Anne van der Bijl en Eduard Nazarski

zaterdag 20 november 2004 23:01

Afgelopen woensdagavond was ik in Leusden. De organisator van de avond was ook de initiatiefnemer van een organisatie die geld inzamelt voor een school in de Gaza-strook. Door de emailwisseling die vooraf ging aan de avond begreep ik dat hij nog wel eens geconfronteerd wordt met kritiek op zijn handelwijze. ‘Is er geen doel in Israël dat onze steun nodig heeft?’, wordt hem wel eens toegevoegd.

Afgelopen woensdagavond was ik in Leusden. Onderwerp van de avond was steun aan schoolkinderen  in Palestina. De organisator van de avond was ook de initiatiefnemer van een organisatie die geld inzamelt voor een school in de Gaza-strook. Door de emailwisseling die vooraf ging aan de avond begreep ik dat hij nog wel eens geconfronteerd wordt met kritiek op zijn handelwijze. ‘Is er geen doel in Israël dat onze steun nodig heeft?’, wordt hem wel eens toegevoegd.
 
Ik was onder de indruk van het initiatief. De beste manier om vrede in het Midden-Oosten dichterbij te brengen, is het tonen van onbaatzuchtige liefde. De armoede en werkeloosheid in Gaza zijn enorm groot. In zo’n omgeving is de stap naar extremisme makkelijk gezet. Door dit initiatief wordt iets duidelijk van de liefde van God, die geen onderscheid maakt, ook niet tussen Palestijnen en Joodse mensen.
 
Een paar dagen geleden kreeg ik het nieuwste boek van Anne van der Bijl toegestuurd. De titel is: ’Een leger van licht’ met als ondertitel: hoop op vrede in het Midden-Oosten.
Met de avond in Leusden nog op het netvlies, maakte het boek nog meer indruk. In de politieke werkelijkheid lijkt het soms of er maar twee kampen zijn: Joden en Palestijnen. Anne van der Bijl laat zien dat er ook nog het kamp van de christenen is. Een derde partij, die vermalen dreigt te worden in de strijd tussen Joden en Palestijnen. Kunnen christenen bijdragen aan de vrede in het Midden-Oosten? Een zeer lezenswaardig boek!
 
De afgelopen week was ik ook bij de presentatie van ‘26000 gezichten’. Een serie filmpjes die asielzoekers een gezicht wil geven. Daar ontmoette ik Eduard Nazarski, de directeur van VluchtelingenWerk. Hij vertelde mij over het toch gescheiden uitzetten van gezinnen.
In februari heb ik minister Verdonk daar mondelinge vragen over gesteld. Zij heeft helder uitgesproken dat het haar beleid is dat gezinnen niet gescheiden zullen worden uitgezet. Nu blijkt dat ze daar toch weer een uitzondering op maakt. Asielzoekers die in Nederland getrouwd zijn, worden wel gescheiden uitgezet.
 
Ik hoop dat er een Kamermeerderheid te vinden is om de minister op dit punt terug te fluiten. Het is toch op geen enkele manier te verdedigen dat mensen die met elkaar getrouwd zijn en samen vaak ook nog kleine kinderen hebben, ieder naar een ander land worden teruggestuurd? Waarom zouden we asielzoekers zo’n leed aandoen. Het zit me enorm dwars.
 
Zo zit politiek vol met menselijk leed. In het Midden-Oosten, maar ook dicht bij huis. Ora et Labora. Bidt en werkt, dat blijft het adagium.
 
 
 
 
Labels
Tineke Huizinga

« Terug

Reacties op 'Anne van der Bijl en Eduard Nazarski'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.