Mijn politieke gevoel bleek me niet in de steek gelaten te hebben. Het ging inderdaad over het Irak-onderzoek. Mijn collega's Mariette Hamer (PvdA) en Pieter van Geel (CDA) waren er ook bij. Alles overziend vroeg de minister-president ruimte om een onafhankelijk onderzoek naar de politieke steun aan de inval in Irak mogelijk te maken. Dat verzoek was nodig omdat er afgeweken werd van een afspraak die we als coalitie gemaakt hadden.

Het koste me weinig moeite om daarmee in te stemmen. Naast een parlementair onderzoek is een onafhankelijk onderzoek altijd al een optie geweest. In de afgelopen weken was het ook al een aantal keren rond gegaan. Intern maar ook extern. Onder meer tijdens ons partijcongres van vorige week zaterdag. Ik wist dat mijn fractie met een dergelijke optie geen moeite zou hebben. Zeker niet als de onafhankelijkheid van het onderzoek voldoende gewaarborgd zou zijn. Dat was ook het geval.

Nog voordat de persconferentie van de minister-president was afgelopen, barste de discussie al los. De oppositie (minus de SGP) sprak schande van het voorstel. Er zou en moest een parlementaire enquête gehouden moeten worden. Merkwaardig. Deze optie was namelijk nog nooit eerder aan de orde geweest. Bijzonder ook de geharnaste opstelling van de VVD. In de afgelopen jaren had deze fractie nooit de noodzaak van enig onderzoek noodzakelijk gevonden. Laten we het maar op voortschrijdend (oppositioneel) inzicht houden.

Woensdag hebben we het debat over het onafhankelijk onderzoek gehad. Niet echt een plezierig debat. Ondermeer vanwege het feit dat een aantal fracties willens en wetens een verkeerde voorstelling van zaken geven. Politiek met een kleine p, om woorden van oud-minister Wijers (D66) aan te halen. Zijn eigen partij deed daar overigens driftig aan mee. Illustratief vond ik dat Pechtold aan het eind van de eerste termijn van de Kamer zijn vragen genummerd aan de minister-president gaf. Inderdaad, hier werd een politiek nummertje gemaakt. En dan te bedenken dat Pechtold zelf lid van een kabinet was (Balkenende II) dat een onderzoek naar de politieke steun aan de inval in Irak niet noodzakelijk vond. Gelukkig maar dat iedereen over zijn eigen geloofwaardigheid gaat. Dat kun je echt niet van elkaar overnemen.

Donderdag heb ik in een interview met de Volkskrant teruggekeken op het debat en ook naar de tijd ervoor. Zoals de afspraak die in 2007 hierover gemaakt was. Ik heb  aangegeven dat ik met de kennis van nu een coalitieafspraak als gemaakt over Irak niet verstandig vind. Dat kunnen we op deze manier een volgende keer beter maar niet meer doen, was mijn conclusie. Deze opmerkingen maakte een dag later, toen dit in de krant verscheen, wel wat los. Ik heb vooral via de mail heel wat over me heen gekregen. Vaak hele primaire reacties.

Zelfreflectie wordt, afgaande op een deel van de reacties,  niet door iedereen op prijs gesteld. Het is niet anders. Ik heb naar eer en geweten uiting gegeven aan mijn opvattingen en gevoelens bij dit onderwerp. Had daarbij geen behoefte dingen mooier voor te doen dan ze zijn. Niet meer en niet minder. De diepere betekenissen die anderen daar dan weer aangeven, laat ik dan maar voor hun rekening.

In de afgelopen week hebben we als fractie weer veel tijd besteed aan de kredietcrisis. Ernst Cramer heeft namens onze fractie het debat gedaan over de ING-deal. Ook hebben we intern een tweetal bijeenkomsten over de aanpak van de crisis gehad. Ondermeer een avondbijeenkomst met enkele deskundigen (o.a. economen, bankiers en vakbondsmensen) uit eigen kring. Goed om zo te kunnen sparren en kennis te nemen van observaties van mensen die beroepsmatig bijna dagelijks met de crisis bezig zijn.

De discussie over wat er nu allemaal wel en niet moet gebeuren neemt met de dag toe. Mijn vorige week zaterdag - tijdens ons partijcongres - gemaakte opmerkingen (buitengewone tijden vragen om een buitengewone aanpak / indien nodig afwijken van gemaakte coalitieafspraken) klonken deze week nog wat door. De president van de Nederlandse Bank, de heer Wellink, had zich er in ieder geval een dag later in het televisieprogramma Het Buitenhof achter geschaard. Deze week lieten ook minister Bos en minister-president Balkenende, elk in eigen bewoordingen, weten dat in principe alles mogelijk is. In de aanpak van de kredietcrisis kun je niets uitsluiten.

In de media werd mede om die reden al druk gespeculeerd wat dat 'alles is mogelijk' concreet zou kunnen inhouden. Ik heb geen behoefte om daar nu vanuit mijn verantwoordelijkheid al publiek invulling aan te geven. Daar is het ook nog te vroeg voor. 

Opmerkelijk dat de minister-president vandaag via zijn voorlichter wel liet weten dat in ieder geval de hypotheekrenteaftrek ongemoeid zou blijven. Dat vind ik een veel te voorbarige uitspraak. Zeker als je bedenkt dat het kabinet een werkgroep van topambtenaren aan het werk heeft gezet om te inventariseren wat er eventueel gedaan zou kunnen worden. Als deze werkgroep klaar is, is pas de tijd van het maken van politieke keuzen aangebroken. Daar nu al publiek op voorsorteren zet dat proces onnodig onder spanning. En dat is volgens mij niet verstandig. Het zal nog zwaar genoeg worden.

Deze week nog een interessante ontmoeting gehad met de ambassadeur van Israel, de heer Kney-Tal. In het bijzonder teruggeblikt op mijn reis naar Israël in januari. Het radio-interview met Frits Spits, waar ik mijn weblog mee begon, was dinsdag overigens leuk.

Deze week met mijn collega's Jan ten Hoopen (CDA) en Brigitte van der Burg (VVD) de laatste hand gelegd aan ons initiatief wetsvoorstel kraken en leegstandsbeheer. Maandag zal het wetsvoorstel officieel ingediend worden bij de Tweede Kamer. Aanname van ons wetsvoorstel betekent dat kraken voortaan als een misdrijf wordt gezien (nu kunnen woningen na 1 jaar leegstand gekraakt worden) én dat gemeenten er extra wettelijke instrumenten bij krijgen om leegstand te bestrijden (dat ontbreekt op dit moment nog voor kantoorpanden ed). We zullen er nog hard voor moeten knokken, maar ik hoop dat we een meerderheid van het parlement achter ons wetsvoorstel zullen krijgen.

Vandaag mijn oudste dochter Esther nog aan de lijn gehad. Zij is op dit moment voor haar studie in India. Fijn om haar stem weer te horen. Ze had het erg naar haar zin.