Terug uit India kwam ik terecht in een kabinetscrisis. Met de verhalen van de slachtoffers van de tsunami nog in mijn hoofd en met de verwoeste dorpen aan de kust van Tamil Nadu nog op mijn netvlies, was de overgang naar de gekozen burgemeester wel erg abrupt.

Mijn reis met Tear Fund naar India leverde veel informatie op. Naast alle verwoesting waren er ook hoopgevende zaken. Ik sprak veel mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de hulp aan de getroffen dorpelingen. Enkele hulpverleners komen uit het centrum van India en hebben al enkele maanden hun gezinsleden niet gezien. Zij hebben tot nu toe geen tijd gevonden om terug naar huis te gaan om partner en kinderen te bezoeken.

De Indiase overheid heeft een aantal goede maatregelen genomen om de hulp te structureren. Al blijft het een feit dat ze moeilijk doen over het verstrekken van visa aan hulpverleners uit het westen.

Bij terugkomst in Nederland was het even omschakelen. De gekozen burgemeester, waarom is dat ook alweer belangrijk? Op die vraag weet, behalve D66 blijkbaar, niemand het antwoord.

De laatste berichten luiden dat het kabinet overeind blijft. Ook Medy van der Laan en Brinkhorst blijven zitten. Voor die steun hebben CDA en VVD wel het nodige moeten beloven. Zo weten we nu dat Nederland de direct gekozen burgemeester door de strot geduwd krijgt in 2010. Niet omdat dit de politiek dichter bij de burger zal brengen, maar omdat een politieke partij, die op sterven na dood is, haar bestaanrecht aan dit soort ongein ontleent. Ook op het gebied van de publieke omroep ligt er nu een dictaat van D66. De instemming of zelfs maar inspraak van de publieke omroep is daar niet voor nodig, zo blijkt nu. Ik vraag me af wat dit nu met bestuurlijke vernieuwing te maken heeft. Het lijkt mij een uitvloeisel van een oude regentenmentaliteit waarbij de gewone man totaal niet aan bod komt. Met democratie heeft dit helemaal niets te maken. D66 mag van mij O66 gaan heten. Ondemocratisch, onrealistisch en onzinnig. En dat al sinds 1966.

 

Ja, door die tsunami ben ik zo met de neus op de harde feiten gedrukt dat het moeilijk is om weer mee te doen met de omfloerste kletspraat van politici die alleen op het voortbestaan van hun eigen clubje uit zijn en die een echte bestuurlijke vernieuwing aan hun laars lappen. Daarop wacht Nederland, op mensen die spreken over zaken die er toe doen.