Datum:            2 juli 2014

De heer Segers (ChristenUnie): Mevrouw de voorzitter. Ik ga in op drie punten: Amsterbaken, de toekomstvisie van de staatssecretaris en ruimte voor herstelrecht. Allereerst ga ik in op Amsterbaken. Ik sluit mij aan bij de zorgen die zijn geuit door de fracties van CDA en SP. Ik herinner mij heel goed het debat over het Masterplan DJI. Daarin vroegen we de staatssecretaris oppositiebreed om ruimte te geven aan de sector om aan een alternatief te werken. Dat is mijn eerste vraag, in aansluiting op die van collega Kooiman. Ik heb begrepen dat er met andere instellingen gesproken is en dat men ruimte ziet voor een alternatief. Ik vraag de staatssecretaris indringend om ruimte te geven aan het veld om te bezien of de nodige maatregelen die getroffen moeten worden, op een andere manier kunnen worden ingevuld en genomen, zodat Amsterbaken openblijft.

Mevrouw Van Toorenburg zei terecht dat een heel belangrijke schakel uit de keten wordt geknipt. Hoe verhoudt de sluiting van Amsterbaken zich tot de regionale aanpak en het belang van aansluiting bij de hulpverlening in de regio? Hoe verhoudt die zich tot bijvoorbeeld de visie van het kabinet op probleemgezinnen -- één plan, één gezin, één regisseur -- als Amsterbaken uit de regio wordt gehaald?

We hebben een brief gekregen van kinderrechters. Zij schrijven dat als nachtdetentie niet meer mogelijk is, zij enorm worden belemmerd in de mogelijkheden die ze in de regio hebben. Is daar voldoende rekening mee gehouden? Ik krijg graag een reactie op die brief.

De prognose van de staatssecretaris is dat het aantal jongeren zal blijven dalen. Die staat op gespannen voet met wat in de Monitor jeugdcriminaliteit van het CBS staat. Daarin staat dat er bij de doelgroep 17 tot 22 jaar geen daling zichtbaar is. Hoe verhoudt de prognose van de staatssecretaris zich tot die monitor?

Na de zomer komt het WODC met een onderzoek naar de Kamer. Daarin wordt gekeken naar factoren die aantoonbaar leiden tot minder recidive. Zou de uitkomst van dat onderzoek kunnen leiden tot heroverweging van de sluiting van Amsterbaken? Moeten we niet even pas op de plaats maken en afwachten of er nieuwe dingen uit dit onderzoek naar voren komen?

Het tweede punt. De discussie over Amsterbaken heeft voor heel veel onrust gezorgd. Ik begrijp dat de staatssecretaris geen zin heeft om leegstand te financieren; dat is volstrekt begrijpelijk. Maar wat is zijn visie op kleinschaligheid en grootschaligheid? Is er een ondergrens wat de omvang betreft? Is het iedere keer een beetje snijden of heeft de staatssecretaris echt een visie op de beste context en de beste plek voor jongeren om te resocialiseren, om te werken aan een betere toekomst? Nu is sprake van ad-hocbeleid: een beetje sluiten en een beetje schaven. Wat is zijn visie daarop?

Het derde punt. We hebben rapporten gekregen over recidive en over leef- en werkklimaat in instellingen. Is er ruimte voor herstelrecht? Ik heb met medewerkers van jji's gesproken. Het beeld dat zij schetsten, was heel zorgelijk. Dat kwam overeen met wat de PVV-fractie vandaag schetste. Er vinden heel zorgelijke incidenten plaats. Naast alle mooie cijfers is het de vraag of mensen er beter uit komen dan dat ze erin gingen. Is er naast repressie en straf, waarvoor absoluut ruimte moet zijn omdat het fundamenteel is in een rechtsstaat dat kwaad gestraft wordt, ruimte voor verandering? Ik denk daarbij aan het belang van justitiepastoraat maar ook aan daadwerkelijke ontmoetingen tussen slachtoffers en daders. We kunnen zo jongeren inzicht geven in de impact van wat zij hebben gedaan en de gevolgen van hun overtreding voor slachtoffers. Is daar ruimte voor, zijn daar programma's voor en moeten we daar niet nog veel meer naar kijken? Hoe staat het met projecten binnen jji's die gericht zijn op herstel, ook richting slachtoffers en gemeenschap? Is de staatssecretaris bereid om te kijken hoe er nog meer herstelgericht kan worden in de jeugddetentie?

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.