De voorjaarsvakantie viel in het deel van het land waar ik woon een week eerder dan het voorjaarsreces van de Tweede Kamer. Alleen daarom al had wij geen plannen gemaakt om weg te gaan. Mijn vrouw Marjette moest 'gewoon'  werken en de kinderen moesten naar school.

Vanwege de kredietcrisis was er - als het gekund had -  van vakantie nemen ook niet veel gekomen. Ik heb nu echt al mijn tijd nodig voor dit onderwerp. Deze week op verschillende plaatsen overleg gehad. Zowel in partijverband als met coalitiepartners. Het is hard werken, maar ook boeiend om met elkaar te spreken over wat in deze tijd noodzakelijk is om te doen. In de komende week zal er nog een tandje bijgezet worden. 

Woensdagmiddag had ik wel vrijgehouden in mijn agenda. Samen met vrouwlief een heerlijke wandeling gemaakt van Scheveningen naar Monster en terug. Heen door de duinen, terug langs het strand. Circa twintig kilometer wandelen, over van alles en nog wat praten én lekker uitwaaien. Dat heeft ons goed gedaan. 's Avonds Thai gegeten in den Haag. Hadden we toch nog een beetje een vakantiegevoel.

Woensdagmorgen stortte er een vliegtuig van Turkish Airlines neer in een akker bij Schiphol. Een verschrikkelijk ongeluk. Mijn meeleven gaat uit naar de familie van de slachtoffers. Ongelofelijk dat de vertegenwoordigers van de Westboro Baptist Church in Amerika met teksten als God hates the Netherlands een oproep hebben gedaan om de uitvaart van de slachtoffers te verstoren. De vliegramp zou het gevolg zijn vanwege de homovriendelijkheid van ons land. Al eerder had deze kerk - zo las ik ergens - tijdens een demonstratie God bedankt voor de ziekte aids omdat daar al tienduizend slachtoffers bij waren gevallen. Wij bidden voor nog tienduizend meer,  zou er op een spandoek hebben gestaan.

Laat ik er niet teveel woorden aan vuil maken. Alles in mij verzet zich tegen dit gedrag. Het is ongepast en verwerpelijk en staat in schril contrast met de wijze waarop God zich volgens mij in de Bijbel aan ons bekendmaakt. Ik had tot deze week nog niet van dit kerkgenootschap gehoord en hoop dat het hier ook bij blijft.

Deze week is ook de samenstelling van de commissie Davids bekend gemaakt. We zouden het haast al weer vergeten zijn, maar mr. Davids was gevraagd het onderzoek naar Irak op zich te nemen. Veel aandacht is uitgegaan naar het feit dat er geen oud-politici in de commissie hebben plaatsgenomen. Ik vind dat geen probleem. Mijn indruk is dat we met een deskundige commissie te maken hebben. Laten ze maar snel aan het werk gaan. Het is zo november.

Zoals ik eerder aangaf stond de vrijdag en zaterdag in het teken van een ChristenUnie-bijeenkomst. Uiteraard komen we wel eens vaker bij elkaar. De noodzaak daarvan is nu wel groot.  Als regeringspartij dragen we een grote verantwoordelijkheid. Het is goed om ook in de partij na te denken over de wijze waarop we aan die verantwoordelijkheid invulling geven. Daar moet je dan wel tijd voor uittrekken.

Dit weekend leende zich om meerdere redenen goed voor een partijbijeenkomst. Vanwege het reces was het goed in te plannen. En het is deze week precies twee jaar geleden dat het kabinet Balkenende IV van start is gegaan. We zijn dus op de helft van de regeerperiode. Tijd voor een korte timeout. Het was een positief kritische bijeenkomst. Er zijn veel zaken waar we dankbaar voor kunnen zijn, maar het kan altijd beter. Fijn om in goede harmonie daarover met elkaar te kunnen spreken. Ik vond het in ieder geval zeer inspirerend.

Vanavond las ik op Teletekst dat mijn collega Jos Hessels (CDA) voorgedragen zal worden als de nieuwe gedeputeerde in Limburg. Dit bericht kwam niet helemaal als een verrassing. Ik feliciteer Jos met deze nieuwe uitdaging. Het is hem gegund. Hij is inmiddels wel de zoveelste collega die vroegtijdig uit de Tweede Kamer vertrekt. Er staan er nog een paar op stapel. Met ook alle vervangingen vanwege zwangerschapsverlof erbij is het een komen en gaan.