Afgelopen zaterdag bood woordvoerder Menno de Bruyne van de SGP mij in het Nederlands Dagblad zijn telraam aan. Sympathiek van Menno. Maar de gedachte erachter was natuurlijk, dat ik niet zo goed zou kunnen rekenen. Ik zou ten onrechte beweerd hebben, dat de ChristenUnie in provincies, waar we samen met de SGP met één lijst uitkwamen, slechter presteerde dan elders.

Om dat goed te kunnen beoordelen, heb je echter meer nodig dan een telraam. Want anders dan Menno wil ik de uitslag van de Statenverkiezingen nu niet alleen vergelijken met het dramatisch slechte resultaat van 2003, maar ook met dat van de Tweede-Kamerverkiezingen van 2006. Het gaat mij om de trend. In Brabant bijvoorbeeld, waar we ten opzichte van 2003 natuurlijk fors wonnen, leed de ChristenUnie samen met de SGP (goed voor rond de 5000 extra stemmen) een verlies van ongeveer 3000 stemmen ten opzichte van het resultaat, dat de ChristenUnie in zijn eentje behaalde bij de Kamerverkiezingen van november 2006. Zonder de SGP-stemmen is dat dus een verlies van rond de 8000 stemmen (bijna 30%) t.o.v. de Kamerverkiezingen 2006. Dat kan gelet op de trend elders niet alleen uit de lagere opkomst verklaard worden.

Dit beeld wordt bevestigd door de landelijke cijfers (bron ANP). Landelijk groeide het percentage stemmen op lijsten van de ChristenUnie van 3,1% in 2003 naar 5,5% in 2007. Voor de gecombineerde lijsten met de SGP groeide het percentage van 0,8 naar 0,9. De conclusie van Menno de Bruyne, dat de ChristenUnie vooral groeide in provincies waar er samengewerkt met de SGP, kan ik daarom niet delen. Zijn telraam mag Menno houden. Misschien moet hij er zijn knopen mee gaan tellen.

Henk van Rhee
Directeur partijbureau ChristenUnie