Kunnen we de provincie en waterschappen niet afschaffen. Vaak compleet overbodig en doen veel dingen dubbel met gemeentes en of provincies. Dit kan veel effectiever en efficiënter. Lees voordeliger.

De regels zijn er voor de mens, niet de mens voor de regels (om een bekende joodse leraar te parafraseren). Professionals moeten meer ruimte krijgen om de geest van de regels (ipv de letter) toe te passen en in individuele gevallen uitzonderingen toe te passen.

Verder kunnen alle belastingregels wat mij betreft worden opgedoekt. Vervang alle belastingen door één redelijke bronbelasting (op inkomen) waardoor burgers bijdragen aan de collectieve voorzieningen. Maar niet daarnaast ook nog eens btw, vermogensheffing, overdrachtsbelasting, erfbelasting, etc. etc. etc.

Tenslotte de forensentax waar de CU aan heeft meegewerkt: volstrekt idioot plan dat zo snel mogelijk van tafel moet! Degene die dat bedacht heeft moet zich in een hoekje gaan zitten schamen.

onderwijs:
Handelingsplannen
Leerplannen
Plan van toetsing en afsluiting
Groepsplannen
Vakgroepsplannen
Sectorplannen
Vakantieplannen

En dan de protocollen:
dyslexie,
, add,
ADHD,
ODD,
NLD
, moeilijke ouders,
drugs,
diefstal
, alcohol
, agressie,
mishandeling,

Kortom.....

In de thuiszorg moet ik op elke minuut letten als ik bij de cliënten aan het werk ben. Als ik daarna nog iets voor een client moet regelen, bijvoorbeeld medicijnen, contact huisarts of andere praktische zaken dan moet ik er voor strijden dit betaald te krijgen via mijn thuiszorginstelling. Deze voorbereiding en nazorg van cliënten wordt maar moeizaam bekostigd voor mij als medewerker.

Schrap de inspectie met alle overbodige regels!
Als ik momenteel een paracetamol wil geven aan een patient met hoofdpijn ben ik een half uur bezig met de administratie!!!
Ik zal het uitleggen
Alle medicatie moet tegenwoordig op naam besteld worden. Als een patient dus geen paracetamol op recept heeft, moet ik aan de arts een recept vragen. Ik moet deze opzoeken en wachten tot deze tijd heeft en het verhaal uitleggen. Daarna moet ik weer wachten, want deze moet dat elektronisch voorschrijven (dat kost deze zon 5 tot 10 minuten, vanwege inloggen e.d.). Vervolgens moet ik inloggen in ons medicatie systeem (5min) en de nieuwe medicatielijst uitprinten, deze vervangt dan de oude (dus ik kan niet meer zien wat er die dag al gegeven is, erg fout gevoelig). Vervolgens moet ik die perforeren en er mee naar de medicijnkamer en inklappen, de oude lijst moet ik archiveren, want deze moet 2 jaar bewaard worden, volgens de regels. Vervolgens moet ik een paracetamol uit de noodvooraad pakken, daarvoor moet ik het aantal natellen en aftekenen (5min). Vervolgens moet ik een zo nodig lijst aanleggen. Daarop moet ik de naam geboortedatum middel en hoeveelheid schrijven en de datum waarop het gegeven is en mijn eigen naam. Vervolgens moet er een dubbelcheck plaatsvinden. Ik moet mijn collega halen (zoeken) en deze moet bekijken of ik het allemaal goed heb gedaan en dat ook weer op de zn lijst aftekenen. Nu dat klaar is kan ik het op het gewone recept aftekenen. Vervolgens moet ik dit rapporteren in het elektronisch dossier. Lang leve de regeldruk!
Bovendien zorgen dat deze regels dat er fouten gemaakt kan worden. Ik ken mensen die voor zichzelf medicatie bij zich hebben, bv dus paracetamol en dat gewoon aan de patient geven. Dat scheelt enorm veel werk! Bovendien hoe meer er afgetekend en gecontroleerd moet worden hoe meer dingen er fout kunnen gaan. Vele vergeten 1 ding in het proces. Om die fout later weer recht te zetten kost ook gauw een kwartier.
Het moet voorkomen dat verpleegkundigen zelf medicatie pakken en dat er grote voorraden ontstaan. Dat is juist wat er gebeurt. Hadden wij vroeger 1 doosje paracetamol nu hebben we er 10 op naam. Met als gevolg een enorme hoeveelheid medicatie. Deze mogen wij bij ontslag niet meegeven of aan andere patienten geven, dus deze gaan in een grote afval ton en worden vernietigd. Nu heb ik het in dit voorbeeld over paracetamol gehad, maar dat gebeurt nu met alle medicatie, ongeacht wat het kost! Het weggooien wordt niet gecontroleerd, dus als verpleegkundigen een pil willen hebben, de voorraad is enorm! Bovendien kan de medicatie op naam nooit gecontroleerd worden. Als ik een achterdochtige patient de medicatie aanbied en ze voor hem uitdruk, maar vervolgens nog weigert. Moet ik ze weggooien, want ze mogen niet in geopende blister teruggelegd worden. Dus verpleegkundigen kunnen bakken met pillen meenemen zonder dat het iemand opvalt. Dit schiet op alle terreinen zijn doel voorbij en kost enorm veel geld aan dure medicatie en veel dure tijd.
Zo ken ik er nog wel een paar. De HKZ is een papieren tijger. Audit kost veel geld en echt geloof me er is nog nooit zoveel onzin op papier gezet die nooit geraadpleegd wordt. Laat verpleegkundigen vrij. Die gaan echt wel klagen als ze de benodigde info niet kunnen vinden. Dan hebben we de HACCP. Ik moet als de maaltijden op de afdeling komen (als verpleegkundige) koud temperaturen, en als ze warm zijn nogmaals temperaturen en dat in maaltijden die ik nog moet serveren. Niet handig dus. Volgens dezelfde regels moet ik een flesje geconcentreerde voeding (houdbaar tot 2014) 2 dagen na levering weggooien omdat dat nu eenmaal de regels zijn. Dan hebben we het nog niet over veilig melden (VIM) of agressie registratie (ARGUS). Helemaal om gek van te worden. De zorg kan veel, heel veel goedkoper, beter en veiliger als er minder regels komen. Ik kan nog wel 10 voorbeelden bedenken maar het wordt laat. Verpleegkundigen zijn niet dom of laks die weten echt wel wat ze doen en nodig hebben daar zijn geen externe instanties voor nodig. Ze zijn ook heel kostenbewust (bv een lampje vervangen doen we zelf, dat kost trouwens ook inclusief voorrijdkosten 65 euro, dat mogen we niet zelf in verband met de brandveiligeheid, ja doei!)

Behalve al die onnodige regels die al genoemd zijn, vind ik dat men duidelijker moet maken wat het nut van de regels is. Als docenten of werkers in de zorg vinden dat ze teveel administratie doen, dan moet degene die zo'n regel bedacht heeft beter uitleggen wat het nut van al die administratie is, en er ook echt iets mee doen.

Ook ik vind dat we zijn doorgeschoten met regels in de zorgsector. Toch zijn niet alle regels overbodig te noemen. Dat is in de commerciele sector niet anders. We vinden het allemaal heel normaal dat op elk apparaat een stickertje "QC passed" zit, wat betekent dat er een kwaliteitscontrole heeft plaatsgevonden. En als er iets mis is met een product is er een terughaalactie te verwachten. Mijn conclusie: zeker als het gaat om persoonlijke dienstverlening aan lichaam of geest van een patient moet goed geborgd zijn dat gebeurt wat er moet gebeuren. Kwaliteitssystemen, audits, noem het maar op zijn zeker niet overbodig. Waar het nog wel eens aan schort is dat er te weinig met de uitkomsten wordt gedaan, dat geef ik toe. En als verpleegkundigen op de automatische piloot checklisten afvinken schieten we het doel ook voorbij. Maar dat is geen goede reden om dit soort dingen dan maar af te schaffen.
De tijdsregistratie in de thuiszorg is wat mij betreft wel overbodig. In de meeste gevallen heeft de daadwerkelijke tijd geen gevolgen voor de eigen bijdrage van de client. En het is helemaal niet nodig om de declaraties door zorgaanbieders zo achter de komma te berekenen. Baseer de tarieven gewoon op een gemiddelde per week, dat werkt net zo goed.

De pest van alle regels in het MBO zijn niet alleen de regels, maar de houding van MBO-instellingen als gevolgen van de regels: uit angst om iets niet fout te doen, wordt het overleven van de organisatie centraal gesteld in plaats van het onderwijs aan studenten. Dit is een vorm van egoisme, van zelfgerichtheid.

Zelfgerichtheid, egoisme van scholen- voortkomend uit angst van de onderwijsinspectie- heeft grote gevolgen.
* De werkelijkheid is een papieren werkelijkheid.
* De onderwijskwaliteit is dramatisch teruggelopen. Ik durf 50% minder leerrendement bij een aantal MBO-opleidingen realistisch te noemen.
* De angst van docenten om in een enquete of andere verplicht evaluatief moment te grazen te worden genomen zet het fenomeen 'autoriteit' onder druk. Juist bij leerlingen die leiding nodig hebben. Juist in een tijd waarin autoriteit thuis, in de samenleving en in de digitale wereld verdwijnt. Dat is slecht voor hun toekomstige werkgevers. Slecht voor de economie.
* De regelgeving in het MBO is niet helder, waardoor MBO-instellingen het zekere voor het onzekere nemen en nog eens voro de zekerheid zelf regels introduceren. Bijv. logboeken laten bijhouden voor buitenschoolse projecten; welke vraag, hoe laat een student stelt, welk antwoord is gegeven.
* De verplichte uren zijn niet rendementvol: laat de docenten samen bepalen wanneer, wat nodig is. Soms is 'het tankje' van een klas vol en levert nog langer lesgeven niets op. Veel slimmer en rendementvoller om later de draad weer op te pakken. Of juist om langer door te gaan, als een klas enthousiast en fris meewerkt!
* Onderscheid maken tussen 'in instelling verzorgde uren' en 'binnen instelling verzorgde uren' in pure lariekoek. Je kunt bij sommige leerlingen veel beter veel buiten de deur, individueel aan de slag zijn. Bij andere opleidingen kan juist binnen school in een ruimte werken heel goed zijn. Geef die ruimte. Een maat voor alle opleidingen doet geen recht aan de beroepspraktijk.
* Geef docenten verantwoordelijkheid in plaats van managers. Docenten zijn betrokken en doen meer dan van ze gevraagd wordt. Managers zitten alleen maar hun baas te pleasen met excelsheets.
* Docenten ruimte geven is hard nodig voor hun motiviatie; als het niet snel veranderd, lopen veel MBO-docenten weg. Juist nu de vergrijzing de komende jaren gaat toeslaan. Beroepsdocenten zijn hard nodig in het MBO.
* Laat verantwoording/ controle niet aan managers en inspectie over. Bouw juist de OAR's, de organisatie-advies-raden, uit. Laat opleidingen/docenten aan hen verantwoorden wat ze doen. Dan staat het beroepenveld, de afnemers, centraal. Laat ze meepraten en meebesluiten over de ontwikkelingen op de markt en gevolgen voor opleidingen.

Onderwijsheidvrijheid wordt door regelgeving en onderwijsinspectie bedreigd.

De visie van de inspectie waarop onderwijs moet worden gegeven is zo strak, de regelgeving en controle zo intens, dat alleen in de opppervlakte nog identiteit een rol speelt. Daaronder ligt 'professionaliteit'. Dat is een synoniem voor eenheidswordt, technocratie, liefdeloosheid en wantrouwen.

Geef scholen de ruimte terug. We zijn toch zelf ook erg goed opgeleid in de tijd van nauwelijks controle?

Zoals de waard is, vetrouwt hij zijn gasten!

Bij het inschrijven van nieuwe leerlingen moeten ouders alle gegevens melden, terwijl dit allemaal al bekend is bij de overheid. Naast NAW gegevens valt ook te denken aan de opleidingsachtergrond etc. Laatst werd gesproken over fraude door scholen, omdat deze wegingsgegevens niet zouden kloppen. Ik zou enorm geholpen zijn met een koppeling van systemen, waardoor deze gegevens direct correct in ons (verplichte?) digitale leerlingvolgsysteem komen door alleen het BSN nummer van het kind in te voeren.

In de gehandicaptenzorg ben je ontzettend veel tijd kwijt met het bijhouden zorgplannen, samenvatten van rapportage, doelen maken etc. etc. Ziet er allemaal heel gelikt uit, prachtige mappen op de plank of computer maar de cliënt wordt er niet beter van. Integendeel 20% van mijn werktijd zit ik in kantoor achter de computer en laat de cliënt aan zijn lot over.....

ik ben werkzaam in de fysiotherapie en heb dit werk jarenlang met plezier
uitgeoefend, ik ging fluitend naar mijn werk en kwam blij thuis na een zware maar bevredigende dag. De laatste tijd is de "lol" in het vak volledig verdwenen, de reden is de verplichting het z.g. EPD(elektronisch patientendossier) te moeten gebruiken.
Het EPD is zo uitgebreid, dat we gerust kunnen spreken van "volledig doorgeslagen". Bij iedere nieuwe patient kom je bij wijze van spreken steeds 30 min. te kort, omdat het onmogelijk is het EPD naar behoren in te vullen in kortere tijd, dit terwijl de patient voor je zit!!
Het contact met de patient(in de fysiotherapie heel belangrijk) gaat volkomen verloren, door het werken met het toetsenbord wordt de patient automatisch een "nummer", terwijl juist in de fysiotherapie de gelegenheid bestond eens wat dieper op de materie in te gaan middels persoonlijk contact.
Het EPD bevordert zeker niet de kwaliteit, waar het m.i. om gaat! Het EPD is een mooi voorbeeld van een vak om zeep helpen, het verpest de arbeidsvreugd en slaat de plank volledig mis, het is een voorbeeld van een "gedrocht" dat op een bureau verzonnen is, zonder het praktijkveld te hebben geraadpleegd!
Ik spreek de hoop uit dat de politiek dit soort "uitvindingen" snel verbiedt, want anders zullen alle "idealistische" professionals het vak op korte termijn gaan verlaten of sterker nog, zullen studenten die met mensen willen werken het vak sowieso niet meer kiezen, wat dit voor de zorg in het algemeen betekent laat zich raden.

Een groot landelijk Uitzendbureau eist dat degene die in de thuiszorg ( verpleging/verzorging) werkzaam zijn op het formulier reiskostenvergoeding noteren wat de reisafstand is TUSSEN hun cliënten. Dus alle postcodes waar ze geweest zijn moeten genoteerd (gelukkig hoeft het huisnummer er niet bij, anders zouden ze de wet op privacy overtreden)... en dan moet men de tussenliggende afstand bijgehouden worden. Of later via routeplanner uitgerekend worden.Bij navraag krijg je als reactie van het uitzendbureau en de uitzendkrachten dat dit is vanwege mogelijk controle door de belastingdienst van belang is dat ze zo de reiskostenvergoeding kunnen verantwoorden.
Belachelijk veel administratie tijd. Dit uitzendbureau verlangt dit ook van bv een servicemonteur ( zoals onderhoud CVketels) die met eigen auto van klant naar klant rijdt.
Mijn thuiszorgorganisatie waar ik al jaren in loondienst ben doet dit niet: ik geef gewoon mijn totaal verreden km per dienst op.

Politiek help aub dat er meer vertrouwen komt in de werknemers ipv al die controle regels... !!

Ik vind het raar dat je na je bachelor HBO instellingstarief moet gaan betalen als je naar de universiteit wil voor je premaster. Dit komt op 18.000,-. Ik ben een vrouw van bijna 40 jaar en ik heb nooit studiefinanciering gekregen of betaald kinderopvang. Ik wil graag studeren en nog 30 jaar werken. Er staat 5 jaar voor je HBO. Ik doe dubbele semesters en rond mijn studie in 2 jaar af. Waarom krijg ik niet net als iedereen 5 jaar de tijd om 1.700,- per jaar te betalen? In plaats van te praten over langstudeerboetes wil ik pleiten voor bonussen voor snel studeerders. Wie gaat dit aan de kaak stellen?

Ik kan mij geheel vinden in het verhaal van Esther Uitdehaage. Naast alles wat zij heeft genoemd, zijn er ook nog de cito-toetsen. Eens werden ze gebruikt om te kijken of de leerlingen voldoende groei doormaakten. Nu worden ze voornamelijk gebruikt om te kijken of scholen wel het juiste niveau bereiken. Scholen moeten voldoen aan de "norm". Veel scholen vangen dit op door veel te oefenen voor deze toetsen, met als gevolg een veel te smal leerstofaanbod. De vraag is of dit de kwaliteit van het onderwijs ten goede komt.Naast alle handelingsplannen, groepsplannen en evaluaties zijn de cito-toetsen en de eindtoets een oorzaak van stres. Verschillende van mijn collega's kunnen de stres niet meer aan en zitten ziek thuis. Het onderwijs holt op deze manier achteruit. ondankt het feit dat cijfers het tegenovergestelde lijken te zeggen.
Laat ons de cito-toetsen van het leerlingvolgsysteem gebruiken op de manier waarvoor ze bedoeld zijn, en reken ons niet af op cijfertjes!

Tja waar moet ik beginnen!! Ik werk inmiddels 18 jaar in de welzijns zorg. Sinds de invoer van de marktwerking lijkt het of alle regels zijn verdubbeld.
In mijn dienst ben ik zeker ander half uur druk op kantoor. clienten hebben tegenwoordig drie dossier. 1 digitaal, 2 voor het zorgkantoor en dan hebben we nog een werkdossier. In alle mappen staat bijna het zelfde. Wat men niet bedenkt is dat als ik een actie verander in een zorgplan. Ik dit in alle dossiers moet vervangen. Ook is het zo dat je, je uren moet verantwoorden dit houdt in dat je per client je tijd moet registreren. En laten we heel eerlijk zijn vaak gebeurt dit aan het einde van je dienst en met 27 clienten weet ik nooit exact hoeveel tijd ik aan welke client heb besteed. En als het aan het eind van je dienst het hectisch wordt dan wordt het pas je volgende dienst dat je kunt registreren en dan zuig je het uit je duim. Kortom het is zonde van mijn tijd. En waarom moet dit? Voor de kwaliteit van de zorg???? of voor de centen.

Uw prima meldpunt mag m.i. best worden uitgebreid zodat ook verspilling van overheids- of instellingsgeld of van grondstoffen/voedsel erin kan worden gemeld. Voorbeeld1: bij mijn zoon op het werk in een instellingskeuken, mogen de werknemers niet het overtollige voedsel (van dezelfde dag!) voor hun eigen lunch gebruiken. Het moet worden vernietigd. Voorbeeld2: een dieetpreparaat van de apotheek (duur) wordt wel vergoed, exact hetzelfde middel van de drogist (goedkoper) niet.

Sinds de inspectie het verplicht stelde, moeten wij op school een leerlingvolgsysteem (LVS) bijhouden. Dit betekent uren vrij nutteloze administratie. Om een voorbeeld te geven: de absentmelding. Niet alleen leerlingen die ziek zijn moeten absent worden gemeld, nee, ook leerlingen die wekelijks stage lopen. Dit staat gewoon op hun rooster en bovendien is er een stagecontract. Toch moet ik dit ook wekelijks voor mijn hele klas aanvinken in het LVS. En wel per uur, dus dat betekent 8 vinkjes per leerling per stagedag. Alsof we niks beters te doen hebben!

Ik heb eens een dove cliënt gehad die voor de aanschaf van een trilwekker ook zo'n bewijs nodig had en het maar niet snapte dat z'n hele eigen risico in één keer op was. Het verplichte onderzoek was nog duurder dan de hele trilwekker.

Als je niet precies weet welke zorg je nodig hebt en je voor je kinderen bij BJZ aanklopt. Moeten beide ouders van een minderjarig kind akkoord zijn voor een hulp. Maar wat als de hulp noodzakelijk is en de andere ouder dat niet inziet. En zeker als dan ook nog ouders gescheiden zijn, kan hulp alleen als er eenoudergezag word aangevraagd. Maar als je dat niet weet en tracht de andere ouder te betrekken blijft zorg een moeilijk issue. Ik vind dat een ouder die zorg noodzakelijk acht geholpen dient te worden en de andere ouder er zich dan bij neer moet leggen. Als je een gebroken been hebt als kind, word je geholpen, maar als een kind psychisch iets heeft is het te ingewikkeld. Omdat burocratie het in de weg staat.

Zie opmerking Esther Uijtdehaage!!! Deze regels gelden bij ons ook en worden ook nog uitgebreid. Daarnaast vraag ik me af waarom er naast twee directieleden ook nog coördinatoren zijn van onder- midden- en bovenbouw die zich met allerlei administratieve rompslomp en daardoor minder inzetbaar zijn voor de groep. Daarnaast staan de directieleden niet voor de groep. Hoe kunnen ze dan op een goede manier het personeel beoordelen, zonder zelf aan den lijve te ondervinden wat het betekent om voor de groep te staan. Ik heb het gevoel dat zij vanaf het rode pluche steeds meer regels en taken verzinnen en niet in de gaten hebben wat dat inhoudt voor de leerkrachten. De leerkrachten worden door de directie meerdere keren per jaar vereert met een klassenbezoek. Daarnaast ook nog door de coördinatoren en de IB-ers. Hetgeen als een belasting ervaren wordt door de leerkrachten. Verder pleit ik voor het terug draaien van de rugzakgelden. Het ondersteunen van deze leerlingen betekent een enorme verademing voor de leerkracht.

Op verschillende fronten kom ik in aanraking met overbodige regels:

1)
Als 'proffesional' (verpleegkundige): Een patiënt met thuiszorg met ontslag laten gaan uit het ziekenhuis. Om het te regelen kost het ongeveer 2 uur. (ter indicatie, voor 1 januari 2012 koste dat ongeveer 1 uur). Natuurlijk de gebruikelijke dingen zoals overdacht, medicatieoverzicht en recepten, voorbehouden handeling formulier (om toestemming te geven om een voorgeschreven injectie wel te mogen toedienen bijv.) Maar dan: ZNformulier om te kijken of de wondverbandmiddelen vergoed worden of niet. Formulier bevat ja/nee vragen en ruimte om de gebruiksvoorschriften te noteren. Dan moet ik nog een speciaal wondverbandrecept schrijven en laten ondertekenen waar precies hetzelfde op staat als op het ZN formulier (hoeveel wondverband e.d).
Dan het formulier ziekenhuisverplaatste zorg. Codes die niets met de patiënt te maken heeft, gegevens invullen door een specialist die het ook niet weet en 'maar wat invult', alleen om het geld dat uit het juist potje gehaald moet worden. Om een patiënt nog dezelfde dag naar huis te laten gaan dat ze toestemming hebben gekregen om naar huis te gaan betekent dus heel veel geregel. Al die formulieren moeten getekend worden door de specialist. Die het alles behalve fijn vind om voor een paar handtekeningen gestoord te worden tijdens een druk polispreekuur.
24 of 48u medicatie meegeven naar een verzorgingshuis/verpleeghuis - zodat zij en de apotheek de tijd hebben om de recepten te verwerken en te leveren- mag niet meer want dat kost geld. Over veilige zorg gesproken...

2) Als mantelzorger van meerdere verst. gehandicapte broer/zussen:
- 1 persoon op een wachtlijst plaatsten kost heel wat papierwerk. Allerlei rapporten (van thuisbegeleiding, van dagbesteding, van huisarts, van de psycholoog, van de psychiater, van de orthopedagoog,van CIZ, enz enz) die allemaal hetzelfde zeggen moeten meegstuurd worden. Die rapporten moeten opvraagd worden bij de instelling die momenteel thuisbegeleiding geven. Die geven het alleen met toestemming van de cliënt (die nog niet onder curtale is gesteld) . Die moet dus tekenen terwijl hij/zij 1) amper kan schrijven 2) niet begrijpt waar het over gaat. Vervolgens is het afwachten op broer/zuslief wel op de wachtlijst wordt geplaats. Het kan zo maar zijn dat broer/zuslief niet geschikt is voor die organisatie/instelling zodat al het papierwerk voor niets is geweest. En als je dan 2 (of 3 of 4) broers/zussen op een wachtlijst wil plaatsen is dat verre van eenvouding. En als de nood voor 1-2 broers/zussen erg hoog is en we ze bij 3 instellingen op de wachtlijsten willen plaatsen is dat naast alle zorgen veel rompslomp. Want 3 instellingen betekent 3 verschillende forumulieren (en 3x dezelfde gegevens invullen op 3 verschillende formulieren).
Ter indicatie: 1 persoon op 1 wachtlijst plaatsen bij 1 instelling: de papierstapel is zo dik als mijn duim.

En die broers/zussen onder curatele stellen is ook nog niet het makkelijkste. Ook dat geeft per persoon een duimendik papierenpakket. Die procedure is wel heel zorgvuldig, dat mag ook gezegd worden.

Als kraamverzorgende werk ik alweer ruim 12 jaar bij één van de grootste kraamorganisaties in het land. Met veel plezier in een baan die mij voldoening geeft. En inderdaad net als velen hiervoor mij verbaas ik mij over sommige regels.
Neem nu bijvoorbeeld de HKZ certificering. Wat als een goed middel is bedoelt om te toetsen of organisaties de zaken goed op orde hebben is een gedrocht geworden. Stukken worden geschreven, uren werk worden verzet om aan regels te voldoen die niets meer met zorg te maken hebben.

Een praktisch onderwerp dat mij al tijden een doorn in het oog is is het volgende.
Enkele jaren geleden werd de kraamzorg verplicht om alle medische gegevens die in het kraamzorgplan worden genoteerd zelf te gaan bewaren. Denk aan de lijst waarop een kraamverzorgende de temperatuur/gewicht en alle fysieke bijzonderheden van de pasgeborene beschrijft en ook de temperatuur/hartslag en overige bijzonderheden van de kraamvrouw.
Dit verplicht de organisatie tot het ontwikkelen en onderhouden van een systeem waarin alles verzameld en bewaard kan worden. Het verplicht de kraamverzorgende tot het 2x invullen van exact dezelfde gegevens!!!

Argument voor het instellen van deze regel? Mocht een arts in de toekomst inzicht willen hebben in de eerste week van een kind kan hij deze gegevens bij de kraamorganisatie opvragen, mochten ouders niet meer in het bezit zijn van het zorgplan....
Nu vraag ik mij toch stellig af hoe vaak het voorkomt dat een arts of wie dan ook daadwerkelijk bij een kraamorganisatie dit soort gegevens opvraagt....

Wat mij betreft zonde van de tijd van de kraamverzorgende. Een luxe die zijn door het uitkleden van de kraamzorg niet heeft. En zonde van de middelen en tijd die een organisatie erin moet steken om het systeem in stand te houden waar niemand iets mee doet en niemand ooit naar vraagt.
Behalve dan 1x in het jaar wanneer mijn baas bevestigend kan antwoorden wanneer de vraag wordt gesteld of wij onze zorgplannen ook netjes bewaren...

Corry, u heeft helemaal gelijk voor mensen die doof of bijna geheel doof zijn en echter zelf ben ik slecht-horend, nu moet ik iedere keer voor wat dan ook ........ dit jaar moet ik voor nieuwe gehoor apparaten en het is inderdaad een heel gedoe, eerst naar de huis-arts voor een door verwijzing dan een gehoor-test dan een afspraak maken bij het audiologisch centrum test doen, na afloop gesprek met de arts, en dan vervolgens met je audiogram naar de des betreffende winkel waar je je nieuwe gehoor apparaten moet bestellen of uit zoeken, dan weer terug komen of het allemaal goed werkt enz enz vroeger het lijkt wel of het allemaal soms dubbel is, want stel je hebt na enkele maanden iets wat thuis kapot gaat bijv je trilwekker kun je weer bij vooraf beginnen wat een ellenden !