Datum:            30 januari 2013

Mevrouw Schouten (ChristenUnie):

Ik was erg benieuwd naar het verhaal van mevrouw Van Nieuwenhuizen, dus het kwam goed uit.

Voorzitter. Er is veel onrust ontstaan onder oudere arbeidsgehandicapten en mensen die geraakt worden door een stapeling van maatregelen. Daar hebben we vandaag al een aantal keren over gesproken. Ik denk dat de mailboxen van u allen vol zitten met voorbeelden waaruit blijkt dat de gemiddelde inkomensachteruitgang van specifieke groepen zo'n 6% tot 7% is. Mevrouw Karabulut refereerde er in een interruptie zojuist al aan dat het kabinet eerder had aangegeven dat een inkomensachteruitgang van 4% het maximale moest zijn. Hoe verhoudt deze inkomensachteruitgang zich tot deze uitspraken van het kabinet?

Zoals gezegd, blijkt het vooral te gaan om een stapeling van maatregelen: de uniformering van het loonbegrip, het erop achteruitgaan van de pensioenen, de maatregelen die genomen moeten worden in de zorg. Op al die onderdelen hebben wij aparte brieven gekregen van het kabinet.

Dat maakt het voor de Kamer niet makkelijker om te beoordelen hoe de maatregelen in totaal uitpakken. Ik vraag het kabinet dan ook of het bereid is om toch eens beter in te zoomen op de stapeling van maatregelen en daarbij de koopkrachteffecten gedetailleerder weer te geven voor de specifieke groepen. Ik vraag met name aandacht voor de ouderen, de mensen met lage inkomens en de arbeidsgehandicapten. Nu hebben wij een vrij algemeen briefje gekregen met een erg groot macrobeeld. Dat komt echt niet overeen met al die e-mails en verhalen waaruit duidelijk blijkt dat het voor veel mensen toch anders uitpakt.

Ik heb nog een paar concrete vragen over de uniformering van het loonbegrip. Wij hebben de Wet uniformering loonbegrip aangenomen. Indertijd is gezegd dat er kleine schommelingen konden zijn, een beetje omhoog, een beetje omlaag, maar dat het al met al gemiddeld wel zoals gezegd zou uitkomen. Dat blijkt nu niet het geval te zijn. Het kabinet zegt dat ouderen in 2012 een voordeel hebben gehad. Ik vraag het kabinet hoe hoog dat voordeel in 2012 dan is geweest. Hoe hoog is het nadeel dat zij in 2013 ondervinden? Als wij dat weten, kunnen we echt beoordelen of het een klein beetje is. Nu blijkt dat niet het geval te zijn.

Verder vraag ik specifiek aandacht voor mensen met een private arbeidsongeschiktheidsverzekering, voor de mensen die een eigen bedrijf hebben gehad en arbeidsongeschikt zijn geraakt. Zij worden niet gecompenseerd voor de maatregelen uit de Wet uniformering loonbegrip. Ik vraag de staatssecretaris of hij ook daartoe nog wel bereid is. Ik had een vraag gesteld over de minister van Defensie, die een pakketvergelijking gaat maken. Is de staatssecretaris bereid om dit ook te doen voor de ouderen en de arbeidsgehandicapten?

Dit zal niet het laatste koopkrachtdebat zijn dat wij hier voeren. Er worden nog heel veel moeilijke maatregelen genomen. Hoe de maatregelen specifiek uitpakken, is voor het parlement telkens een punt van afweging. Dat is niet eenvoudig. Wij moeten als parlement echter ook bereid zijn om onze eigen maatregelen te heroverwegen als blijkt dat deze slecht uitpakken en niet zoals wij ze bedoeld hebben. Dat moeten wij ter harte nemen. Wij zullen steeds proberen om dat evenwicht te zoeken.

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.