Datum:            15 december 2011

Wet aansprakelijkheidsbeperking DNB en AFM.

De leden van de fractie van de ChristenUnie hebben met belangstelling kennisgenomen van voorliggend wetsvoorstel omdat zij menen dat het voorstel bij kan dragen aan een adequaat en snel handelen van de AFM en DNB. Zij hebben wel een vraag over de verhouding van de aansprakelijkheidsbeperking in relatie tot de uitbreiding van interventiebevoegdheden zoals voorgesteld in de ‘Interventiewet’ (33059). Voorliggend wetsvoorstel en genoemd wetsvoorstel voor uitbreiding interventiebevoegdheden zorgen er tezamen voor dat de bevoegdheden flink toenemen en de aansprakelijkheid behoorlijk verminderd. De leden van de fractie van de ChristenUnie kunnen zich voorstellen dat deze optelsom de onzekerheid bij ondernemingen doet toenemen. Deze leden menen dat een tussenstap, een wettelijk vastgelegd overlegmoment alvorens in te grijpen, een goede manier kan zijn om de onzekerheid bij financiële ondernemingen wat terug te dringen en de balans tussen extra mogelijkheden en minder aansprakelijkheid meer in evenwicht te laten zijn. Kan het kabinet ingaan op de suggestie gedaan door Victor de Seriere tijdens zijn inaugurele rede hoogleraar effectenrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen dat de toezichthouder, alvorens in te grijpen eerst overleg moeten voeren met bestuurders en commissarissen van die Bank, en indien mogelijk ook met haar grootaandeelhouders? Daarnaast zou volgens genoemde hoogleraar voorafgaande consultatie met de andere toezichthouder, de AFM, en met Financiën moeten worden voorgeschreven, zodat de belangen van de probleeminstelling en haar kapitaalverschaffers, en de andere betrokken overheidsorganen, goed in het besluitvormingsproces zijn betrokken. Een dergelijke tussenstap biedt betrokken ondernemingen immers ook de mogelijkheid zelf eerst actie te ondernemen alvorens reorganisatie verplicht wordt opgelegd, zo vragen deze leden? Deze leden benadrukken hierbij overigens wel dat vanzelfsprekend oog moet worden gehouden voor noodsituaties, waarin geen tijd meer is voor overleg of eigen handelen van een financiële onderneming.

Bonusverbod staatsgesteunde ondernemingen.

De leden van de fractie van de ChristenUnie hebben met instemming kennisgenomen van de nota van wijziging waarmee beloningen aan bestuurders van financiële ondernemingen die ondersteund worden vanuit publieke middelen worden ingeperkt en bevroren. Deze leden constateren dat bonussen en variabele beloningen nu behoorlijk worden tegengegaan ingeval van steunverlening met publieke middelen.

Deze leden vragen het kabinet aan te geven waar de onmogelijkheden zaten in het beperken van de beloning? Is het voorgestelde voor ondernemingen die reeds steun hebben ontvangen het meest haalbare? Wat is er op tegen om ook de reeds steun ontvangende ondernemingen geheel te beperken in het geven van bonussen? Waarom is gekozen voor een stijging van (max) 20% in de tijd tussen indienen en inwerkingtreding, zo vragen deze leden? Het vaste deel van de beloning wordt gebonden aan de stijging die ook voor de rest van de onderneming geldt. Gaat dat om een gewogen gemiddelde? En is het kabinet van plan de ontwikkeling hiervan te monitoren?

De leden van de fractie van de ChristenUnie vragen het kabinet nader in te gaan op de definitie ‘bestuurders’. Welke categorie wordt hiermee bedoeld, tot welke lijn in de organisatie gaat dit? Wat betekent het voorgestelde bonusverbod voor de langjarige prestatieafspraken die gemaakt zijn met bestuurders?

Kan het kabinet ten slotte ingaan op de betekenis van het bonusverbod voor de (internationale ) concurrentiepositie van financiële ondernemingen die steun uit publieke middelen hebben ontvangen?

Voor meer informatie zie ook www.tweedekamer.nl.