Er zijn ook gemeenten waar winst wordt gepakt. Onder andere in mijn eigen woonplaats Zwolle (van 5 naar 6 zetels). Zouden mijn flyeractiveiten in de vroege ochtend van 3 maart (07.30 uur bij het NS-station, gaap) daar nog invloed op hebben gehad?

We mogen als ChristenUnie landelijk tevreden zijn over de uitslag. Als derde coalitiepartner is ons niet overkomen wat D66 vier jaar geleden wel heeft meegemaakt. We zijn goed overeind gebleven. Al kan het natuurlijk altijd beter. Het valt mij op dat met name die steden en dorpen waar het minder ging, me bezighouden. Vaak ken ik de mensen daar persoonlijk. Uit eigen ervaring weet ik hoe zwaar het is als de uitslag tegenvalt en posities (bijvoorbeeld die van wethouders) onzeker zijn. Het hoort wel allemaal bij politiek. Als je in de politiek alleen maar kunt winnen, hoor je er niet thuis. Sterker nog: ook verliezen moet je meemaken. Dan smaakt de overwinning een volgende keer veel beter. Kijk maar naar D66. De opluchting straalt eraf.

Ik ben  trots op al die ChristenUnie-mensen die in de afgelopen maanden, weken, dagen, zo keihard gewerkt hebben. Tijdens mijn rondtour door het land ben ik er veel tegengekomen. En dan heb ik het niet alleen over de kandidaten voor de gemeenteraad, maar ook over de folderaars, de posterplakkers en noem maar op wat er allemaal voor een campagne moet gebeuren. Voor zover deze mensen deze weblog lezen: heel hartelijk dank voor jullie inzet.

Bijzonder hoe veel partijen de verkiezingsuitslag naar hun hand proberen te zetten. Ik hoorde Wouter Bos voor de televisie zeggen dat de PvdA weer 'helemaal terug' was. Hoezo helemaal terug met meer dan 660 zetels verlies? Het CDA benadrukt voortdurend dat ze lokaal nog steeds de grootste partij zijn, maar daar moet het verlies toch ook hard aangekomen zijn. Wilders kraaide op de verkiezingsavond victorie, maar hij deed toch echt maar in twee steden mee. Rita Verdonk heeft het dan objectief gezien veel beter gedaan (meer dan 50 zetels winst). Duidelijk is dat iedereen zo zijn of haar eigen werkelijkheid creëert. En bijna altijd om er zelf beter uit te komen. Daar zullen burgers toch ook wel eens heel erg moe van worden.

Deze week werden we opnieuw geconfronteerd met de naweeën van de kabinetsval. Met name Bos en Balkenende houden maar niet op erover te spreken. Balkenende sloot min of meer de PvdA uit als nieuwe coalitiepartner. Zo uitgesproken is hij over de PVV nog nooit geweest. Bos liet op zijn beurt ook merken weinig meer op te hebben met het CDA. Zo komen we er wel! Als iedere partij nu zo bezig gaat op weg naar 9 juni, zal het nog heel erg moeilijk worden om coalities te vormen. En dat is het alleen op basis van de peilingen nu al. Wat we nu nodig hebben is samenbindend leiderschap. Daar hoort toch echt een andere attitude bij dan verongelijkt en gefrustreerd natrappen.

Een paar weken geleden verwachtten we nog na 3 maart even wat gas te kunnen terugnemen. Dat zal door de val van het kabinet nu niet kunnen. Er wordt hard gewerkt aan kandidatenlijsten en verkiezingsprogramma's. We gaan full speed door. Al zal ik dit weekend toch even wat afstand nemen. ik heb mijn echtgenote beloofd een weekendje met haar weg te gaan. Dat heeft ze wel verdiend na al die weken waarin ik eerder minder dan meer thuis was. Ik schrijf mijn weblog daarom nu maar wat vooruit. Politiek is leuk, maar er zijn grenzen. Mijn huwelijk wil ik er in ieder geval niet voor op het spel zetten.

Nawoord
Ik had net mijn weblog afgerond, of het bericht van het terugtreden van Agnes Kant als fractievoorzitter van de SP komt door. Ik heb donderdagmorgen nog met haar in het televisieprogramma Goedemorgen Nederland gezeten. Ik had goed drie uur geslapen, maar zij helemaal niet. In de uitzending sloot ze nog uit dat Jan Marijnissen  zou terugkeren als lijsttrekker. Haar vertrek maakt maar weer eens duidelijk hoe hard de politiek kan zijn. Ik heb veel respect voor haar keuze.

Arie Slob