Ik moest namelijk terugdenken aan de enige keer dat ik een VVD-bijeenkomst bezocht heb. Ik was toen (geloof ik) 16 jaar oud en bezocht met mijn broer een bijeenkomst van de VVD in mijn toenmalige woonplaats Capelle aan den IJssel. Spreker: Hans Wiegel. Dat maakte indruk. Niet dat ik maar enige neiging voelde om liberaal te worden, maar alles klopte. De persoon van Hans Wiegel, de liberale boodschap én de wijze waarop hij die boodschap bracht én de aanwezigen in de zaal vormde één geheel. Daar kon ik toen al van genieten.

Nu valt mij op dat de VVD zeer op de populistische toer is gegaan. Deze week nog bij de debatten over de gratis schoolboeken en de maatschappelijke stage. Op het genante af haast. Maar ook de wijze waarop Mark Rutte Nederland deze week een recessie probeerde aan te praten. Een zaal vol met tuinders (en via de televisie miljoenen andere hardwerkende Nederlanders) keek hem met open mond aan. Recessie? Hun sector is echt booming op dit moment. Grootste probleem voor hen is hoe ze aan voldoende arbeidskrachten komen. Rutte heeft nu zelfs de Zalm-norm los moeten laten. Is er nog iets veilig bij de VVD? Zo draait hij uiteindelijk helemaal vast. Voor alle duidelijkheid: enig retoriek is echt geen probleem. Wiegel wist daar ook wel raad mee. Maar blijf geloofwaardig. En dat kun je alleen maar zijn als je een consistente inhoudelijk lijn vast weet te houden. De liberalen hebben dat echt wel in huis. Ze kunnen zelfs terugvallen op zestig jaar historie. De historicus Rutte moet als geen ander weten wat hem te doen staat.

Nu ik toch aan het terugmijmeren ben. Ooit bezocht ik als tiener ook een bijeenkomst met Hans van Mierlo (D66). Even fascinerend. Er had toen net bij de plaatselijke D66 een afsplitsing plaats gevonden. Tijdens de spreekbeurt van van Mierlo kwam het afgescheiden raadslid de zaal binnen. Van Mierlo hield op met spreken, keek de man strak aan, wachtte tergend lang tot hij uiteindelijk op een stoel was neergezakt en ging weer verder met zijn referaat.

Ik was ook als begin twintiger met een aantal vrienden aanwezig bij een bijeenkomst in Ede van het duo "Stef en ik". Jan Nico Scholten en Stef Dijkman hadden zich afgescheiden van het CDA (1983) en suggereerde een nieuwe politieke partij op te gaan richten. Daar wilde wij als politiek geinteresseerden wel bij zijn. Uiteindelijk liep de dag voor velen uit op een grote deceptie: er kwam vooralsnog geen nieuwe partij. Bent u teleurgesteld, vroeg een journalist mij toen ik het pand verliep. Helemaal niet, zei ik tot zijn stomme verbazing, ik stem de volgende keer weer gewoon Gert Schutte.

Ik refereerde al even aan de debatten over de gratis schoolboeken en de maatschappelijke stage. Aan beiden heb ik deze week meegedaan. Ik kan prima leven met de wijze waarop deze onderwerpen nu worden opgepakt.

Deze week ook aanwezig geweest bij een groot symposium over groen onderwijs. Ik was uitgenodigd om aan een forumdiscussie deel te nemen. O.a. met LTO-voorman Albert-Jan Maat. We kregen het nog over het razendpopulaire televisieprogramma Boer zoekt vrouw (meer dan 4 miljoen kijkers de laatste keer). Volgens één van de forumleden was dit programma schadelijk voor het groene onderwijs. Het zou jongeren er in ieder geval niet enthousiaster voor maken. Ik kon er niet over meepraten. Ik behoor tot de 12 miljoen Nederlanders die niet naar dit programma kijkt. En ik was het ook niet van plan. Mijn zondagen hebben een andere indeling. Televisiekijken hoort daar in ieder geval niet bij. Tijdens het symposium ook genoten van een lezing van oud-minister Veerman. Leuk om hem weer eens te spreken én horen spreken.

Deze week bereikte mij het bericht dat mijn collega Jacques Tichelaar een hartoperatie moest ondergaan. Ik wens hem van harte beterschap toe.