Het grote verschil tussen luxe en armoede, daaraan is het moeilijk wennen. Gisteren sliep ik in een hotelkamer met marmeren badkamer, aten we van overdadige buffetten. Vanavond lig ik onder de klamboe in een heel eenvoudig guesthouse. Ter ere van onze komst heeft het hotel zelfs een likje verf gekregen. We aten in de tuin aan tafels met kaarslicht. Ik ben onder de indruk van de aandacht waarmee onze komst is voorbereid door onze gastheren, het establishment van deze community. De mensen zijn arm, maar zetten ons een maal voor. Eén van de vergevangen vissen, heerlijk gebakken, wordt met trots op tafel gezet. Het klinkt als een cliché maar op één of andere manier smaakt deze maaltijd beter dan de buffetten in Jakarta. In deze omgeving lijkt zo’n luxe hotel decadent. Vanmiddag hadden wij een ontmoeting met de hoofden van de communities. Enkele waren van heel ver gekomen om de Nederlandse parlementsleden vragen te stellen en informatie te geven. Hun boodschap was heel duidelijk. Wil willen graag dat het regenwoud blijft bestaan maar wij moeten wel brood verdienen en willen ook graag een goede opleiding voor onze kinderen. Deze mensen voelen zich voorbij gekeken door milieuorganisaties die zich alleen inzetten voor het behoud van het regenwoud, zonder de aandacht voor de problemen van mensen die een bestaan moeten opbouwen in deze omgeving. Vanouds komen zij van het regenwoud, terwijl ik dit ’s ochtends vroeg schrijf om half vijf, terwijl de etensgeuren mijn kamer binnendrijven. Iemand waarschijnlijk een vrouw is al opgestaan om voor ons het ontbijt klaar te maken.

Op uitnodiging van het natureandpoverty* programma zijn de Tweede-Kamerleden Boris Dittrich (D66), Tineke Huizinga-Heringa (ChristenUnie) en Henk Jan Ormel (CDA) van 5 tot en met 13 mei op reis geweest naar Kalimantan, het Indonesisch deel van het eiland Borneo. De delegatie werd geleid door de Leidse antropoloog dr. Gerard Persoon, deskundig op het gebied van ontbossingvraagstukken.