De heer Voordewind (ChristenUnie): Voorzitter. Er is een nieuw concept van de NAVO-strategie. Het is goed om na te denken over een goede balans tussen afschrikkingsstrategie en wapenbeheersing. Wij hebben daarover in de Kamer een aantal debatten gevoerd. Het vorige kabinet was ervan overtuigd dat de kernwapentaak en het streven naar een wereldwijde ontwapening van kernwapens belangrijke punten zouden moeten zijn bij de nieuwe NAVO-strategie. Daarmee is men de voorbesprekingen ook ingegaan. Is dit ook de inzet van het nieuwe kabinet? Als dit zo is, is dit nieuwe kabinet dan tevreden met het huidige concept van de NAVO-strategie? Ik heb begrepen dat het niet heel lovend is over de inzet en ambitie om tot die kernwapenvrije wereld te komen. Dat zou afwijken van de uitspraak van president Obama die diezelfde ambitie heeft als Nederland om te komen tot een kernwapenvrije wereld.

Afghanistan staat prominent op de agenda. Er wordt gesproken over een transitieproces waarbij de International Security Assistance Force (ISAF) in 2011 geleidelijk de verantwoordelijkheid voor de veiligheid zal overdragen aan de Afghaanse autoriteiten. Er wordt ook gesproken over de NAVO-trainingsmissie. Ik neem aan dat Nederland geen toezeggingen kan doen omdat wij de hele artikel 100-procedure nog moeten afwerken. Ik neem ook aan dat het kabinet naar Lissabon gaat met een visie over Afghanistan, maar ook met een visie over het versterken van het justitieel apparaat en het krijgen van garanties over het monitoren van het naleven van de mensenrechten en het tegengaan van martelingen. Mocht Nederland zo'n politiemissie ooit gaan steunen, dan zijn dit toch wel heel belangrijke elementen die in een visie op Afghanistan verworteld en verweven moeten zijn. Ik zie ook geen visie als het gaat over het terugdringen van het geweld en de verslechterende veiligheidssituatie in Afghanistan. 2010 wordt wel beschouwd als het meest bloederige jaar tot nu toe. Graag een reactie van de minister.

Ik ben geschokt door het Rekenkamerrapport, de cijfers van de IBAN en het jaarverslag van 2009 waarin zou staan dat de NAVO-raad verplichtingen aangaat zonder dat er op voorhand sprake is van een budgettaire dekking. Bovendien wordt de NAVO verrast door oplopende exploitatieuitgaven van projecten die worden gefinancierd door het NATO Security Investment Programme (NSIP). Dit zou kunnen komen omdat de financial controllers geen onafhankelijke positie hebben binnen de NAVO. Ik maak mij daar grote zorgen over. Dit zijn ongedekte cheques. Ik hoor graag de reactie van de minister, vooral als ik dit plaats in het licht van de kleine aankondiging dat het gaat om een verhoging van het budget. Ik neem aan dat de regering die budgetverhoging al bij voorbaat gaat incasseren. Hoe gaat zij die betalen gezien de grote bezuiniging van over de 600 mln.? Hoe kijkt de minister aan tegen deze vermeerdering van het budget?

Het kabinet is positief over de raketverdediging. De ChristenUnie is dat in principe ook. Het gaat mogelijk om 2,5 mln. Is dat bovenop het budget? Gaan wij dat naar rato afdragen aan de NAVO? Voorheen zag Rusland dit als een bedreiging. Is daar meer overeenstemming over met de Russen? Wat gebeurt er als de NAVO zegt dat het minder moet en dat er geen geld is? Betekent dat het einde van het project? Nemen de Amerikanen dan de kosten over of betekent het dat wij moeten gaan meebetalen?

ster.