Wat een week. Zo maak je ze niet altijd mee. Zoals vorige week al duidelijk was zou deze week in het teken staan van het Afghanistan-debat. Maandag de gehele dag en avond hoorzitting. Donderdagmiddag het overleg met de ministers Kamp en Bot. ’s Avonds het afsluitende debat waarvoor ook de MP was uitgenodigd. Tineke Huizinga, onze woordvoerder Buitenlandse Zaken kon vol aan de bak. Ze heeft het uitstekend gedaan. Uiteindelijk besloot een meerderheid van de Tweede Kamer het groene licht te geven aan de uitzending van de militairen. Ook mijn fractie behoorde bij die meerderheid. We hebben in grote zorgvuldigheid naar deze beslissing toegewerkt. Dat was niet makkelijk, maar alles afwegende vonden we dat er voldoende waarborgen waren voor deze ingrijpende operatie.

 

D66 kwam er deze week achter dat ze gegokt en verloren hadden. Er werd nog een doorzichtige poging gedaan de zwarte piet bij de PvdA neer te leggen. Dat mislukte. Op de dag van het debat liet Dittrich via de Telegraaf weten dat D66 wel tegen de missie was, maar achter de militairen stond. De verwarring was nu wel helemaal compleet. De foto van Dittrich voor de spiegel had overigens niet beter gekozen kunnen worden. Het debat zal door D66 als een langdurige marteling beschouwd zijn.

 

Zowel Bakker als Dittrich kregen het aan alle kanten om de oren. Zo oogst je wat je gezaaid hebt! Ik heb niet eerder zoiets meegemaakt. Gevoelens van plaatsvervangende schaamte kwamen bij mij naar boven. Het is boeiend om van dichtbij mee te maken, maar ook gênant. Het CDA was overigens not amused over de motie van Van Aartsen met betrekking tot de procedures rond de uitzending van militairen. Hoewel het ontkend werd, was deze motie natuurlijk een tik op de vingers van Balkenende en zijn ontbrekende leiderschap in deze kwestie. De sfeer in de coalitie zal er, zo denk ik, na donderdag niet beter op geworden zijn.

 

The day after werd Boris Dittrich zijn D-day. Hij maakte namelijk zijn aftreden als fractievoorzitter bekend. Er zat weinig anders meer op. Hij blijft wel in de Tweede Kamer zitten. Ik had het zelf niet onlogisch gevonden als hij helemaal was teruggetreden. Het gaat nu wel hard met D66. Wee al die lokale D66-ers die hun gemeenteraadscampagne nu helemaal in het moeras zien wegzakken. En het was al niet makkelijk. Lousewies van der Laan mag het nu gaan proberen als fractievoorzitter. A piece of cake voor iemand die overloopt van persoonlijke ambitie en libertijnse zendingsdrang, toch? Een dergelijke combinatie is overigens niet geheel zonder risico.

 

Na deze week kunnen we wel constateren dat de politieke stabiliteit van dit kabinet verder teruggelopen is. Dat worden spannende weken naar de gemeenteraadsverkiezingen toe. Mochten de gemeenteraadsverkiezingen voor de coalitiepartijen slecht aflopen, dan zie ik dit kabinet de eindstreep niet halen.

 

Heb ik zelf nog wat gedaan deze week? Jazeker. Al was het een stuk minder druk dan de week ervoor. Veel gekker als toen kan het overigens ook niet. Ik had deze week twee grote debatten. Allereerst een overleg met minister Peijs en staatssecretaris van Geel over het vervoer van gevaarlijke stoffen. Een weinig concrete startnotitie van het kabinet werd door de aanwezige fracties van fors commentaar voorzien. Dat moet over en beter, was de teneur van het overleg. Donderdag een uitvoerig overleg met minister van der Hoeven over onderwijs aan leerlingen met een beperking. Een uiterst belangrijk overleg dat qua aandacht geheel wegviel tegenover het Afghanistan-debat. Ik had me goed voorbereid en kon de minister in hoofdlijnen steunen.

 

Vrijdagmiddag een werkbezoek aan Kampen afgelegd. Allereerst informatie gehad over de wijze waarop Kampen de WMO gaat oppakken. Daarna een bezoek afgelegd aan een verpleegtehuis. Een geweldig mooi gebouw (combinatie van een monumentaal pand en nieuwbouw) waar onder andere overal in het gebouw prachtige (lokale) kunst te bewonderen was. Alleen daarom al is het gebouw een bezoek waard. Ook even in de voormalige werkkamer van dr. Kolff gestaan. Meer dan zestig jaar geleden ontwikkelde professor dr. Willem Kolff de eerste kunstnier. Hij deed dat uit onderdelen van een bommenwerper en een T-Ford! Later ontwikkelde hij ook het kunsthart en de hart-longmachine.

 

De ChristenUnie in Kampen heeft in Bert Boerman een prima lijsttrekker. We hebben twee wethoudersposten in deze plaats. Ik hoop voor hen dat ze hun positie (tweede partij in Kampen) kunnen vasthouden. Nummer één worden is ook niet uitgesloten. De grootste partij in Kampen, het CDA, heeft het namelijk niet gemakkelijk. Deze week stapte er weer een raadslid op. Dat was al de tweede keer in deze raadsperiode. Ook de VVD en de PvdA zijn in deze plaats al raadsleden kwijtgeraakt. Niet de enige plaats waar de lokale democratie op drift is geslagen.

 

Vrijdagavonds ben ik in Genemuiden geweest. Daar startte de ChristenUnie Zwartewaterland de campagne op een bijzondere manier. Oud-voetballer Bert Konterman (FC Zwolle, Willem II, Feijenoord, Glasgow Rangers, Vitesse en speler van het Nederlands elftal) overhandigde zogenaamde sportbijbels aan vertegenwoordigers van sportclubs uit Zwartewaterland. Konterman is actief voor de organisatie sportswitnesses. Voor meer informatie over deze organisatie en het fenomeen sportbijbel (het Nieuwe Testament met stukjes over topsporters die vertellen over hun christen-zijn) verwijs ik naar: www.sportswitnesses.nl

 

Samen met Konterman en ChristenUnie-wethouder Wolbert Meijer heb ik onder meer nog gesproken over mijn motivatie om als christen in de politiek actief te zijn. Op de openingsvraag of ik wel aan sport deed kon ik antwoorden dat politiek topsport is en dat ik tegenwoordig ook weer aan het hardlopen ben. Hersteld van een langdurige blessure is dat (gelukkig) weer mogelijk. De Halve Marathon van Zwolle (juni 2006) is mijn doel. Mijn zoon Aron was er overigens de hele avond bij. Ik heb hem nog op de foto gezet met Konterman.

 

Deze week nog geïnterviewd door de omroep Max (televisopnamen voor een programma over de kosten van begraven en cremeren), Radio 1, het programma de Ochtenden (over de kwetsende cartoons over moslims) en het blad van de provincies (over de CdK als voorzitter van de provinciale staten).