Berichten geschreven door Gert-Jan Segers

Terwijl de Koning zijn mooie Kersttoespraak aan het houden was, draaide de manische meningenmachine gewoon door hier. Over Corona, de kerk, een minister. De kerk mag zich in deze tijd wel op hele speciale belangstelling verheugen.. Het heeft iets treurigs als een verslaggever van een grote krant op 1e Kerstdag naar Staphorst reist om bij een kerk te posten en als mensen los gaan nadat een minister ter kerke ging.

Het is het laatste coronadebat van dit bewogen jaar. Het is ook op een heel bewogen moment, aan het begin van een lockdown. En het is goed om ook dan te reflecteren, terug te blikken. We moeten concluderen dat we dit voorjaar niet voorbereid waren op een pandemie. We moeten constateren dat de zorg is overbelast. Dat de hulpmiddelen waren verplaatst naar verre landen. En we zien hoeveel dit vraagt van een overheid, van een kabinet, van ondernemers, en van ons als geheel als samenleving. 

We gaan weer in een lockdown en alles moet weer tot stilstand komen. De besmettingen zijn te veel, de druk op de zorg is te groot en de sociale en economische prijs die we daarvoor gaan betalen zal enorm zijn. Maar het komt toch echt door ons eigen gedrag. Minister-president Rutte en minister De Jonge lijken wat dat betreft toch een beetje op twee schoolmeesters die geen orde kunnen houden. Ze schreeuwen ‘stilte!’ en in het kabaal van de klas is zelfs van die schreeuw weinig te horen. En ik schrijf dat zonder een spoor van leedvermaak, want daarvoor is de situatie veel te ernstig.

De maatregelen die de komende tijd worden genomen in de strijd tegen het coronavirus zijn heftig, raken ons allemaal – en dat vlak voor kerst. Tegelijkertijd denk ik dat het onvermijdelijk is dat er wordt ingegrepen, nu de cijfers oplopen en de druk op de zorg en het zorgpersoneel enorm toeneemt.

Negenenveertig fantastische kandidaten. En één lijsttrekker. En dat is een eer. Dat is echt een voorrecht om hier te mogen staan, met die prachtige mensen om me heen. Maar voordat ik hier ging staan en voordat ik die stap naar voren zette, heb ik mezelf wel een paar indringende vragen gesteld: Waarom doe ik dit? Waarom ben ik weer bereid om vier jaar van mijn leven te geven aan Den Haag? Waarom? Waarom al die uren? Waarom die strijd? 

En dat is omdat ik wil vechten voor idealen. Omdat ik daarvoor sta. Ik krijg wel eens een mail en dan zeggen mensen: joh, doe je dit nou vanwege het pluche? Of doe je dit nu vanwege je ambitie? Ik krijg ook andere mail - heel aardige mail - maar soms schrijven mensen dat: je doet dit vanwege het pluche.

De routekaart kunnen we wel van links naar rechts lezen, maar niet van rechts naar links. Dat heb ik gisteren geleerd. Dat was nieuw. En als het zo is, dan is het zo, maar dan helpt het wel als we wel weten hoe we kunnen afschalen en welke routekaart we dan moeten gebruiken. Dus daar graag helderheid over.

Er is commotie ontstaan over een ouderverklaring waarin reformatorische scholen zouden vragen om ‘homoseksualiteit af te wijzen’. We krijgen daar als ChristenUnie-fractie veel vragen over en ik beantwoord die graag.