Berichten over Mirjam Bikker

Deze week sprak de Tweede Kamer over een intens moeilijk onderwerp: abortus. Want voor elke vrouw die ongewenst zwanger is, voor elke vrouw die gedurende haar zwangerschap geconfronteerd wordt met het bericht dat het niet goed is met een kindje dat ze verwacht, voor elke vrouw die dit ooit heeft meegemaakt is dat intens verdrietig en overweldigend en helaas soms ook eenzaam. En daarom vraagt juist dit debat om zorgvuldige woorden. Alleen zo doen we recht aan het intense dilemma waar deze vrouwen niet om gevraagd hebben, maar waar ze wel moeten zoeken naar antwoorden.  

Dit debat voeren we op een moment dat er nog heel veel onzeker is. Maar afwachten is geen optie. Er is nog veel onbekend over de omikronvariant. De besmettelijkheid is veel hoger, zoveel is zeker. Over de ziektelast en de bescherming van vaccins moet nog veel duidelijk worden. Dat heeft het kabinet ook in de persconferentie duidelijk gemaakt.

Deze coronacrisis duurt nu al ruim anderhalf jaar en voorlopig is het eind helaas nog niet in zicht. Gelukkig weten we inmiddels wel welke middelen helpen in de strijd tegen het virus. Je houden aan de basismaatregelen, laten testen als je klacht hebt en in quarantaine bij een besmetting. Maar ook vaccinatie helpt, daarmee bescherm je jezelf en ook je omgeving. In de ziekenhuiscijfers zien we dat vaccinatie verschil maakt en ik ben dan ook blij dat we iedereen de ruimte geven om dit vaccin te nemen.

Als er iets is waarvoor ik ooit de politiek ingegaan ben, dan is het toch wel de strijd tegen gedwongen prostitutie. Het leed dat vaak vrouwen, maar soms ook mannen ondergaan is een vorm van leed die ik zo snel mogelijk uit de wereld wil helpen. Afgelopen week werd ik geconfronteerd met berichten over zogenaamde ruilprostitutie. Het gaat dan vrijwel altijd om mensen die kwetsbaar zijn, maar niet het geld hebben om een bepaalde dienst te kunnen kopen. Bijvoorbeeld het laten nakijken van je auto, of het laten doen van je tuin of cv-ketel.

Geen onderwerp dat momenteel zoveel los maakt als 2G, de laatste weken. Waar tot voor kort nog niemand van had gehoord of associeerde met een wel héél ouderwetse internetverbinding, is de discussie over het toelaten van mensen die óf gevaccineerd zijn (eerste g) óf genezen zijn van een corona-besmetting (tweede g) nu aan de orde van de dag. En waar dat deze week tot een ontknoping leek te komen, gebeurt dat nu niet. Wat is er aan de hand?

Het chanoekafeest, dat viert de Joodse gemeenschap deze dagen. En juist in deze sombere tijden, is dat een feest vol hoop. Van licht, van vreugde. En van een diepe boodschap. Duisternis overwin je niet met duisternis, maar met licht. En wat hoop ik dat dit feest volgend jaar, veel uitgebreider gevierd mag worden, ook in dit huis in goede traditie. Maar misschien heeft de diepe betekenis ons juist ook nu veel te zeggen. 

Opnieuw vinden we onszelf terug in de volgende corona-golf. De besmettingscijfers zijn ongekend hoog en de druk op de zorg wordt alleen maar heftiger. Opnieuw zijn daarom maatregelen nodig zodat mensen die naar het ziekenhuis gaan, de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben. Opnieuw betekent het dat we de komende weken te maken hebben met lockdown-achtige maatregelen.

Er is de laatste tijd veel te doen over een kabinetsvoorstel om het instellen van 2G mogelijk te maken: het uitsluitend toelaten tot bepaalde locaties van mensen die gevaccineerd zijn of genezen zijn van een corona-besmetting. Deze week hebben we er als ChristenUnie voor gepleit dat het kabinet voor het coronabeleid op lange termijn werk maakt van ‘1G’, het massaal testen voor toegang van zowel gevaccineerden als niet-gevaccineerden.