De laatste (overvolle) vergaderweek van het kalenderjaar 2005 zit erop. We kruipen naar het kerstreces toe. Dergelijke perioden kennen vaak een eigen politieke dynamiek. Ze gaan ook bijna altijd gepaard met politieke spanningen. Dit jaar zijn daar onderwerpen genoeg voor aanwezig. Het politieke probleem rond de energiecompensatie is inmiddels opgelost. Verhagen heeft bakzeil moeten halen. Vorige week heb ik daar mijn mening al overgegeven. Deze week viel het nog eens extra op bij de stemmingen over de begrotingen. Het omstreden amendement was door het CDA ingetrokken. Weg probleem én geloofwaardigheid. Maar wie maakt zich daar (afgezien van Peter R. de Vries!) tegenwoordig nog druk om, vraag ik me wel eens af.

 

Bleef nog open staan de kwestie rond Verdonk en Congo. D66 hield nog even de spanning erin, maar eigenlijk wist iedereen voor het debat al hoe het zou aflopen. Niet uit te sluiten valt dat het scenario daarvoor maandag geschreven is toen de coaltie-fractievoorzitters met elkaar een hapje zijn gaan eten. Dan hap je zo de grootste spanningen weg. Verdonk bood al na 3 minuten haar excuses aan, maar bagatelliseerde binnen no time datzelfde excuus. Het waren maar kruisjes op een formulier geweest, administratieve slordigheden. Je zou haast vergeten dat het om mensen van vlees en bloed gaat. Ze gaf ook nog aan niet uit te kunnen sluiten dat dit nog wel eens zou voorkomen en weigerde elke vorm van monitoring. Mijn fractie heeft – na enig intern overleg – uiteindelijk de motie van afkeuring gesteund.  Dat doen we niet vaak. Mede daarom een veelzeggend signaal. Voor mij was het de tweede keer in vier jaar tijd. De eerste keer betrof het Frank de Grave tijdens het Enschede-debat. Nu weer een VVD-er. Het kan verkeren.

 

Enige ophef was er ook over de aanloop naar de Europese Top. Ook dat probleem is inmiddels opgelost. Nederland heeft haar doel bereikt. Vanaf 2007 gaan we 1 miljard minder contributie aan Europa betalen. Een knap resultaat met dank aan Angela Merkel, als ik de media moet geloven. Hier kan Balkenende wel mee thuiskomen. Wat zal hij uitkijken naar het debat over de Europese Top van aanstaande dinsdag. En de coalitie kijkt al uit naar de begrotingsbehandeling van 2007. Net voor de verkiezingen. Het kan niet beter. Daar zal de koek (uiteraard eerlijk verspreid over CDA, VVD en D66) wel verdeeld gaan worden. Dittrich, Verhagen en van Aartsen zullen voor die tijd wel weer ergens een etentje afspreken. Ik zie ze al zitten. ‘Geef mij maar 200 miljoen voor onderwijs’, zegt Dittrich. ‘Geen idee waar we het in moeten steken, maar wij zijn een onderwijspartij’. ‘Akkoord, maar dan wil ik 400 miljoen om al die kinderen op hun school  te kunnen ophokken van 07.30 tot 18.30 uur’, zegt van Aartsen. ‘Prima’, sluit Verhagen de rij, geef mij de rest maar. Er valt ongetwijfeld nog wel ergens iets te compenseren na de kaalslag van de afgelopen jaren. Zal ik de motie deze keer maar weer in de 1^e termijn indienen?’. Aldus wordt besloten en het glas wordt geheven.

 

Er zijn nog wel enkele niet opgeloste problemen. Zo moet er nog over Afghanistan besloten worden. D66 heeft de deur inmiddels dichtgegooid. Secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer liet op Radio-1 weten dat Nederland hard nodig is bij deze VN-operatie. Maandag vergadert het kabinet over deze zaak. Een beetje lef hebben ze bij D66 wel. Ook rond de wietteelt zoeken ze de rand van de samenwerking op. In dat opzicht wel in gezelschap van de VVD. Dat is weer niet het geval als het om het initiatief-wetsvoorstal van Mariëtte Hamer (PvdA) gaat. Daar staat D66 ‘gewoon’ onder. Als of er in het regeerakkoord geen afspraken over onderwijs en acceptatieplicht zijn gemaakt. Ik zag mijn collega Jan de Vries (CDA) na afloop van een overleg (afgelopen donderdag) zich met Ursi Lambrechts terugtrekken. Gewoon even een vorkje prikken, zo werkt dat toch. Niet? Ik taxeer de activiteiten van D66 overigens als ultieme pogingen om op te vallen en de negatieve spiraal te doorbreken. Dat zal niet makkelijk zijn.

 

In de afgelopen week heb ik als kamerlid in alle eenvoud mijn werk verricht. Maandag de hele dag vergaderd over de Nota Mobiliteit en het MIT. Ik kan tevreden terugkijken op het bereikte resultaat. Vijf amenderende moties in gediend. Met name bedoeld om de positie van het spoor in de nota Mobiliteit te verbeteren. Van deze moties zijn er drie door minister Peijs overgenomen, is er één door de Kamer aangenomen en één verworpen. Een prima resultaat. Wel jammer van de verworpen motie. In de nota Mobiliteit staat dat er geen beperkingen aan mobiliteit zullen worden opgelegd. Deze passage was een doorn in mijn rentmeestersoog. Helaas hield de asfaltcoalitie (CDA, VVD en LPF) aanname van mijn motie tegen.

 

Dinsdagmorgen heb ik deelgenomen aan een forum tijdens een VNG-congres over onderwijs- en jeugdbeleid. Samen met VNG-directeur Wim Kuijper mocht ik mijn opvatting geven over de veranderende positie van gemeenten. Leuk om te doen. Daarna snel naar den Haag om de stemmingen te kunnen meemaken. Gelukkig had de trein niet al teveel vertraging. Woensdag een heftige dag. Eerst een overleg met minister Veerman over het visserijbeleid. Tot mijn verbazing lieten zowel SGP als CDA in hun tweede termijn hun steun voor een aangenomen motie over compensatie van kokkelvissers (uitgaande van 95 miljoen euro) los. We hadden toch op zijn minst daar als ondersteuners van de motie daar even over kunnen spreken. Nu werd ik (en ook de VVD) voor een voldongen feit geplaatst. Toen ik mijn verbazing daarover uitsprak, steigerden zowel Siem Buijs als Bas van der Vlies omhoog. Tja. Direct na het visserijoverleg een overleg over de Landbouwraad. Voor mij vooral reden om terug te kijken op het kort geleden afgesloten (teleurstellende) suikerakkoord. Daar heb ik ook geen onduidelijkheid over laten bestaan. Ik ben bang dat minister Veerman me donderdag niet zo aardig vond. Het is niet anders. Ik ben niet in de politiek gegaan om door iedereen aardig gevonden te worden.

 

Woensdag ook nog een interview voor een agrarisch blad en ’s-avonds ook nog tussen de bedrijven door ons kerstdiner. Ook de stemmingen voor donderdag over alle begrotingen moesten nog worden voorbereid. ’s-Nachts in den Haag gebleven.

 

Donderdagmorgen een marathonstemming. Alle begrotingen passeerden de revue. Ik vond het wel goed en snel gaan. Overdag stemmen is ook veel beter dan midden in de nacht. Het NRC-Handelsblad (Guus Valk) beoordeelde dat dezelfde avond anders. Misschien het verschil tussen in de vergaderzaal  zitten en meestemmen of als toeschouwer op de publieke tribune te zitten?. s’- Middags nog een drie uur durend debat met minister van der Hoeven over integratie en onderwijs. Dan heb ik het allemaal wel gehad. Ik zou ’s-avonds nog in Utrecht deelnemen aan het zgn. dyslexiedictee van Perspectief. Fijn dat men begrip voor mijn afmelding had.  ’s-Avonds tegen 21.00 uur weer thuis en dan nog wel even aan het werk. Vrijdagmiddag moet ik namelijk nog een reactie geven op de nieuwste brochure van onze Wetenschappelijk Instituut over energie. Het is een fraaie studie geworden. Daar kunnen we als fractie onze winst meedoen. Dat laat ik dan een dag later tijdens een boeiend symposium in Amersfoort ook weten. Voor dat symposium moest ik wel een receptie op Paleis Noordeinde laten lopen. Dat was even slikken, maar het geeft ook wel een bijzonder gevoel om een uitnodiging van de koningin naast je neer te leggen. Als ik dit bij wijze van grap tijdens het symposium opmerk, gaat er een oooohhhhh door de zaal. Oef!

 

Vrijdag was ook de deadline van Peter R. de Vries. Zijn op 31 oktober begonnen feestje is voorbij. De slingers kunnen worden opgeborgen, folders bij het oud papier, website opheffen, over en uit. De stellingen van Luther waren een langer leven beschoren! Zou er nog een serieuze analyse komen? Ik ben benieuwd of daar iets in terug te vinden is van de rol van adviseur Bram Peper. Hoe zou Jan Nagel het maken? Weer een ervaring rijker. Op naar de volgende partij.

 

Morgen zal door de parlementaire pers de politicus van het jaar 2005 worden gekozen. Zoals bekend was in het afgelopen jaar André Rouvoet de gelukkige. Ik ga ervan uit dat dit nu niet meer het geval zal zijn. Het is nog nooit eerder voorgekomen dat iemand tweemaal achter elkaar deze eer te beurt viel. Hij zou het overigens wel verdiend hebben. Ik tip Gerrit Zalm. Niet omdat ik nu zo’n fan van zijn liberale opvattingen ben, maar als langstzittende minister van Financiën heeft hij in het afgelopen jaar opnieuw een aantal malen laten zien wie de baas in het kabinet is. Met kort geleden natuurlijk zijn overwinning in de (compensatie) strijd met Verhagen/Balkenende. Journalisten kijken vaak naar de laatste veldslagen die gestreden zijn (vorig jaar werd bij André met name zijn optreden na de moord op van Gogh genoemd), dus is Gerrit Zalm een serieuze kanshebber.