Dat maakt volgens André Rouvoet zijn ministerschap juist zo spannend: ‘Omdat de overheid zich in principe niet mag mengen in het privé-leven moet zij de grens goed in de gaten houden. Maar waar die ligt, is niet voor alle tijden en voor iedereen hetzelfde. Daar moet het politiek-maatschappelijke debat over gaan. Partijen als de VVD of de PVV vinden dit kabinet te betuttelend. Maar dat zijn wel de partijen die van moslimgezinnen eisen dat binnen het gezin Nederlands wordt gesproken en geen hoofddoekjes worden gedragen. Ik constateer dan toch een dubbelheid in hun spreken.'

Zeg gezinspolitiek en de gemoederen lopen op. De eerste minister met de portefeuille Jeugd en Gezin weet dat. Toch zegt Rouvoet aan het begin van het gesprek dat gezinspolitiek, als het om de rol van de overheid gaat, te vergelijken is met industriepolitiek, over het algemeen toch een veel minder emotioneel beladen onderwerp. ‘Op het terrein van de industriepolitiek zet de overheid ook in op ondersteunen en versterken, maar gaat ze niet op de stoel van de ondernemer zitten. Dat is in de gezinspolitiek in essentie niet anders, die wil de eigen kracht van gezinnen versterken en ze ondersteunen als dat nodig is, maar de verantwoordelijkheid blijft bij de gezinnen. Gezinspolitiek richt zich in de eerste plaats op het voorkomen van problemen.'

Schaamhaar
Vooral in de reactie van de oppositiepartij VVD op het Elektronisch Kinddossier ziet Rouvoet ‘irrationele elementen'. Zonder het bij naam te noemen, refereert de minister aan het schaamhaardebat dat onlangs ontstond, nadat de VVD had gesuggereerd dat alle kinderen in hun puberteit intieme vragen van de schoolarts moeten gaan beantwoorden over hun schaamhaar. ‘Niet gehinderd door enige kennis zet men de digitalisering van de dossiers van de jeugdartsen weg als staatsbemoeienis. Tegen beter weten in doen VVD en D66 het voorkomen alsof die informatie van alle vier miljoen kinderen bij mij op het bureau ligt. Uit hun reactie spreekt wantrouwen tegen de professionals van de jeugdgezondheidszorg, alsof die een perverse belangstelling hebben voor kinderen. Dat sloeg echt nergens op. Het project is nota bene mede onder verantwoordelijkheid van VVD-minister Hans Hoogervorst op poten gezet.

Christelijk
Heeft de minister de indruk dat zijn christelijke achtergrond het hem extra moeilijk maakt om zijn beleid goed over het voetlicht te krijgen? ‘Ik moet wel eens lachen om de columns en commentaren. Maar soms heb ik de indruk dat de betrokkene er überhaupt moeite mee heeft dat er een minister is van een christelijke partij, of dat er sprake is van oude frustraties. Dat spreekt des te scherper als het dan ook nog op de portefeuille Jeugd en Gezin is. Het is niet verrassend dat het dan op mij is gericht.
Maar het venijn verbaast mij wel. Reacties zijn soms ook ridicuul, omdat ze zich richten op bestaand beleid. Dan blijkt dat het niet zozeer daarom gaat, maar simpelweg om de deelname van een uitgesproken christelijke partij aan de regering. Dat is uit het oogpunt van democratische gezindheid zeer bedenkelijk. Jan Blokker heeft eens geschreven: de christenen krijgen weer praatjes. Blijkbaar mogen gelovigen zich niet van iedereen mengen in de politiek, al durven ze dat dan over moslims niet hardop te zeggen.

Het gemak waarmee vanuit een libertijns wereldbeeld werd geschreven ten tijde van het debat over embryoselectie. Dat dit in columns gebeurt, is één ding, maar het niveau van sommige commentaren toen! Dat waren soms publieke scheldcommentaren. Al dat venijn. Zo denigrerend ook. Alsof een gehandicapt kind mij niet kan schelen. Dat heeft me diep geraakt.'

Lees het volledige interview waarin Rouvoet in detail ingaat op het Jeugd en Gezinsbeleid op de website van De Groene Amsterdammer
(AUKJE VAN ROESSEL / De Groene Amsterdammer)