Ik denk aan de gedwongen hulpverlening in de jeugdzorgsector. De ondertoezichtstelling genoemd en uitgevoerd door de Bureau's Jeugdzorg. Hierin is veel bureaucratie en dubbele registratie van gegevens. Ook groeit het aantal formulieren dat ingevuld moet worden om de juiste hulp te indiceren, te organiseren en te coördineren. Dit alles gebeurt in een slecht werkend registratiesysteem wat erg omslachtig werkt. Diverse stappen moeten achter elkaar worden beschreven en besproken met collega's en cliënten. Hierin zit geen logische volgorde, met als gevolg dat het niet goed werkt. Mijns inziens zijn diverse onderzoeken te vinden waaruit blijkt dat de jeugdzorg met dergelijke problemen kampt en zijn er goede analyses te vinden waarin concreet ingegaan wordt op deze problematiek.

pgb toetsen!
ervaring leert oneigenlijk gebruik daarvan!

wmo-toeslag stopzetten bij tijdelijke opname in awbz instelling.
Bij terugkeer naar thuissituatie weer activeren.

Een groot deel van mijn werk als verpleegkundige moet ik lijstjes invullen voor de inspectie of voor prestatie-indicatoren. Pijnscore, voedingsscore, decubitusscore, valscore, checklist naar OK, checklist vanaf de OK, dossiervisitatie (een controle of alle lijstjes wel goed zijn ingevuld), SIT-score, MRI-score...
Laat me alstublieft gewoon doen waar ik voor opgeleid ben: verplegen!
Let wel: die lijstjes zijn prima als hulpmiddel, maar niet als verplichte kost bij iedere patiënt hoe kort of hoe lang zijn of haar verblijf ook is.
En kunnen jullie misschien ook regelen dat de opleiding tot verplegen ook weer in relatie staat tot het vak verplegen? Nu komen er net- gediplomeerde verpleegkundigen op de afdeling die werkelijk geen kennis van zaken hebben. Logisch als je hoort dat het vak 'Ziekteleer' een keuzevak is!!! Let wel: ik heb het over een verpleegkundige die zieke mensen gaat verplegen en die dus het vak ziekteleer niet gehad hoeft te hebben. Zwaar frustrerend om zo iemand in te moeten werken, nog los van het feit dat het tot levensgevaarlijke situaties leidt. Hoezo 'verwijtbare, vermijdbare fouten'?

Mijn Dochter moet een beugel, daarvoor werdt eerst een afspraak gemaakt, met gemiddeld een uur over het uitleggen van hoe je tanden moest poetsen, geen probleem maar ondanks dat wij in het hoogste zorgpakket zitten en een aanvullende verzekering moesten wij de rekening zelf betalen.
Immers ook de 2e afspraak na de mondhygienist (controle) terwijl ze de dag ervoor na de tandarts was geweest, moesten wij deze rekening ook zelf betalen, er werdt niets vergoed.
Genoeg is genoeg,, ook onnodig en een dure regel. Laat kinderen vrij zijn met de zorgkosten.

Winkeltijdenwet

Na al die jaren heb ik nog steeds geen stembrief mogen ontvangen van de gemeente Eindhoven ondanks dat ik in het verleden daar verschillende klachten over heb ingediend bij verschillende instanties en organisaties.

Spijtig genoeg ben ik een patiënt met veel aandoeningen. Elke keer word ik geconfronteerd met specialisten die ieder afzonderlijk opnieuw onderzoeken wilen uitvoeren, ook al zijn sommige uitslagen al bekend cq definitief. Er word heel slecht gecommuniceerd tussen specialisten onderling met als gevolg dat er onnodige dure onderzoeken plaatsvinden. Elke specialist kijkt naar mij als patiënt vooral met 'zijn eigen bril' en wil op basis daarvan eerst opnieuw onderzoeken verrichten alvorens hij/zij verder vragen beantwoordt of traject bepaalt (en dan liefst binnen 3 minuten consult) . Efficiëntere aanpak en begeleiding komt de behandeling van de patiënt ten goede en scheelt/bespaart ontzettend veel geld in de zorg

Ik vind het erg bijzonder dat als mijn moeder een zorgindicatie voor thuiszorg krijgt voor 9 uur per week dat daar in uitvoerende zorg zomaar een uur/ anderhalf uur wordt afgetrokken... Nee mevrouw, die hebben we nodig voor administratie...!

Over een poosje is er van de AWBZ niets meer over, alles gaat nl naar de WMO, ook zorg en verblijf ed. Voor mensen met bijv. Een verstandelijke beperking. Als ik hoor van mensen hoeveel moeite het kost in bepaalde Gemeenten om een traplift of thuiszorg vanuit de WMO te krijgen omdat, ondanks dat de Ergotherapeut het nodig vind, de mensjes achter hun bureautjes op het gemeentehuis het onzin vinden!! Dan wordt dat hele verhaal van de gehandicapten en de WMO echt een zooitje.. believe me.. maar goed, het bovenstaande probleem is niet meer van toepassing dan!!

Werkend in een ziekenhuis, met heel veel procedures, protocollen, rapportages, verrichtingen schrijven/urenverwntwoording etc gaat meer dan 40 procent van mijn tijd terwijl dit belangrijker wordt gevonden dan de patient spreken. Deze tendens neemt elk jaar toe, terwijl de pat. mag wachten en al deze adm rompslomp geeft geen betere zorg mijn inziens. Ook externe aanvragen van zoerg/hulpmiddelen voor pat worden de procedures/regels ingezet. Wmo, awbz, ziekostenverzekering en terwijl men loketten wil verminderen worden dit er meer, vandaar dat pat geheel geen overzicht meer hebben voor welke voorz. welk loket je nodig hebt. Daarbij komt dat voor realisatie ook veel tijd zit tussen aanvraag en hulpmiddel. En dat de werkdruk door deze adm processen erg hoog wordt zodat mijn beroep maatsch werker onaantrekkelijk is. Het eind van deze regels is nog lang niet in zicht!! Beroepsmatige achteruitgang, er is geen vertrouwen meer in professionals en alles tot doel om overheid, management, org te laten zien vannuten noodzaak van hulpverlening in mijn ziekenhuis.

De Christen Unie zou eens mee moeten lopen met een familielid waarvan de vader of moeder thuiszorg ontvangt en een opname indicatie krijgt. Pas dan wordt zichtbaar in welk land we leven!

Als "zorgwanbetaler" moet ik, inmiddels al weer 16 maanden, verplicht elke maand een boete a € 35,62 aan het CJIB betalen. Dat geld verdwijnt in de zakken van Veiligheid & Justitie. Bij zowel de zorgverzekeraar, het CJIB als ook het CVZ is er geen mogelijkheid om bezwaar aan te tekenen tegen deze rigide wet/regelgeving. Met mij worden momenteel ruim 300.000 personen/gezinnen door deze zinloze dwangmaatregel hard getroffen in hun (vaak) toch al niet royale (bijstand)inkomen. Per maand ontvangt Veiligheid & Justitie zodoende ruim € 10 miljoen netto. Enne... betaal maar braaf, want anders staat er binnen de kortste keren een deurwaarder bij je op de stoep, die met een preferente beslaglegging (in naam der Koningin!) op al het mogelijke beslag komt leggen. Dat zijn dus 2 (grinnikende) partijen: het CJIB en genoemde gerechtsdeurwaarders. Ik heb, door persoonlijke omstandigheden gedwongen, ruim 9 maanden mijn zorgpremie niet kunnen betalen. Ik ben echter van mening, dat iedereen in NL zijn/haar premie moet betalen. Maar: veeg dan niet iedereen, met een wet, op 1 grote hoop. Biedt burgers de mogelijkheid, om per persoon hun situatie te beoordelen en vervolgens te kijken naar mogelijkheden, om z.s.m. uit die "wanbetalers"situatie te geraken. Want: wat heeft het in vredesnaam voor zin, dat ik elke maand gedwongen € 35,62 aan Veiligheid & Justitie moet betalen? Kan iemand dit eens aan mij uitleggen? Er zijn ruim 300.000 zorg-wanbetalers. Er zijn echter ook 300.000 oorzaken, situatie's etc., waardoor deze mensen in de (betalings)problemen zijn geraakt. Ik ga 12 september mijn stem op de CU uitbrengen, omdat ik erop vertrouw, dat deze partij dit onderwerp ter sprake zal brengen.

Ik ben casemanager van een jongere met een psychiatrische stoornis.
Hij wil proberen zo zelfstandig mogelijk te zijn en kiest voor een begeleid wonen-huis waar het erg rustig is, wat heel goed voor hem is. Hij heeft ets meer begeleiding nodig dan ze daar kunnen bieden, hetgeen makkelijk is op te lossen door een wijkverpleegkundige of iemand anders elke dag even 5 minuten te laten binnenlopen. Daar wonen kan hij niet.
Jongeren die begeleid wonen moeten persé een dagbesteding buitenshuis hebben. De jongen is autistisch en heeft voornamelijk sociale problemen. Hij kan makkelijk thuis werken en zich bezig houden. Mag niet. Het moet buitenshuis.
Voor een dagbesteding moet hij weer een indicatie hebben. Zijn diagnose is net verlopen en er moet een nieuwe komen. Alsof er in 2 jaar iets veranderd aan een chronisch probleem. Veel kosten voor de ouders.
Het UWV wil hem beoordelen en de arts ziet hem op een goede dag. Hij kijkt de arts in de ogen en de arts concludeert tegen alle rapportage in dat deze knul helemaal niet zo ernstig autistisch is en best kan werken. BV bij een tuinier. Alsof alle autisten het leuk vinden met hun handen in de grond te wroeten.
Deze jongen krijgt nu regelmatig brieven waarin staat dat hij precies moet doen wat het UWV zegt, anders wordt hij op zijn uitkering gekort.
Dagbesteding komt niet tot stand vanwege zijn handicap, maar het UWV blijft deze jongere achtervolgen. Hij moet gaan werken. Hij kan zich niet eens op een dagbesteding handhaven!!!
Deze jongere wordt aan alle kanten geblokkeerd, terwijl ik de indruk heb dat als hij mag wonen in dat huis, hij vanzelf tot de ontdekking komt dat hij heel wat meer kan dan hij denkt en hij van daar uit zich verder zal ontplooiien. Thuis kan dat onvoldoende vanwege ingeslepen gedragspatronen, en andere omstandigheden.
Heel veel tijd, heel veel papier, heel veel regels, heel veel frustratie en de jongere is absoluut niet geholpen.

Gedragsdeskundige weg bij Jeugdzorg, Raad voor de Kinderbescherming. Zien cliënt nooit zelf, moeten hun oordeel baseren op wat derden en maatschappelijk werksters inbrengen die geen opleiding hebben om bepaalde beoordelingen te doen. Elke cliënt laten zien door een onafhankelijk psycholoog lijkt duur, maar na een eenmalige diagnose kan de rapportage meegenomen worden door het hele traject. Geeft ouders en kinderen tevens de steun dat een onpartijdig persoon met vakkennis de kinderen en hun relatie met de kinderen heeft bezien.

Ruim 20 jaar invalide wegens een auto-ongeval. Rolstoelgebruiker, bedlegerig, etc. Voor elke aanpassing die noodzakelijk is moet eerst een medische indicatie worden afgegeven door een GGD-arts. Het dossier is inmiddels drie ordners dik. In de uitvoering van de WMO is ook veel te winnen als men precies weet wat men doet. In mijn geval is het terras drie keer opnieuw gelegd omdat het te laag was (hoogteverschil). Een constructiefout in een rolstoel heeft 3 (drie) jaar geduurd voordat het hersteld werd. U wilt niet weten hoeveel mensen beroeps- of ambtshalve zich met deze kwestie hebben bemoeid om uiteindelijk na drie jaar die fout te herstellen... Veel bureaucratie, teveel schijven, onnodige indicatiestellingen waardoor het allemaal eerder lijkt op werkverschaffing. Maar ook ondeskundigheid! Zo heb ik een tillift voor mijn booster in de bus. De WMO-consulent vermaande mij, toen ik een defect meldde aan de lift, dat het niet de bedoeling is dat ik, zittend in de booster mezelf liet optakelen door die lift... Dit is gewoon dom te noemen! Als er meer empathie zou zijn, zouden veel obstakels als sneeuw voor de zon verdwijnen!

Jongere woont bij een instelling. De instelling verzorgt de financiële administratie van de jongere.
Het CAK vergeet bepaalde kosten in rekening te brengen en de financiële administratie merkt dat niet op. Na 3/4 jaar signaleert de cliënt dat er ergens iets niet klopt. De financiële administratie ziet dat nog steeds niet. Samen met de ouders vindt de jongere het probleem wel. Het CAK laat de jongere alsnog betalen, waardoor deze opgezadeld is met een schuld van duizenden euro's en moet afzien van verdere ontwikkelingsmogelijkheden. Hij wordt door een buitenlands computerbedrijf uitgenodigd voor hen te werken. Goed loon. Dus uiteindelijn financiële zelfstandigheid. Voldoende ruimte om daar zijn begeleiding in te kopen. Hij kan niet weg uit Nederland vanwege zijn schuld, die hij nog wel een paar jaar aan het afbetalen is.
Als het CAK fouten maakt moeten die niet afgewenteld worden op de cliënt. Binnen een bepaalde uitkering zou een bepaalde lengte van terugvordering en een bepaalde hoogte van terugvordering gesteld moeten worden. Ook zou een financiële administratie moeten terugbetalen en niet de cliënt.

Werkzaam binnen de jeugdzorg sector uitvoerend.
We hebben een systeem ijza genaamd, hier moet men alle telefoontjes, contacten ,etc zetten. Zo kan men zien of het personeel wel 70% clientencontact uren heeft! Met deze registratie ben je zo'n uur per dag bezig! = 8 uur per week! en waarom? om de mensen op de werkvloer te controleren, en om de overheid te laten zien wat er betaald moet worden!
Reken af na een behandeling, dit is een zinloze manier van burocratie!

Als Fysiotherapeut heb ik veel last van alle administratieve en bureaucratische rompslomp. Hierdoor is er haast geen tijd meer voor de patiënten. Om de kwaliteit van mijn patiënten te waarborgen doe ik deze extra werkzaamheden in mijn eigen tijd. Mijn praktijk en ikzelf zijn hierdoor zwaar onder druk komen te staan. Er is een oneerlijke positie in de marktwerking ontstaan. Dit moet stoppen! Ik ben een fysiotherapeut en geen administrateur!

enorm veel toegenomen schrijfacties en evaluaties in de zorg. We willen meer werkelijke tijdaan bed i.p.v. streeds meer schrijfwerk.
Ook de opgedragen regel dat medicatie niet meer op het wijkgebouw bezorgd mag worden, maar persé alleen bij de cliënt thuis of door een mantelzorger gehaald bij apotheek. Bij cliënten zonder dichtbijwonende mantelzorgers die dementerend zijn, is het een enorm geregel geworden om medicatie / incontinentiemateriaal bij de cliënt thuis te late komen. Wij mogen het niet ophalen, en niet ontvangen op het wijkgebouw. Cliënten weigeren regelmatig iets aan te nemen of open te doen etc. Meer tijd en geregel en fouten door niet bezorgde medicatie, door deze regel... Streeft zijn doel vorbij!

commentaar lezer: Slechts achter de voordeur gegeven zorg, dus bij cliënt thuis, mag gedeclareerd worden ! Dit is niet rechtsgeldig....Valt na te checken......

Bij het aanvragen van WMO voorzieningen, toeslagen e.d. moeten vrijwel altlijd alle bewijzen opnieuw worden aangeleverd en formulieren opnieuw worden ingevuld. Dit kost veel tijd. De gemeente zou met een druk op de knop moeten kunnen zien of iemand in aanmerking komt voor een wmo voorziening.

In de zorg moet management erop gericht zijn teams zelfsturend te maken. Hierdoor kan er vaak een hele laag aan managers uit.

de regels waar ik mijn tijd in moet steken betreffen kwaliteitscontroles die nergens op slaan: elke dag de koelkast controleren en veel eten weg moeten gooien wat in een gewoon huishouden nog best gegeten kan worden. de afwasmachine ongeacht de inhoud moeten wassen op 75 graden omdat we een instelling zijn,
eindeloze begeleidingsplannen schrijven over 9 levensdomeinen waarin vooral al gevaren, potentiele risico's, eigen wensen en wil beschreven moet worden. uitsluitend om je voor belangenbehartigers, externe zorgverleners of clienten in te dekken tegen aansprakelijkheid. zo'n tendens van regelgeving maakt dat iedereen zich indekt tegen risico's. Dat is aan de andere kant beginnen nl. de kant van het wantrouwen, schuldig verklaren, tekort schieten, fouten toedekken enz.
als wij in de zorg eens vanuit vertrouwen zouden werken, en bij fouten die gewoon erkennen (lees: belijden) zouden we christelijker zijn dan ons als zorginstellingen maar mee in te dekken en dus mee te gaan in de regelgeving.
ik zit gemiddeld meer uur achter de computer om alles wat ik doe te registreren en te verantwoorden, dan met een client op de bank om samen met hem/haar te 'zijn'.

Als begeleider in de verst. geh. zorg, heb ik veel te maken met checklisten, invullen van lijsten en het bijhouden van administratie. Op zich is dat wat noodzakelijk is om goede zorg te verlenen, prima. Maar mi is er wel heel veel wat gecheckt moet worden (denk bijv aan maandelijks de temp. van alle koelkasten van de clienten).

Ook de audits vragen veel tijd. En vraag is of er dan wel gemeten wordt wat er mee beoogd wordt. Maw is een audit een middel om te weten of de zorg goed is, en meten ze dit er ook werkelijk mee? Ik denk het niet. Want ik kan een dossier goed op orde hebben, maar in het primair proces niet goed functioneren.

wet op de watercompensatieplicht bij uitbreidingsplannen nieuwbouw;
de wet houd geen rekening met een reeds aanwezige overkill aan wateroppervlak bij aanvang; hierdoor worden miljoenen verspild aan geld en aan kostbare grond die veel nuttiger bestemd had kunnen worden.
bijstelling zou veel geld besparen en frustraties van burgers en ambtenaren voorkomen.