28 maart - week 13 - 2009
Woensdagmiddag was het eindelijk zover. Na een kleine drie weken van onderhandelingen kwamen we tot gezamelijke conclusies. Er lag een uitgebalanceerd en verantwoord 'crisispakket' op tafel waarvoor ik graag mijn politieke verantwoordelijkheid wilde nemen. Circa 6 miljard aan investeringen in de jaren 2009 en 2010. Goede afspraken over begrotingsbeheersing vanaf 2011. En afspraken voor de langere termijn. Waaronder een afspraak om de AOW-leeftijd te gaan verhogen. Het is geen eenvoudig proces geweest om tot dit pakket te komen. Als het er eenmaal ligt ben je de weerbarstigheden van het voortraject ook weer snel vergeten. Het resultaat telt uiteindelijk. Voordat resultaat dragen CDA, PvdA en ChristenUnie een gezamelijke verantwoordelijkheid. Fijn dat we dit uiteindelijk met elkaar hebben kunnen doen. Fijn ook dat we als ChristenUnie daar een eigen bijdrage aan hebben kunnen leveren. Ik ben er van overtuigd dat de coalitie sterker uit deze periode is gekomen. Mijn collega's van Geel en Hamer bevestigde dat woensdagavond toen we met elkaar in NOVA om tafel zaten.
De complete tekst van het afgesloten akkoord is terug te vinden op www.regering.nl. Voor de ChristenUnie springen er een aantal zaken uit. Alleerst komt het bedrag van het investeringspakket overeen met onze inzet (6 miljard). Veel aandacht en geld voor de aanpak van jeugdwerkloosheid, duurzaamheid en projecten als waterveiligheid. Voor de langere termijn ook voor onderwijs, kennis en innovatie.
Als ChristenUnie hadden we aangedrongen op goede afspraken voor het terugdringen van het begrotingstekort op moment dat de economie weer aan begint te trekken. Niet bezuinigen in tijden van crisis, maar wel onze verantwoordelijkheid nemen als dat weer mogelijk is. Waarschijnlijk in 2011. Daarover zijn nu goede afspraken gemaakt.
Van belang is ook de morele agenda. Er zijn veel misstanden geweest in de financiele sector. Daar moet ook aandacht voor zijn (o.a. beter toezicht en aanpak van exorbitante bonussen). Ik heb het tijdens debatten verscheidene malen gezegd: we kunnen na deze crisis niet weer overgaan tot de orde van de dag. Er moeten lessen getrokken worden uit de crisis. Het kabinet zal daar ook een bijdrage voor leveren.
Het is hard werken geweest deze week. Ik heb erg lange dagen gemaakt. Maandagmorgen vroeg begonnen en doorgewerkt tot in de kleine uurtjes. Ik geloof dat ik om 03.00 uur in mijn bed lag. Dinsdag werd het weer middennacht voordat we klaar waren. Woensdag wedr hetr opnieuw laat vanwege een optreden in Nova. Donderdag was de dag van het debat. We waren er tot circa 01.00 uur zoet mee. Ik ben nog naar huis gegaan (met dan aan Esmé die met de auto was) en lag opnieuw om 03.00 uur in mijn bed. Behoorlijk afgedraaid maar wel zeer tevreden over de afloop. Je moet er wat voor overhebben, maar dan heb je ook wat!
De maandag is uiteindelijk de dag geworden van de doorbraak in de onderhandelingen. Dinsdag hebben we als onderhandelaars het geheel afgerond. Dat kon nadat duidelijk was geworden dat het kabinet een akkoord had met de sociale partners. Een cruciaal akkoord voor de aanpak van de crisis in ons land. Dat moet in echt in samenhang met sociale partners gebeuren. Gelukkig dat iedereen zich daar uiteindelijk van bewust was.
Er is wat commotie ontstaan over uitlatingen van Agnes Jongerius (FNV) over de gemaakte afspraak over verhoging van de AOW in het crisisakkoord. Alsof de gemaakte afspraak van tafel zou zijn. Het kabinet heeft de SER de ruimte gegeven om voor 1 oktober met een alternatief te komen. Dat alternatief zal serieus bekeken worden. Het komen tot een sociaal akkoord (met daarin opgenomen de zo noodzakelijke loonmatiging) was van zo groot belang, dat dit zeer te verantwoorden is. Uiteraard moet het wel een breed gedragen alternatief zijn. dat betekent naar mijn mening dat de verschillende smaldelen in de SER (werknemers, werkgevers en de kroonleden) het wel met elkaar eens moeten worden. Dan gaat het om meer personen dan alleen mevrouw Jongerius. Of dat gaat lukken weten we over enige maanden. Ik denk dat het erg lastig zal worden, maar gun hen van harte de te gevraagde ruimte om toch een poging daartoe te doen.
Ophef was er donderdag ook over uitspraken van mijn collega van Geel in het debat over het crisisakkoord. Hij gaf aan dat er niet veel ruimte was voor veranderingen. Over gekozen bewoordingen kun je twisten. Maar hij heeft natuurlijk gelijk dat als er een akkoord ligt tussen coalitiepartijen de ruimte voor veranderingen niet groot is. Ik heb zelf aangegeven dat het kan als er voorstellen komen die door alledrie de coalitiepartijen gedragen kunnen worden. Die veranderingen zijn er op een aantal punten uiteindelijk gekomen. In totaal zijn er vijf coalitiemoties aangenomen. De door mij uitgesproken tekst in het debat is terug te vinden op www.christenunie.nl.
Voor Geert Wilders waren de woorden van collega van Geel de aanleiding om het debat voortijdig met zijn fractie te verlaten. Ik heb de beelden van dat vertrek later op televisie terug gezien. Ze marcheerde min of meer als fractie de plenaire vergaderzaal uit. Geert sloot de rij. Het deed me denken aan de titel van een boek van de door mij zeer gewaardeerde Amerikaanse historica Barbara Tuchman (overleden in 1989): The March of Folly. Triest dat dit gebeurd. Ook onnodig. Laat ik er niet meer woorden aan vuil maken.
Vrijdag nog een paar laatste interviews gehad (EenVandaag en de Volkskrant). Daarna even geen politiek. Gezellig met echtgenote Marjette de stad in gegaan. Ik heb mezelf getracteerd op de laatst uitgebrachte cd van Katie Melua. Wat een heerlijke muziek. Wat een stem. 's Avonds nog een reunie van onze reis naar Ethiopië.
- Labels
- Arie Slob
Reacties op '28 maart - week 13 - 2009'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.