Danken en bidden
Vandaag is het Dankdag. Een dag waarop normaal gesproken kerken vol zitten, waar we God danken voor Zijn zegeningen voor ons land. In deze coronacrisis is dat nu even anders. We kunnen hooguit in kleine clubjes naar de kerk. Samen zingen is er in de meeste gevallen niet bij. Ik zie uit naar het moment waarop we weer als vanouds God kunnen prijzen in een volle kerk.
En toch mogen we ook vandaag God danken voor de godsdienstvrijheid die we in ons land hebben. We belijden vrijuit ons geloof, hetzij nu vaker digitaal. We hebben de vrijheid om de Heer te prijzen, te danken voor wat Hij geeft en te bidden voor Zijn zegen voor ons land en elders.
De vrijheid in ons land geeft ook verantwoordelijkheid om op te komen voor mensen die worden vervolgd vanwege hun geloof.
Dan denk ik vandaag in het bijzonder aan alle broeders en zusters die vervolgd worden vanwege hun geloof. Aan christenen in Pakistan die in de dodencel zitten omdat ze godslasterlijke sms’jes gestuurd zouden hebben. Aan broeders en zusters in Iran waar, als je je bekeert, je leven niet meer zeker is. Of aan de christenen in Noord-Korea, waar we recent nog hoorden over de gruwelijke folteringen daar.
In de politiek vraag ik voor aandacht voor hen die worden vervolgd. Maar bovenal wenden we onze blik tot God. Zeker op een dag als vandaag. We mogen God danken voor de godsdienstvrijheid hier en bidden voor allen die worden vervolgd. Hij is er bij en laat hen niet in de steek.
