Deze week breng ik een werkbezoek aan Indonesië, vergezeld door een delegatie van bestuurders: dijkgraven, gedeputeerden met waterbeheer in hun portefeuille. Doel van het bezoek is het versterken van de banden met Indonesië op het gebied van water. Daarom bezoeken we eerst het eind 2004 door de tsunami getroffen Atjeh, later in de week reizen we door naar Jakarta.

Zondag is onze eerste dag in Atjeh. Wat ik thuis doe, doe ik vanzelfsprekend ook hier: 's ochtends naar de kerk. Het aantal christenen op Atjeh is buitengewoon klein, ze maken minder dan een procent uit van de bevolking. Bijna iedereen op Atjeh is moslim. Dat is goed te zien op straat, waar vrijwel alle vrouwen gesluierd zijn. Toch is de rest van de kleding heel vrij; vrouwen met broeken zie je overal. Heel veel scooters met mannen voorop en vrouwen met wapperende sluier achterop. Rijden de vrouwen zelf, dan hebben ze niet zelden een helm over hun hoofddoek In de kerk is dat beeld vanzelfsprekend anders, in de overvolle kerk met opvallend veel jonge mensen is geen hoofddoek te zien. Het begin van de dienst is vertrouwd, we starten met ‘Heilig, heilig, heilig' in het Maleis. Ook het einde van de dienst is bekend: een driemaal gezongen amen. Daartussenin klinkt het allemaal wat onbegrijpelijker, al kan ik wel de geloofsbelijdenis en het Onze Vader onderscheiden.

Al met al is het een uitstekend begin van mijn werkbezoek. 's Middags maken we een rit door het gebied dat getroffen is door de tsunami. De verschrikkelijke beelden uit die tijd staan mij nog op het netvlies, maar vanuit de bus is daar weinig meer van te zien. Met een enorme veerkracht zijn de mensen van Atjeh, geholpen door donoren met geld en expertise, aan de slag gegaan met wederopbouw. Aangrijpend, vooral wanneer ik me realiseer dat bijna iedereen die ik hier ontmoet wel vrienden of familieleden heeft verloren bij de tsunami. Een kwart van de bevolking van Banda Atjeh is omgekomen, een niet te bevatten aantal.

In de avond is er een ontmoeting met Nederlanders die op Atjeh werken. Een goede ontmoeting, met name ook omdat enkelen van hen mij een ongedacht gevolg van de tsunami laten zien. Niet alleen is er na deze vreselijke vloedgolf vrede gekomen op Atjeh, ook de houding van de mensen blijkt veranderd: Atjeh is niet langer een gesloten gebied. De afgelopen jaren zijn de donoren uit alle delen van de wereld toegestroomd, met hulp, maar ook met een niet-islamitische geloof. Dat heeft openheid gebracht in de samenleving en een positievere houding ten opzichte van bijvoorbeeld christenen. Vandaar dat de christelijke meisjes ook na de dienst probleemloos zonder hoofddoek de straat op konden. Goed om dat te horen.

Dit was deel 1 van het persoonlijke dagboek dat vandaag in het Nederlands Dagblad verscheen
Staatssecretaris Tineke Huizinga van Verkeer en Waterstaat brengt van 18 januari tot en met 23 januari een bezoek aan Indonesië. Huizinga bezoekt achtereenvolgens in de regio Banda Aceh en de hoofdstad Jakarte diverse waterprojecten die zich richten op kustverdediging, overstromingsproblematiek in dichtbevolkte steden, drinkwater, sanitatie en klimaatverandering. De staatssecretaris wordt tijdens haar reis vergezeld door een delegatie van gedeputeerden, waterschaps- en lokale bestuurders. Meer informatie.