Het zijn de laatste dagen voor de verkiezingen. Het campagnegeweld neemt toe, de verbale aanvallen worden steviger en de tenen langer. Er staat natuurlijk ook veel op het spel. De politieke verhoudingen worden voor een paar jaar vastgelegd, de koers van het overheidsbeleid bepaald en politieke kopstukken worden gemaakt of gebroken. De campagne aanschouwend kun je je zomaar afvragen: zou God hier nog wat mee te maken hebben?

Op Gods kinderen is in ieder geval nauwelijks peil te trekken. Ze stemmen elke denkbare partij en hebben volstrekt tegenstrijdige standpunten. We hebben linkse christensocialisten, we hebben rechtse christelijkconservatieven en daar tussenin twee christelijke partijen en – naar eigen zeggen – een seculiere partij die zich laat inspireren door de Bijbel. Je kunt moeilijk zeggen dat het christelijke geloof automatisch tot een bepaalde partijkeus leidt. Ook het belang dat aan verschillende thema’s wordt gehecht, verschilt vaak hemelsbreed. Ik ben christenen tegengekomen die andermans geloof afmeten aan de mate van kritiek op de islam, en er zijn christenen voor wie keuzes ten aanzien van duurzaamheid de doorslag geven. Dat is voor hen vaak het verschil tussen goed en fout. Ondertussen staan ze diametraal tegenover elkaar.

Betere politici

Of christenpolitici altijd betere politici zijn, waag ik ook te betwijfelen. Ik ken veel integere christenpolitici, maar ik weet zeker dat het geen heiligen zijn. Ik koester niet de illusie dat de heisa die de net afgetreden staatssecretaris van Defensie veroorzaakte, ook niet veroorzaakt zou kunnen worden door een CU’er of een SGP’er. En dat ook een christenpoliticus iets van eergevoel en ijdelheid kent, weet ik uit de eerste hand. Geen enkele christen staat aan de goede kant van de streep bij God. Integendeel. Kortom, christenen vinden van alles en doen van alles. Valt er nog wel een zinnig woord te zeggen over geloof en politiek?

Maar gelukkig spreekt God. Hij noemt zich de Immanuel, Ik ben erbij. God was erbij toen Abraham vol geloof naar het beloofde land ging en Hij was erbij toen deze aartsvader er in Egypte op los loog. God was erbij toen het volk Israël jubelend uit Egypte vertrok en ook toen ze uit ongeloof op de knieën gingen voor een door Aäron in elkaar gefrutseld beeld. God is erbij als wij een gloedvol betoog houden ter bescherming van al het door Hem geschapen leven en ook als we de plank mis slaan. In Jezus Christus heeft God voor deze wereld gekozen, zelfs voor dat soms oververhitte en structureel ontevreden landje aan de Noordzee. En als God de Immanuel is en deze wereld niet loslaat, dan moeten wij er bij lastige politieke keuzes ook maar bij blijven.

Tragische misvatting

Bij onze politieke keuzes maken we fouten. Maar het is een tragische misvatting te denken dat als je niets doet, je ook geen fouten maakt. Op dramatische momenten in de geschiedenis – denk aan de slavenhandel of de Holocaust – hebben christenen gedacht dat ze maar beter de andere kant op konden kijken. Ook nu is er onder sommige christenen de neiging om deze samenleving aan de heidenen over te leveren. En in de verwording van de samenleving zien ze vervolgens hun gelijk bevestigd.

Ik geloof dat we geen andere optie hebben dan vuile handen te maken, politieke richting te kiezen. Dan gelden de beroemde woorden van Maarten Luther: zondig dapper, maar vertrouw nog dapperder op Christus. Zodra je politici je stem toevertrouwt, zodra je als christenpoliticus met de voeten in de klei gaat staan, dan wordt het vroeg of laat gevolgd door verkeerde woorden en domme keuzes. Maar ook bij die dappere zonden is God erbij en heeft Hij ons in Christus lief. Hoe dom we soms ook doen.

Traditie vol wijsheid

Maar dat is nog niet alles. We hebben namelijk de Geest die ons wil leiden. En we zijn ook niet de eersten en de enigen die geloof en politiek met elkaar verbinden. We hebben een lange traditie vol wijsheid, we kunnen te rade bij Augustinus, Calvijn, Luther, Groen van Prinsterer, John Stott. We hebben een christelijke gemeenschap die elkaar – als het goed is – scherp houdt. Zo zouden we ook kunnen weten dat het bij deze verkiezingen om voor christenen cruciale zaken gaat als onderwijsvrijheid, medische ethiek, ruimte voor religieuze organisaties, godsdienstvrijheid. Bij alles waarin christenen van elkaar verschillen is er ook veel waarin ze elkaar vinden. Laat dat wat gewicht heeft ook zwaar wegen.

Al eerder heeft God dappere mensen gezegend. William Wilberforce was in Engeland een eenzame strijder, maar is na een levenslange politieke strijd wel gebruikt om de slavenhandel af te schaffen. Groen van Prinsterer was een ‘generaal zonder leger’, maar stond aan de wieg van de christelijke scholen van onze kinderen. Dietrich Bonhoeffer was een uitzondering onder Duitse christenen, maar dankzij hem behield de kerk na de Tweede Wereldoorlog nog iets van haar geloofwaardigheid en al decennia is hij een lichtend voorbeeld voor mensen die met God middenin de wereld willen staan.

Laten we op 9 juni dapper kiezen. God is erbij en wie weet wat er nog met onze stem gaat gebeuren.