Berichten geschreven door Mirjam Bikker

Nadat we vier jaar geleden het grootste aantal stemmen bij de Statenverkiezingen ooit haalden, hebben we alles op alles gezet om dat te evenaren. En spannend zal het nog even blijven, omdat we weten dat in de provincies het kwartje vaak net de ene of net de andere kant op kan vallen.

Afgelopen zaterdag was ik – het is campagne – op de markt in mijn oude woonplaats Nunspeet. Een gesprek zal me zeker bijblijven. Ik sprak twee kinderen, we zaten samen aan tafel, een jongen en een meisje, beiden van een jaar of 11. Ze zaten samen op school, even verderop in Elspeet.
‘Kan ik later boer worden?’ vroeg de jongen, zoon van een vader die voor zijn werk veel op boerenbedrijven kwam. Hij had aan de keukentafel opgepikt dat dat inderdaad steeds meer een vraag wordt.
‘Zorgen jullie wel goed voor het bos en de dieren in het bos?’ vroeg het meisje, dat zich – zoals zoveel kinderen – begaan toonde met de natuur.

Nederland heeft een ereschuld aan de Groningers. Daarom is vandaag een belangrijke dag in de zoektocht naar waarheid, recht en perspectief voor Groningen. Het zojuist gepresenteerde onderzoek spreekt heldere taal: ‘De veiligheid en gezondheid van Groningers zijn te lang genegeerd en de problemen zijn structureel onderschat. Een ongekend systeemfalen.’ Ons hele land profiteerde, maar het Noorden bleef met de gevolgen achter. Leed dat niet zomaar hersteld kan worden. Verloren gelukkige jaren. Eindeloos wachten met alle onzekerheid van dien. 

We zijn hier vandaag omdat ons hart klopt voor hen die weerloos zijn, voor het ongeboren leven. Voor het pasgeboren kindje. En voor de moeder die dat kindje draagt, voor de vader die voor hen beide mag zorgen. We staan hier omdat we geloven dat elk leven, van het moment dat het wordt geweven in een moeder totdat de ouderdom gekomen is en je daar ook door getekend kan zijn, in armoede of rijkdom, in gezondheid of ziekte, elk leven is een geschenk. Geschapen naar het beeld van God. En daarom schrijft de Spreukendichter: ‘Maar jij moet spreken voor mensen die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Jij moet opkomen voor het recht van mensen die vertrapt en uitgebuit worden. Spreek en oordeel rechtvaardig.’ Daarom willen we staan naast de vrouw die ongewenst zwanger is, daarom willen we er zijn voor haar en voor het kindje dat zij verwacht.

Er is niets zo wonderlijk als het begin van het leven. En er is niets zo kwetsbaar als het begin van het leven. Blijdschap of verdriet, geschenk of gemis, het ligt soms heel dicht bij elkaar. En dat besef ik goed bij het schrijven van deze blog. Bij alle beleid en wetgeving die over het begin van het leven gaat, past die verwondering, past zorgvuldigheid en ook het besef dat dit veel mensen raakt in de mooiste of juist moeilijkste momenten van het leven.

Het wetsvoorstel om gemakkelijker de m/v, je geslachtsaanduiding, te kunnen wijzigen op je geboorteakte en daarmee je identiteitsbewijs, maakt veel los. Kort gezegd gaat het erom dat deze wet het vereiste van een deskundigenverklaring door een arts of psycholoog schrapt en ook voor minderjarigen onder de 16 de wijziging mogelijk maakt na tussenkomst van de rechter.

De ChristenUnie wil dat iedereen zich in Nederland veilig weet in zijn eigen omgeving en dat je vrij bent om eigen keuzes te maken. Want wie je ten diepste bent, mag niet verdrukt raken door anderen. 

Het leven is vanaf het prille begin tot aan het einde beschermwaardig. Daar moet wetgeving die gaat over de randen van het leven uitdrukking aan geven. Want elk leven is kostbaar, is een geschenk. Vandaag publiceren VVD en D66 in Trouw hun plannen rondom het verruimen van de embryowetgeving.