Berichten geschreven door Pieter Grinwis

Johan Remkes geeft ons met zijn advies de kans om een nieuwe start te maken en die kans moeten we wat mij betreft met beide handen aangrijpen.

De energieprijzen zijn torenhoog en de inflatie heeft een steeds sterkere greep op de portemonnee van steeds meer gezinnen, alleenstaanden en studenten. Het verwarmen van het eigen huis is in toenemende mate oorzaak van serieuze financiële zorgen. Het Centraal Planbureau berekende dat 1,2 miljoen huishoudens in de financiële problemen kunnen raken. En het Nibud sprak zelfs over 2,5 miljoen huishoudens die in geldnood komen.

In de samenleving lopen de gemoederen op over de toekomst van de landbouw en de onlangs gepresenteerde stikstofplannen. Terecht zijn er veel vragen over het huidige beleid en ik snap de zorgen die er leven. Tegelijkertijd blijken er ook steeds veronderstellingen te zijn die helemaal niet kloppen. In deze blog ga ik in op een aantal zorgen die er leven, op de zin en onzin van het stikstofbeleid.

Naast onze boerderij lag het natuurgebiedje De Kleistee. Ik speelde er graag. De boerderij en de natuur hoorden natuurlijk bij elkaar, totdat een van onze akkers met vruchtbare zandgrond, waar mijn opa al aardappels en sjalotten verbouwde, gelegen tussen de buitenduinen en de Middelduinen, werd onteigend, onteigend voor natuur. Toen werd de natuur een vijand, en natuurlijk de hoge heren in Den Haag, ergens ver weg van ons dorp, die even gingen bepalen wat goed voor ons was. Het heeft me een flinke tijd gekost om respect voor deze beslissing en waardering voor deze natuur te kunnen opbrengen.

De vandaag gepresenteerde stikstofplannen laten zien hoe enorm en diepingrijpend de opgave is waar we met elkaar voorstaan. We leven met veel mensen en dieren op te grote voet in een te klein gebied en dat is niet houdbaar. Een boodschap die pijn doet, niet in het minst bij boeren in de Gelderse Vallei en op de andere zandgronden van ons land. Zeker als ik denk aan al die gezinnen en gemeenschappen, die bedrijven die al generaties door het werk doen op de plek die ze zo lief is. Dit zijn geen anonieme aandeelhouders, dit zijn gedreven familiebedrijven die een noodzakelijke maar pijnlijke verandering tegemoetzien in hun boerenbedrijf. 

Bespreken we vandaag een ideaal pakket maatregelen? Nee. Bespreken we een op korte termijn uitvoerbaar pakket? Ja. En helpt het mensen ook echt om de sterk gestegen energiekosten te dempen? Ook dat. Vooral de mensen in energiearmoede komen we met dit pakket tegemoet. En dat is goed. De mensen die het het minst kunnen missen en het grootste deel van hun inkomen kwijt zijn aan voedsel en energie en vaak ook nog eens in een slecht geïsoleerd huis wonen. Zij hebben dubbel pech in deze dure tijd. En juist hen wil de ChristenUnie helpen. De aanleiding voor de snelle koopkrachtreparatie door het kabinet is treurig. Oorlog en een energiepolitiek waardoor we als Europa te afhankelijk zijn geworden van Russisch gas.

De energierekening rijst de pan uit, de benzine- en dieselprijzen gaan door het dak en ook ons voedsel wordt steeds duurder. En dat gaan we merken. Woensdag liet het Centraal Planbureau zien dat onze koopkracht een enorme dreun krijgt. Door de extreem stijgende prijzen en de grootste oorlog op ons continent sinds de Tweede Wereldoorlog. De ChristenUnie zei daarom woensdag: ‘geen wonderen, wel daden’. We moeten op korte termijn in actie komen en de mensen helpen die de pijn het meeste voelen.

Vanwege de extreme gas- en olieprijzen en de grootste oorlog op ons continent sinds de Tweede Wereldoorlog daalt de koopkracht. De energierekening rijst de pan uit, benzine- en dieselprijzen gaan door het dak en voedsel wordt snel duurder. Dat komt het hardst aan bij de mensen die het minste kunnen missen. Daarom vindt de ChristenUnie-fractie dat we hen als eerste moeten helpen.