We hadden ervoor gekozen om tot vrijdagmorgen het vertrek van André Rouvoet stil te houden. Dat was niet altijd even makkelijk. Het maakt zoveel los en dan wil je daar ook graag met anderen over praten. Voordat je het weet gaat zo'n bericht dan al snel in teveel kringen rond. En dan is er altijd wel een journalist die (vanuit een gezonde beroepsmatige nieuwsgierigheid) iets meer mee krijgt dan op dat moment gewenst is.

Gelukkig is het goed gegaan. André heeft zelf het bericht van zijn vertrek naar buiten gebracht. Dat is hem van harte gegund. Eerst via twitter. Bijzonder om te zien wat er dan in beweging komt. Het leek wel een inslag. Samen hebben we vrijdagmorgen een persconferentie gegeven. Onze teksten zijn allemaal op de site van de ChristenUnie (www.christenunie.nl) en mijn eigen site terug te vinden.

Persoonlijk gaat er voor mij nu weer het nodige veranderen. Het fractievoorzitterschap is niet nieuw voor mij. Dat heb ik tijdens onze regeerperiode ook mogen uitoefenen. Nieuw is wel het partijleiderschap. We staan in deze periode voor grote uitdagingen. Zeker nu we de laatste verkiezingen minder goede resultaten hebben geboekt dan verwacht. Daarover is inmiddels door de commissie Schipper een prima evaluatierapport geschreven. Ik zal tijdens ons partijcongres van 14 mei in Ede aangeven hoe we daar vanuit de Tweede Kamerfractie mee om zullen gaan. Maar ook hoe ik denk dat de partij de komende jaren zal moeten ingaan. Graag nog even geduld tot die tijd. Het gaat maar om twee weken. Dat moet tedoen zijn. Mocht u overigens het congres willen bijwonen, dan kan aanmelding via de site van de ChristenUnie plaatsvinden. Wees er snel bij. Verwacht veel mensen.

Ik ben vol goede moed. Dat kan ook niet anders. Afgelopen dinsdag heb ik tijdens de weekopening in de fractie stil gestaan bij de betekenis van Pasen. Juist vanwege Pasen mogen christenen opgewekte mensen zijn. Dat mogen en moeten we ook uitdragen in ons leven. Ook in tijden dat het wat tegenzit. De ChristenUnie zit in een wat moeilijkere fase in haar bestaan. Dat kan gebeuren. Maar dan moeten we er juist met elkaar de schouders onder zetten.

Uiteraard is het dan goed -zoals nu gebeurd - dat er intensief met elkaar gesproken wordt over de koers van de partij en de houding die past bij onze vertegenwoordigers. Daarmee laat de ChristenUnie ook zien een levende partij te zijn. Ik kijk in dat opzicht dan ook uit naar het congres van 14 mei. Het zal ook een moeilijk congres zijn. We nemen afscheid van Egbert Schuurman, André Rouvoet, Remmelt de Boer en Flora Lagerwerf. Mensen die veel voor de ChristenUnie betekend hebben. Het zal moeite kosten hen los te laten.

Maar we weten dat we in dit aardse leven als het er op aan komt allemaal voorbijgangers zijn. Voor korte of lange tijd door onze Schepper met een taak en opdracht in het leven gezet. Voor sommige van ons, zoals André, Egbert, Remmelt en Flora, is dat jarenlang de christelijke politiek geweest. Hun werk wordt nu door anderen weer opgepakt. In verbondenheid met hun voorgangers, maar boven alles met de gedeelde overtuiging dat we óók in de politiek navolgers van Christus mogen zijn. Dat drijft ook mij in mijn werk en nu in mijn nieuwe verantwoordelijkheid binnen de ChristenUnie.

Ik zal de komende week even wat afstand van mijn werk nemen. Vanaf 10 mei ben ik weer volop aan het werk. En nu ga ik Koninginnedag vieren. Vanavond zelfs deelnemen aan een heuse Koninginnedagloop in Hattem (10 km hardlopen). Eens kijken of ik nog een oranje hardloopoutfit heb. Zo blijf ik overigens fit voor mijn werk. En die goede conditie zal ik meer dan ooit nodig hebben.