Het wetsvoorstel regelt in grote lijnen twee zaken: het onmogelijk maken van de zogenoemde flitsscheiding én het verplicht stellen van een ouderschapsplan bij echtscheiding of beëindiging van een geregistreerd partnerschap. Dat laatste onderwerp behoort tot mijn portefeuille en dus beleefde ik mijn debuut in vak K.

Het is echt heel anders om vandaaruit vragen van Kamerleden te beantwoorden dan vanaf het spreekgestoelte een (partij)politieke beoordeling te geven. Ik vind het tegelijkertijd erg leuk om te doen. Het is een belangrijk onderwerp. Het gaat me aan het hart hoe kinderen uit een scheiding kunnen komen. Het mag niet zo zijn dat het uit elkaar gaan van ouders een kind voor de rest van zijn leven tekent.

Het voorstel sluit goed aan bij het voornemen uit het coalitieakkoord om aandacht te geven aan de gevolgen van echtscheiding voor kinderen. Het principe van het ouderschapsplan krijgt brede steun, al worden er nog wel de nodige vragen gesteld. Ik doe mijn best om ze te beantwoorden: weet wat het is om als Kamerlid geen of ontwijkende antwoorden te krijgen. We doen alleen de eerste termijn van het debat, de rest komt later.

Behalve minister voor Jeugd en Gezin ben ik ook vicepremier. Het was van tevoren moeilijk in te schatten hoeveel werk daar aan vast zou zitten, maar dat blijkt nog behoorlijk. Iedere dinsdag een lunchbespreking van de minister-president en de beide vicepremiers, regelmatig speciale briefings, vergaderingen en ontmoetingen over kabinetsbrede thema’s, een bijzondere betrokkenheid bij kabinetsprojecten zoals het beleidsprogramma, dat vóór de zomer geschreven moet zijn.

Deze donderdag woonde ik in die hoedanigheid twee bijzondere bijeenkomsten bij: een lunchgesprek met de secretaris-generaal van de NAVO, oud-collega Jaap de Hoop Scheffer, en de viering van de 50e verjaardag van de Europese Unie in de Ridderzaal. De eerste informatief en nuttig, de tweede feestelijk en ontspannend, en bij beide tal van plezierige ontmoetingen.

Bron: www.jeugdengezin.nl