Gezinnen

De ChristenUnie wil strijden voor ruimte voor gezinnen, ook ten aanzien van de vrijheid van onderwijs. ,,Het is nodig koers te zetten naar een sterke en duurzame economie en oog te houden voor kwetsbare groepen, ook als de zorg hervormd moet worden. En daar waar gezinnen steeds verder financieel in de knel komen, moet er rekening gehouden worden met hun koopkracht. Daar past dus geen bezuiniging op de kindregelingen bij, zeg ik met nadruk richting het kabinet”, aldus het Kamerlid. 

Duidelijkheid

Schouten wil graag duidelijkheid over de bezuinigingen die boven de markt hangen. ,,In het sociaal akkoord was opgenomen dat de bezuinigingspakket uit maart van tafel was. We kunnen nu duidelijk stellen dat het 'even' van tafel is. Want als de economie straks niet aantrekt, herleeft het pakket weer, zo stelt het kabinet nu.”

Onzekerheid

De oppositie wil graag voor de zomer duidelijkheid over het bezuinigingspakket van 2014. Schouten: ,,Kabinet, ontken die uitgestoken hand niet, is onze boodschap. Wij voelen ons verantwoordelijk. Voor de situatie van dit land. Voor de situatie van al die werklozen die er elke dag bijkomen. En voor de situatie van de oplopende staatsschuld. Maar dan dient het kabinet zélf in de eerste plaats duidelijkheid te bieden.”

Lees hieronder de volledige bijdrage van Carola Schouten.

Vz,

Hoewel we van de minister-president niet meer mogen sombere, kwam vorige week de realiteit keihard binnen. De werkloosheid in Nederland is tot boven de 8% gestegen. Ruim 640.000 mensen zitten nu zonder een baan. Dagelijks gaan bedrijven failliet. We hebben een diepe crisis. En licht aan de horizon is nog niet te zien.

Tegen deze achtergrond moet het kabinet het land voorgaan in het bieden van vertrouwen, waar wantrouwen heerst en zekerheid bieden, waar onzekerheid heerst.

Dat is niet niet niks. Maar dat wist de coalitie, bij het schrijven van het regeerakkoord. Er liggen grote uitdagingen. Om de overheidsfinancien op orde te krijgen, te werken aan innovatie en duurzame technologie. Om sociaal beleid te combineren met grote hervormingen. Om lasten eerlijk te verdelen en zwaar te bezuinigen.

De coalitie wist, dat het deze uitdagingen niet alleen aan kon gaan. Steun was nodig, vanuit de samenleving en vanuit het parlement.

Maar nu het kabinet een goed half jaar op weg is, heeft het pas echt ontdekt wat dat betekent. Partners zoeken betekent met partners overleggen. Geven en nemen. Dat is inmiddels ook gebeurd in een aantal achtereenvolgende akkoorden: woonakkoord, sociaal akkoord en zorgakkoord.

De weg die het kabinet nu wil vervolgen is echter omgeven met onduidelijkheden. Wat is de koers die het kabinet voert in al die akkoorden met de samenleving? Wat is de koers die het kabinet vervolgens wil voeren in het overleg met contructieve oppositiepartijen, om ook het politieke draagvlak te krijgen dat nodig is voor dit bijzondere minderheidskabinet?

Gisteren kregen we het Nederlandse Stabiliteitsprogramma 2013 toegezonden. Oftewel: de rapportage aan Brussel hoe te voldoen aan de 3%.

Die brief riep alleen maar meer vragen op dan dat het antwoorden bood.

Allereerst de 3%. In het sociaal akkoord was opgenomen dat de bezuinigingspakket uit maart van tafel was. We kunnen nu duidelijk stellen dat het 'even' van tafel is. Want als de economie straks niet aantrekt, herleeft het pakket weer, zo stelt het kabinet nu.

Maar dat is toch niet helemaal waar. De nullijn voor de zorg is uit het pakket gehaald en er staat nu een post 'additionele bezuinigingen' van maar liefst 1 mld ingeboekt. Waar dit neer gaat slaan, is de grote vraag. Hadden we mogelijk iets van duidelijkheid: nu is nog meer mist ontstaan.

Eerder stelde ik dat het kabinet een taak heeft om vertrouwen te herwinnen en zekerheid te bieden. Met dit Stabiliteitsprogramma is de onzekerheid alleen maar groter geworden. Waar komt de 1 mld aan oningevulde bezuiniginen terecht? Ik ken het wensdenken van het kabinet, dat het straks allemaal beter gaat. Maar om dit parlement én de samenleving achter de plannen te krijgen, zal het kabinet hier toch duidelijkheid over moeten geven. Mijn vraag is dan ook: staat het halen van de 3% aan begrotingstekort nu wel of niet vast? En zo ja, hoe denkt het kabinet de 1 mld 'additionele bezuinigingen' te gaan invullen?

Hiernaast is het de vraag waar het kabinet het vertrouwen vandaan haalt dat Brussel akkoord zal gaan met dit Stabiliteitsprogramma?

We weten dat dhr. Van Rompuy een groot liefhebber is van de zgn haiku's. Gedichten, vol emotie, waarin weinig ruimte is voor ontledingen en benaderende omschrijvingen. Ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat dhr. Van Rompuy het bezuinigingspakket van dit kabinet straks zal interpreteren als een haiku-lijstje.

Je leest er in wat je leest, zonder dat duidelijk is wat de algemeen-geldende betekenis er van is.

Koopt het kabinet met dit Stabiliteitsprogramma ook tijd in Brussel, zo is mijn vraag? Of is het vol vertrouwen dat dit pakket goedgekeurd zal gaan worden?

De derde onzekerheid betreft het vervolgproces. Hoe gaat het kabinet zich voor de zomer verstaan met partijen die mede-verantwoordelijkheid voelen om de problemen van dit land aan te pakken?

Er ligt een motie van de leden Pechtold, Slob, Buma en vd. Staaij waarin gevraagd wordt duidelijkheid te bieden voor de zomer over het bezuinigingspakket van 2014. Dit is onmiskenbaar een uitgestoken hand. Maar de coalitie wilde graag uitstel van stemming over deze motie. Dat is veelzeggend.

Kabinet, ontken die uitgestoken hand niet, is onze boodschap. Wij voelen ons verantwoordelijk. Voor de situatie van dit land. Voor de situatie van al die werklozen die er elke dag bijkomen. En voor de situatie van de oplopende staatsschuld. Maar dan dient het kabinet zélf in de eerste plaats duidelijkheid te bieden.

De minister van Finanien heeft aangegeven dat hij langskomt bij partijen om in potlood de wensen van de oppositie te noteren. Schrijf eerst in pen uw eigen wensen op, is mijn oproep. En wacht daar niet mee tot augustus. Is het kabinet hiertoe bereid?

Bij wensen noteren hoort een luisterende houding. Het is ook hier geven en nemen. De ChristenUnie gaat moeilijke vragen niet uit de weg. Compromissen sluitend waar dat moet en waar dat kan. Dat hebben we bij het Lente-akkoord en recent bij het woonakkoord aangetoond. Maar dat doen wij altijd met onze eigen idealen voor deze samenleving voor ogen.

Daarom willen wij strijden voor ruimte voor gezinnen, ook ten aanzien van de vrijheid van onderwijs. Willen wij koers zetten naar een sterke en duurzame economie en oog houden voor kwetsbare groepen, ook als de zorg hervormd moet worden. En daar waar gezinnen steeds verder financieel in de knel komen, moet er rekening gehouden worden met hun koopkracht. Daar past dus geen bezuiniging op de kindregelingen bij, zeg ik met nadruk richting het kabinet.

Vz, ik rond af. Vertrouwen winnen en zekerheid bieden. Dat is de uitdaging van dit kabinet. Richting de samenleving, maar ook richting dit parlement. Daar hoort bij dat het kabinet WEL aangeeft wat de eigen plannen zijn rondom de bezuinigingen en dat die plannen WEL geschikt zijn om te overleggen met verantwoordelijke partijen.

Ook al wordt de situatie steeds complexer: we moeten hier met elkaar over nadenken. Omwille van al die mensen die de gevolgen van de crisis nu aan den lijve ondervinden.

De uitgestoken hand ligt er. Nu is het kabinet aan zet.