Na een heerlijk weekendje weg met mijn vrouw Marjette, had ik maandagmiddag weer genoeg energie teruggekregen om aan de slag te gaan. Er ligt werk genoeg. Zo ben ik als fractiesecretaris actief betrokken geweest bij de verdeling van de zitplaatsen in de Tweede Kamer. We zijn bijna een week bezig geweest om daar uit te komen. Als ChristenUnie-fractie hebben we niet meegedaan aan de rum om de voorste plaatsen in de Kamer. We hebben uiteindelijk genoegen genomen met 2x 3 aaneengesloten plaatsen in taartpunt 3, 3e en 4e rij. We zitten midden tussen de liberalen.

Nu we het toch over de liberalen hebben. Wat een vertoning deze week met minister Verdonk. Hier was sprake van een echte coupe. Heeft deze dame wel door waar ze mee bezig is? Ik kan het me niet voorstellen. Meer dan terecht ging Mark Rutte niet akkoord met een onderzoekscommissie. Voor dit moment is het weer even stil. Maar dat is waarschijnlijk een stilte voor de storm. We wachten maar af wanneer het liberale veenbrandje weer begint op te laaien. Nu maar hopen dat de vlammen niet overslaan.

Woensdag namen er 70 collega's afscheid. Waaronder mijn plaatsgenoot Co Verdaas (PvdA). Ik zal hem missen. Dat geldt voor nog wel wat meer collega's. Al weet ik uit ervaring dat de trein gewoon door zal rijden.  Je komt binnen door de voordeur en je gaat via de achterdeur weer naar buiten. Donderdag werden de collega's die door de voordeur binnenkwamen met de achterblijvers geinstalleerd. Voor mij was het zelfs de 7e keer dat ik geinstalleerd werd. Drie maal in de gemeenteraad en inmiddels al viermaal in de Tweede Kamer. Dat hoge aantal heeft te maken met het feit dat ik inmiddels al meer dan 12 jaar volksvertegenwoordiger ben én het feit dat ik drie keer tussentijds geinstalleerd bent. Dan gaat het hard. "Zo waarlijk helpe mij God almachtig". Het blijft bijzonder en mooi om  publiek aan te geven van Wie ik het allemaal verwacht voor mijn werk. Mooi ook om dat te delen met de leden van mijn fractie.

Na de installatie begon de Kamer direct met debatteren. Eerst - met dank aan D66 - een flutdebatje over de profielschets voor de nieuwe voorzitter. De maiden speeche voor Alexander Pechtold. Daarna een veel boeiender debat over het generaal pardon. je kunt lang twisten over de vraag of dit het juiste moment was. Voor mij staat voorop dat een dergelijk pardon er al lang had moeten zijn. De Tweede Kamer had nu (eindelijk) na jaren een meerderheid om dat ook uit te spreken. Wat zou het geweldig zijn als we dit nu eindelijk eens kunnen regelen.

Veel geinstalleerde kamerleden hadden gasten mee genomen. Omdat er na het debat gestemd zou worden, kon niemand weg. Dat was wel vervelend. Mijn gezin was er ook. Op zoonlief Aron na zijn ze aan het begin van de avond maar naar huis gegaan. Aron is tot het eind gebleven en heeft het debat via de publieke tribune gevolgd. Het was gelukkig tijdig afgelopen (21.15 uur), maar dootr allerlei treinstoringen waren we toch pas om 00.45 uur thuis. Goed dat de rest van de familie maar vast gegaan was.

De (in)formatie is inmiddels op gang gekomen. Op dit moment is nog niet duidelijk wat na een eerste bespreking met alle fractievoorzitters het vervolg zal zijn. Balkenende liet weten ontstamed te zijn over de aangenomen generaal pardon-motie. Ook voor hem is het wennen dat de politieke verhoudingen veranderd zijn. Het zou wel goed zijn als hij de knop snel omzet. Niemand zit te wachten op maandenlange onderhandelingen.

Volgende week beginnen de 'gewone' kamervergaderingen weer. Voor mij gaat er echt wat veranderen. Ik ben namelijk twee portefeuilles kwijtgeraakt: LNV en VenW. Dat betekent echt een verlichting. Al blijft er werk genoeg over met drie portefeuilles: OCenW (minus de cultuur), BZK en EZ. Ik ben zeer gemotiveerd om er weer tegenaan te gaan. Volgens mij wordt het een hele mooie periode.