Berichten over Joël Voordewind

Vandaag presenteert Open Doors de jaarlijkse Ranglijst Christenvervolging. 

De afgelopen jaren hebben we de problemen en beperkingen gezien van het huidige Europese vluchtelingenbeleid. En ook in Nederland speelt met regelmaat de discussie op over hoe we met asielbeleid moeten omgaan.

Vandaag is het de Internationale Dag voor de Afschaffing van de Slavernij. Slavernij lijkt iets uit een ver verleden. Je denkt misschien aan de Gouden Eeuw, aan slavenplantages in Zuid- of Latijns-Amerika, aan grote slavenschepen. Toch is vandaag de dag de slavernij groter dan het ooit in de zeventiende of achttiende eeuw is geweest. Schattingen geven aan dat meer dan veertig miljoen mannen, vrouwen en kinderen vastzitten in moderne slavernij. Meer dan ooit is het nodig om internationaal een vuist te maken tegen dit hemeltergende onrecht. Meer actie is nodig, ook door Nederland.

ChristenUnie en D66 willen voor het eind van deze kabinetsperiode een uitgewerkt plan over hoe terug te groeien naar de besteding van 0,7% van het Bruto Nationaal Inkomen (BNI) voor ontwikkelingssamenwerking. Nederland heeft zich aan tientallen jaren geleden gecommitteerd aan deze VN-afspraak, maar de norm wordt al jarenlang niet gehaald. Zo was het in 2020 0,6%. ChristenUnie en D66 dienen het voorstel voor een duidelijke strategie in bij de begrotingsbehandeling van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Naar verwachting haalt deze motie een meerderheid.

Christenen zijn de meest onderdrukte en vervolgde groep ter wereld. We kennen de schrijnende voorbeelden. Honderden Pakistaanse, christelijke meisjes worden ontvoerd, gedwongen om zich te bekeren tot de islam en vervolgens te trouwen met veel oudere mannen. In datzelfde land zitten christenen onterecht in de dodencel. In Noord-Korea worden ze blootgesteld aan de meest gruwelijke folteringen. In Egypte worden kerken in brand gestoken. Brute haat tegen volgelingen van de Here Jezus, overal ter wereld. Het is tenhemelschreiend.

Een spoor van vernieling en verdriet lieten de beulen van IS achter zich toen ze de controle over Noord-Irak verloren. Het grondgebied raakte IS kwijt, maar de terroristen lieten diepe sporen na in de levens van hun slachtoffers. De trauma’s zijn vandaag nog vers. De pijn is in de ontwrichte gemeenschappen tastbaar. Bescherming en hulp is hard nodig. 

Het is een grote ergernis van mij. In de Mensenrechtenraad van de VN worden keer op keer resoluties aangenomen, exclusief gericht op de veroordeling van Israël. De teller van dit jaar staat inmiddels op zeven. De democratische rechtsstaat Israël voert daarmee volgens deze VN-raad de lijst van mensenrechtenschenders aan. Geen enkel land is zo vaak veroordeeld. Beruchte staten als Saoedi-Arabië en China zelfs nooit. Dat is absurd. 

Keer op keer gaat Turkije over de schreef. Het land schendt het wapenembargo in Libië. Boort illegaal naar gas en olie in de zee bij Griekenland. Met als laatste trieste voorbeeld dat het jihadistenstrijders steunde in de oorlog in Nagorno-Karabach, tegen de Armeniërs. Daarmee laaide het conflict steeds verder op. Het is onbestaanbaar dat landen in de Europese Unie aan Turkije wapens verkopen, waarmee het land vervolgens mensenrechten schendt.