Deze week wel weer ervaren dat een positie als regeringspartij mooie en moeilijke momenten met zich meebrengt. Mooi is het als in de Tweede Kamer voorstellen worden aangenomen of gepresenteerd waar onlosmakelijk het ChristenUnie-stempel op zichtbaar is. Ik denk bijvoorbeeld aan het beleidsplan Jeugd & Gezin van minister André Rouvoet. Nu zal ook onze fractie daar nog wel de nodige discussie over willen hebben. Bijvoorbeeld over de spannende en uiterst principiële vraag wanneer een overheid zich mag bemoeien met de opvoeding van kinderen. Ook wij moeten onze eigen bewindspersonen kritisch blijven volgen. Desondanks is het mooi om een partijgenoot op deze belangrijke ministerspost te hebben. In het NRC-Handelsblad noemde deze week twee CDA-ers zijn ministerspost zelf de belangrijkste ministerpost ooit. Ik bedoel maar.

Moeilijk is het als er wetsvoorstellen passeren waar we niet zo enthousiast over zijn. Ik denk bijvoorbeeld aan het wetsvoorstel dat adoptie van kinderen door homostellen mogelijk maakt. Het was een erfenis van het vorige kabinet en in feite de laatste uitwerking van de wet op het homohuwelijk, maar toch. Als ChristenUnie hebben we veel kunnen bewerkstelligen in de formatie, maar niet alles. Dit wetsvoorstel werd dus doorgezet. Er is een zeer ruime kamermeerderheid voor. Ook het CDA steunt de wet. Dat geeft direct aan in welk krachtenveld een ChristenUnie ook binnen een coalitie werkzaam is. Weinig geloofwaardig was de kritiek van D66-er Pechtold hierop. Het ene moment moord en brand schreeuwen omdat de ChristenUnie zoveel invloed zou hebben en op een later moment gretig uit willen vergroten dat niet in alles onze zin wordt doorgevoerd. Pechtold zijn decibels maken volgens mij niet echt indruk. In de peilingen zakte D66 deze week naar twee zetels.

Het debat over de resultaten van de Eurotop had een voorspelbaar verloop. Met name PVV en SP probeerden duidelijk te maken dat er weinig veranderd zou zijn t.o.v. de eerder door een grote meerderheid van het Nederlandse volk verworpen grondwet. Dat kun je op basis van de feiten niet volhouden. Onze woordvoerder Esmé Wiegman heeft vanuit de inhoud duidelijk gemaakt dat er in de ogen van de ChristenUnie een ander verdrag ligt. Iets waar we oprecht dankbaar voor zijn. Het had ook anders gekund. Jammer dat niet iedereen wil geloven dat voor ons de inhoud centraal staat in deze beoordeling. In het Reformatorisch Dagblad werd bijvoorbeeld door een redacteur aangegeven dat de ChristenUnie deze week vanwege de regeringsdeelname een draai gemaakt zou hebben. Zoiets raakt je in je integriteit als fractie. Maar goed, dit schijnt er ook bij te horen als je regeringspartij bent. Uit alle hoeken kun je iets verwachten. Blijven opletten, dus.

Deze week heb ik zelf aan een zeer uitgebreid onderwijsdebat deelgenomen. Vier uur lang hebben we met alle drie de bewindspersonen zowel terug als vooruit gekeken naar de staat van het onderwijs. Ik heb persoonlijk o.a. mijn zorgen uitgesproken over het negatieve spreken over onderwijs. Ik constateer daarin een steeds negatievere spiraal. Minister Plasterk voelde zich, geloof ik, wat aangesproken. Hij had deze week in Vrij Nederland vrij harde kritiek op managers in het onderwijs geuit. Nu had ik hem niet direct op het oog, maar het artikel later doorlezend vond ik zijn uitspraken behoorlijk ongenuanceerd. Mogelijk had hij dat zelf ook aangevoeld. Verder niets dan lof voor deze minister. Zijn besluit om het nationaal historisch museum aan Arnhem toe te vertrouwen heeft mijn hartelijke steun. Er ligt een prima plan en ik vind het persoonlijk goed als dergelijke musea niet allemaal in de Randstad gesitueerd worden. Nederland is echt groter dan de Randstad. Al heeft niet iedereen dat soms door.

Discussie was er vrijdagavond over het voornemen van het kabinet om te onderzoeken hoe het verder moet met de missie in Uruzgan. De door minister Eimert van Middelkoop gekozen bewoordingen zorgde even voor wat onrust. Volgens mij is het helder wat er gaat gebeuren. Conform afspraken met het parlement heeft het kabinet nu aangegeven hiermee bezig te zijn. In principe is iedere uitkomst mogelijk. Het parlement zal nu geduld moeten hebben en af moeten wachten waar het kabinet definitief mee gaat komen. De regering regeert, het parlement controleert. Al kun je er bij wijze van spreken vergif op innemen dat bepaalde fracties wel weer een debat zullen willen hebben. Bijna iedere week is het raak met spoeddebatten. Nu is het soms ook echt nodig. Laten we echter oppassen dat debatten in de Tweede Kamer niet een soort bezigheidstherapie gaat worden. Voor de positie en het aanzien van het parlement zou dat heel slecht zijn.

Deze week uiteraard weer een aantal gesprekken gevoerd. Onder andere met staatssecretaris Albayrak en ds. Cees Vork van Op de Bres. Ook een 'conferentie' gehad met leerlingen van groep 7 van basisschool De Schatgraver uit Zwolle. 'Toevallig' de klas van mijn jongste dochter Karen. De kinderen hadden de 'conferentie' goed voorbereid. Ik kreeg een groot aantal vragen voorgelegd. Later hoorde ik dat ze erg genoten hadden van het daagje den Haag. Niet in de minste plaats vanwege het bezoek aan het strand!

Vrijdag hebben we ons fractie-uitje gehad. We zijn naar Giethoorn geweest. Ondanks de slechte weersomstandigheden hebben we het goed gehad met elkaar. We hebben o.a. afscheid genomen van Pieter Grinwis, die al weer enkele maanden als persoonlijk assistent van staatssecretaris Tineke Huizinga werkt.