoorzitter Gerda Verburg mee, die met de auto van de Voorzitter naar Woerden wordt gebracht; kunnen we nog een en ander doornemen!

Op donderdag voer ik een aantal gesprekken, o.a. met Tineke en Arie over een herverdeling van onze portefeuilles. Dan een interview met het Nederlands Dagblad over de vraag of er nog iets te bespeuren is van 'de paarse geest'; mijn waarneming is dat er hooguit incidenteel nog sprake is van een frontvorming van PvdA, VVD en D66 tegenover de christelijke fracties (zoals bij de kwestie van de preambule in de Europese Grondwet).
's Middags val ik voor Tineke in bij een overleg over de Europese Top. De vergadering wordt dik een half uur onderbroken voor stemmingen. Even na vieren zijn we klaar en kan ik naar huis, waar ik meteen weer met de auto vertrek om naar Putten te gaan. Daar viert de Stichting Gevangenenzorg Nederland haar tienjarig bestaan met een jubileum en een diner op het schitterende landgoed 'De Vanenburg'; als lid van de Raad van Toezicht en Advies hoor ik daar bij te zijn. Met een half uur vertraging wegens files arriveer ik om zeven uur, zodat ik precies kan aanschuiven aan tafel. Plezierige avond, fijne contacten en nuttige gesprekken. 'k Heb grote waardering voor directeur Hans Barendrecht, die het werk onder gevangenen met veel inzet en recht uit z'n hart doet.

De vrijdag begint al om acht uur in Amersfoort met een ontbijt van het CNV. Vier mensen vertellen aan mij en vier collega-Kamerleden welke gevolgen de kabinetsplannen rond vut en prepensioen, wao, ziektekosten en bijstand voor hen hebben. Daar word ik dus niet vrolijk van... Collega Eski van het CDA heeft het niet gemakkelijk, ook al omdat VVD en D66 het lelijk laten afweten, maar hij doet z'n best om het kabinetsbeleid te verdedigen. CNV-voorzitter Doekle Terpstra meldt aan het slot dat hij met het zweet op het voorhoofd toeleeft naar het centraal overleg, dat dinsdag begint, maar niet erg optimistisch is over de kans op overeenstemming. Acties zijn in dat geval van het CNV niet te verwachten, wel een stevige inzet aan de cao-onderhandelingstafels!

Later in de ochtend komt op het landelijk bureau van de ChristenUnie (ook in Amersfoort) het bestuur van de Stichting Ondersteuning Tweede-Kamerfractie ChristenUnie bijeen, zegmaar: onze personeelsstichting. Naast de drie Kamerleden zit daar één extern bestuurslid in. We moeten ons met name beraden op de financiële en personele gevolgen van het zetelverlies in januari: dat gaan we vanaf februari merken aan ons budget... De actie 'Vrienden van de fractie' (waarbij mensen voor vier jaar lang de fractie met minimaal € 20 per jaar ondersteunen; zie www.christenunie.nl) loopt fantastisch, maar heeft nog niet voldoende opgeleverd. Moeilijke beslissingen; we komen er niet helemaal uit en zullen volgende week verder vergaderen. Rond het middaguur word ik gebeld door de minister-president; hij deelt mee dat er geen toestemmingswet zal worden ingediend m.b.t. het huwelijk van Prins Friso en Mabel Wisse Smit! Dat is me nogal wat, voor de betrokken verloofde paar, voor de Koningin, maar ook voor Balkenende. Eerlijk gezegd had ik na vorige week deze uitkomst wel verwacht, maar nu nog niet. Ik heb waardering voor de beslistheid en de snelheid waarmee de regering tot dit besluit is gekomen. Daar hadden enkele fracties uit de Kamer vorige week, met mijn steun, ook om gevraagd.

Eenmaal thuis word ik overstelpt met telefoontjes van de media. Na de persconferentie van de M-P op TV te hebben gevolgd geef ik op radio en aan tal van kranten commentaar: 'een pijnlijke, maar verstandige beslissing, die feitelijk onontkoombaar was geworden'. Het voelt toch als een nederlaag... NOVA heeft me al direct gevraagd of ik vanavond in de studio wil komen en ik heb daar positief op gereageerd. De samenstelling van het 'panel' verandert in de loop van de middag wel een aantal keren, maar ik vind het interessant genoeg om over een aantal aspecten door te praten. Dat wordt uiteindelijk met collega Ella Kalsbeek (PvdA), Maartje van Weegen, Peter R. de Vries, Pieter Broertjes van de Volkskrant en Kees Lunshof van de Telegraaf; Claire Polak en Ferry Mingelen leiden het gesprek. Het houdt niet over, met zoveel mensen aan tafel, maar ik heb het gevoel dat ik redelijk mijn inbreng heb kunnen leveren. Tegen middernacht zet de taxi, die voor Ella en mij is geregeld (zodat we nog even kunnen nakaarten), mij thuis af.

Vandaag heb ik royaal de tijd genomen voor andere zaken dan het werk. Vanmorgen stond ik langs de lijn bij Arjen, die met z'n team (hij was vandaag aanvoerder!) hard werkte, een 2-0 voorsprong zag verdwijnen voor een 3-5 achterstand, maar met hard knokken en een 4-5 eindstand toch de door mij beloofde chips voor iedereen verdiende. Vanmiddag boodschappen, opruimen, mail afhandelen. Het is herfstreces!