Zaterdag 17 en zondag 18 april

 

Zaterdagmorgen ben ik om 08.40 uur door Marjette en Karen bij het station in Zwolle afgezet. Op weg naar Kazachstan. Je moet ergens beginnen. Ik had een dag eerder doorgekregen dat er vandaag geen intercity’s richting Amersfoort rijden. Ik moet dus via Deventer naar Schiphol toe. Ik stap de stationshal in en hoor de omroeper aangeven dat er vanwege een stroomstoring geen treinverkeer mogelijk is. Hallo! Marjette is al weg. Ze gaat winkelen met Karen. Ze heeft haar mobiel thuis gelaten. Gezellig. Ik kom er achter dat er een bus naar ’t Harde zal rijden en vandaar kan ik met de stoptrein naar Amersfoort. Aldus geschied. Uiteindelijk kom ik toch nog redelijk op tijd op Schiphol aan. Daar ontmoet ik de rest van de delegatie. Het gaat om mensen uit de Nederlandse ruimtevaartwereld, drie van mijn collega’s en ambtenaren van OCenW en EZ. Minister van der Hoeven is vanmorgen al naar Moskou gereisd (onze eerste reisdoel) om een samenwerkingsovereenkomst met haar Russische collega te tekenen. We stijgen rond 13.30 uur op en zijn ruim 3 uur later in Moskou. Met de bus naar ons hotel. Bij aankomst komt net Maria van der Hoeven er aan met de ambassadeur en enkele medewerkers. Het hotel ligt op een steenworpafstand van het Rode Plein. Nadat we onze spullen naar onze kamers hebben gebracht, hebben we eerst een borrel met enkele andere Nederlanders (waaronder de twee broers van André Kuipers) die al in Moskou waren. Ik ga daarna met mijn collega’s en de directeur van Dutch Space een hapje eten. We kijken ook wat rond bij het Rode Plein en het Kremlin. Het ziet er mooi uit in het licht van de schijnwerpers. Daarna naar bed. Vermoeiend en enerverend daagje.

 

Redelijk op tijd wakker. Ik ga ontbijten en loop daarna een rondje over het Rode Plein. Het is lekker weer. We vertrekken daarna naar het vliegveld van Domodedovo. Vandaar zullen we naar Kazachstan vertrekken. Uiteindelijk zitten we ruim acht uur op het vliegveld vast. Door sneeuwval (jawel) zijn de beide vliegvelden van Baikonur gesloten voor elk vliegverkeer. Wij zitten de hele dag in een lekker zonnetje. Dit is voor mij een rustige zondag. Ik lees voor mezelf een preek van ds. Philip Troost over de tabernakel. Een geweldige preek over het witte doek rond de tabernakel die ik inmiddels al voor de derde keer lees. We hebben het wel gezellig met elkaar. Ik heb met een aantal aanwezigen ook diepgaande gesprekken over geloof. Mooi en waardevol dat zoiets kan. In de loop van de avond kunnen we uiteindelijk vertrekken. Ik heb het genoegen om in het vliegtuig naast prof. dr. Oosterveld, de leermeester van André Kuipers, te zitten.

 

Maandag 19 juni

 

Tegen 02.00 uur (Kazachstanse tijd) komen we in Baikonur aan. Direct met de bus naar ons hotel (hotel Spoetnik). Tassen op de kamer (slapen doen we niet meer) en lopend naar het hotel van de astronauten. Daar zouden we getuige kunnen zijn van de afscheidsceremonie bij het hotel. De Russen zijn gek op ceremonies en hebben overal wel iets georganiseerd. We zijn echter net te laat. Ze zijn al weg. Dat is balen. We gaan terug naar ons hotel. Ik douche me even en ga ontbijten (02.30 uur, moet kunnen). Tegen 03.30 uur vertrekken we naar Site 254. Daar kunnen we getuige zijn van de aankleedceremonie van de astronauten. Het is er een geweldige chaos, maar in het kielzog van een minister kun je ver komen. Ik heb nog wel een keer mijn elleboog nodig om in de juiste ruimte te komen. We ontmoeten hier ook Helen, de partner van André Kuipers, zijn twee dochters en zijn ouders. De aankleedceremonie is een echte happening. Maria van der Hoeven krijgt nog de gelegenheid om Kuipers de groeten en goede wensen van koningin Beatrix over te brengen. We ontmoeten in Baikonur ook een groot aantal Nederlandse journalisten. Na de aankleedceremonie snel naar buiten. Daar krijgen de astronauten officieel toestemming om te vertrekken. Heel bijzonder allemaal. Wij gaan met de bus naar de Soyuz toe. Hij staat midden in de kale steppen. Ik sta op 2 meter afstand van de Soyuz. De drie astronauten zitten er dan al in. Vreemd idee. De lancering zal over twee uur plaatsvinden. Wij gaan eerst nog naar een ruimtevaartmuseum. In dat museum veel aandacht voor de 1^e astronaut Gagarin (1961). In Rusland is hij een begrip. We vertrekken dan naar een plateau vanwaar we de lancering kunnen zien (ca 900 à 1000 meter afstand van de Soyuz). Ik had verwacht dat we verder weg zouden moeten staan. Op het plateau staan veel Russische militairen en ook Amerikanen. De Russen tellen niet af. Maar om precies 09.18 (in Nederland is het vier uur vroeger) vindt de lancering plaats. Geweldig. Wat bijzonder om daar bij te mogen zijn. De Suyuz begint nu zijn baantjes om de aarde te trekken (ca. 400 meter van de aarde af en in anderhalf uur rond de aarde) op weg naar het ISS (ruimtestation waar 2 astronauten al een half jaar aan het werk zijn). Na afloop worden er interviews afgenomen. Met name de familie van André wordt omgeringd door journalisten. Zijn vader vervult zijn rol met verve. Ik sta naast hem als hij geïnterviewd wordt door Peter d’Hamecourt (NOS Journaal). Dat zou ik nog wel eens op televisie terug willen zien. Er wordt in Site 254 nog een receptie gegeven. Hier spreek ik Nederlandse studenten die betrokken zijn bij experimenten die door Kuipers zullen worden uitgevoerd. Ook ontmoet ik een 16-jarige leerling van Pieter t’Zand uit Kampen, die een wetenschapswedstrijd van het Nieuwsblad voor het Noorden heeft gewonnen en daardoor naar Kazachstan mocht. Ik stel haar voor aan de minister. Foto. Ik spreek ook nog met de vader van de Amerikaanse astronaut. Zijn zoon wordt over twee maanden weer vader. Gezellig voor zijn vrouw als haar man in de ruimte zit. Een echte spacebaby. We mogen weer naar ons hotel terug. Kunnen zelfs nog een uurtje slapen. Daarna naar het vliegveld en weer terug naar Moskou. Daar zijn we in de loop van de avond. Ik bel met thuis en krijg te horen dat Marjette door haar rug is gegaan. Dat is vervelend. De kinderen gedragen zich echter voorbeeldig. Ik ga nog gezellig uit eten met mijn collega’s. We zoeken en vinden een uitstekend Armeens restaurant. Tegen middennacht lig ik uiteindelijk op bed. Ik geloof dat ik wel wat slaap kan gebruiken. Welterusten.

 

Dinsdag 20 juni

 

Vandaag een Kremlindag. In het kielzog van minister van der Hoeven en haar medewerkers, een paar vertegenwoordigers van de ambassade en twee collega’s bezoeken we onder andere het mausoleum van Lenin (een oude wens van mij gaat in vervulling) en een deel van het Kremlin. Ik geniet van de pracht en praal die hier te zien is. Wat een prachtige gebouwen. We hebben ook een uitstekende gids bij. We zien (dat zegt men tenminste) Poetin nog langsrijden met zijn gevolg. De minister moet vandaag weer terug naar Nederland. We nemen afscheid van haar en haar gevolg. Met mijn collega’s André Visser (VVD) en Jos Hessels (CDA) kijk ik nog wat verder rond in Moskou. Het is een dure stad. En dan te bedenken dat toch het merendeel van de inwoners van Moskou (8 miljoen inwoners) een zeer laag inkomen heeft. De verschillen tussen rijk en arm zijn hier immens groot. Vandaag weer contact met het thuisfront (het gaat met Marjette nog niet veel beter) en de fractie. André belt me nog als ik door Moskou wandelt. Ook Heleen belt me nog op.  Zouden ze me dan toch nog een beetje missen. ’s-Avonds een buffet-receptie bij de ambassadeur Timmo Hofstee en zijn vrouw. Ook hier weer veel mensen gesproken. Mijn kennis over ruimtevaart neemt met de dag toe. Met een ambassadebusje naar het hotel gebracht. Morgen moeten we er weer vroeg uit. Naar bed dus.

 

Woensdag 21 juni

 

Vroeg op betekent dat de wekker om 05.40 uur afgaat. Ik worstel me uit mijn lekkere hotelbed. We moeten onze bagage al van de kamers afhalen. Om 06.30 uur vertrekken we met een lunchpakketje bij ons naar TsoUp. Dat is het Flight Control Center waar we getuige zullen zijn van de docking (de Suyuz koppelt zich aan de ISS). Indrukwekkend om te zien hoe de Suyuz het ISS nadert. De opluchting is groot als de docking slaagt. En er gaat een gejuich op als het luik opengaat en Kuipers als eerste het ISS binnenzweeft. Ik spreek hier nog met twee ex-astronauten (de Belg Frank de Winne  en de Spanjaard Pedro Duque). De Winne geeft ook commentaar voor de NOS. Duque is in oktober 2003 naar boven geweest. De twee astronauten die 29/4 met Kuipers weer terugkomen, zijn met hem naar boven gegaan. Zowel Winne als Duque hopen dat ze ooit nog eens een kans krijgen om omhoog te gaan. We gaan weer terug naar het hotel. De twee uur die we nog hebben gebruik ik om wat inkopen voor thuis te doen. Dat verloopt voorspoediger dan ik meestal gewend ben. In de loop van de middag naar het vliegveld. En dan hangen we weer in de lucht. Na ruim drie uur komt Amsterdam in zicht. Fraai gezicht zo uit de lucht. Tegen 22.00 uur zit ik in de trein. De reis naar Zwolle verloopt voorspoediger dan vorige week zaterdag het geval was. Tegen 23.30 uur weer thuis bij Marjette en de kinderen. Met Marjette gaat het gelukkig al een stuk beter. De kinderen slapen al. Fijn om weer bij mijn gezin te zijn.

 

Donderdag 22 juni

 

Ik kom vandaag wat bij. Ruim mijn spullen op, leeg mijn mailbox die overvol zit, heb weer contact met de fractie en pak het werk weer wat op. Er ligt weer voldoende op mijn bordje. Onder andere een groot debat over energie. Daar moet ik nog wel wat energie voor krijgen, maar dit terzijde. ’s-Avonds met onze vrienden Herman en Alice naar een concert van Kayak in Hoogeveen. Dat hadden we al vier maanden geleden afgesproken en gelukkig kan ik er heen. Marjette heeft een kussen in haar rug. Kayak speelt voor de laatste keer Merlin. Heerlijk zo’n concert. Na afloop ontmoet ik nog een lid van de ChristenUnie-fractie Hoogeveen.  Tegen 00.00 uur weer thuis.

 

Vrijdag 23 juni

 

Vandaag echt weer aan het werk. De mensen weten me ook weer te vinden. ’s-Avonds nog drie kwartier hardgelopen. Het lukt echt weer. Op weg naar 12 juni (halve marathon Zwolle).

 

Zaterdag 24 juni

 

Ik mag weer op tijd van huis. De ChristenUnie heeft een congres in Lunteren. Daar mag een kamerlid niet ontbreken. Het congres staat in het teken van Europa. Nog zes weekjes en dan zijn de verkiezingen voor het Europees Parlement (10 juni). Al luisterend lees ik wel de gisteren naar buiten gekomen en vannacht door de snelpost bij mij bezorgde kabinetsreactie ‘onderwijs, integratie, inburgering’. Dat had slechter gekund, maar niet uitgesloten moet worden dat de kamer hier nog wel wat in gaat amenderen. Aan het eind van de middag ga ik nog naar Voorthuizen waar de medewerkers van gave bij elkaar zijn. Ik ben twee uur bij hen. Dan naar huis. We eten gezellig in de tuin. Wat een heerlijk weer vandaag. Ik wandel nog een rondje met Marjette (er zijn ooievaars bij ons in de buurt neergestreken) en vul de rest van de avond met de voorbereidingen voor maandag (tijdelijke commissie infrastructuur) en het schrijven van dit dagboek. Marjette steekt haar hoofd om de hoek van mijn deur: ‘kom je nog wat drinken?’. Prima idee. Tot volgende week.