Beste ChristenUnie vrienden en vriendinnen,

We zijn de drempel van 2013 inmiddels alweer ruim een week geleden gepasseerd. Ook van mijn kant wens ik u allen een gezegend 2013 toe. Achter de drempel naar 2013 ligt een turbulent kalenderjaar. Wat is er in 2012 veel gebeurd. Ons land zuchtte onder een financieel- en economische crisis. Duizenden mensen raakten hun baan kwijt. Midden in die crisis viel het kabinet. Er is campagne gevoerd. Er zijn in september verkiezingen geweest. De ontwikkelingen gingen razendsnel. Terugkijkend mag dankbaarheid overheersen voor de mogelijkheden die we als ChristenUnie in 2012 hebben gekregen om ons te laten zien en horen. Zowel Europees, landelijk, provinciaal, in gemeenteraden en waterschappen. Ik ben trots op al die ChristenUnie mannen en vrouwen, voor en achter de schermen, die zich vanuit hun christen-zijn geroepen weten actief te zijn in het publieke domein. Dankbaar mogen we ook zijn voor de uitslag van de landelijke verkiezingen. Ondanks al het verkiezingsgeweld mochten we onze vijf Tweede Kamerzetels vasthouden. God is groot!
 
Wat zal het jaar 2013 ons gaan brengen? Veel mensen maken zich nog steeds en vaak in toenemende mate zorgen. Over hun inkomen, hun baan, de snel stijgende zorgkosten, de betaalbaarheid en verkoopbaarheid van hun woning, de vraag hoe zal het gaan met de kinderen en kleinkinderen en ook of er nog voldoende ruimte blijft voor christenen in de samenleving of dat we met onze geloofsovertuiging steeds meer worden weggedrukt naar de marge.

Deze zorgen zijn begrijpelijk. Laat ik maar beginnen met de zorgen over het dagelijks bestaan. We staan aan het begin van een jaar waarin de politiek ingrijpende besluiten zal moeten nemen. Over de zorg, over de arbeidsmarkt, de woningmarkt en noem maar op. Er zal in de komende tijd vele miljarden euro's bezuinigd moeten worden. Dat gaan we allemaal voelen. Dat is onvermijdelijk. Maar voor mensen met een laag inkomen zijn de marges in het leven vaak klein.

Ik doe daarbij een beklemmend beroep op de leiding van het kabinet, de heren Rutte en Asscher: “Ontzie bij de bezuinigingen de plek waar onze kinderen groot worden, het gezin, zoveel als mogelijk. Laat het gezin de plaats zijn en blijven waar kinderen op een veilige manier kunnen opgroeien en voorbereid worden om zelfstandig een plaats in de samenleving in te nemen.”

En hoewel wij niet in het kabinet zitten mag van ons verwacht worden, en ik roep alle ChristenUnie-bestuurders op dat ook te doen, dat we hier alert op zijn. Van ons mag verwacht worden dat dicht bij mensen staan. Dat we oor en oog hebben en houden voor de situatie waarin mensen zitten of kunnen terechtkomen. Het jaar 2013 moet daarom een jaar zijn om er veel op uit te gaan. ChristenUnie-politici laten zich namelijk niet opsluiten in de vergaderruimten van Den Haag en Brussel, de provincie of gemeenten. We schuiven aan bij de keukentafel, we ontmoeten mensen op het dorpsplein of het stadscentrum, we laten ons zien in het klaslokaal, het buurthuis en op het voetbalveld. We zoeken ook organisaties op die zich sterk maken voor hun medemens en bekijken hoe en waar we elkaars inzet kunnen versterken. We zijn voortdurend in beweging.

We gaan ook niet zitten tobben in een hoekje. Dat kan ons in deze tijd zomaar overkomen. Vanwege de grote bestuurlijke problemen die er zijn, maar ook als christen in een tijd waar de ruimte voor christenen kleiner lijkt te worden. We maken inderdaad mee dat er aanslagen worden gepleegd of voorbereid op christelijke instituties of wetgeving die bedoeld is christelijke waarden en de ruimte voor christenen in de samenleving te beschermen: de vrijheid van onderwijs, het leerlingenvervoer, de gewetensbezwaarde ambtenaar, de zondagsrust en noemt u maar op. De verlichtingsevangelisten van D66 gaan vaak voorop in die strijd.

Maar beste mensen: christenen zijn geen tobbers. U roep u daarom op niet in een hoekje te gaan weeklagen over bepaalde verworvenheden die we mogelijk lijken kwijt te raken. Ook klampen we ons niet krampachtig vast aan de verworvenheden die we nog hebben. Of mijmeren over hoe goed het vroeger allemaal was en dat het niet eerlijk is wat ons allemaal overkomt. Laat staan dat we verongelijkt zeggen dat we als christenen gepest worden. Alsof het daar allemaal om zou gaan.

Begrijp me goed: we mogen zorgen hebben over ontwikkelingen die zich voordoen. Ook over het geestelijk klimaat in ons land, die een weerspiegeling vindt in de politieke machtsverhoudingen waar we in deze tijd mee te maken hebben. Wij laten waar we kunnen van ons horen. Maar juist in het besef dat we een machtig God hebben op wie we mogen vertrouwen. Een God die ons met een taak en opdracht in het leven en in deze tijd heeft geplaatst. Een God die beloofd heeft het werk dat Hij begonnen is nooit los te laten.

Christenen zijn daarom altijd mensen met hoop. Mensen met perspectief in het leven. Wij mogen daarom altijd verder kijken dan de wetsvoorstellen en de raadsvoorstellen van de dag. We weten ons opgenomen in Gods plannen met deze wereld en we zoeken actief, ook in de politiek, naar een goede invulling daarvan. In plaats van tobbers mogen we toppers zijn in Gods ogen. We zijn namelijk gekocht en betaald door het bloed van Zijn Zoon. Laat dat ons leven en ook ons gemoed stempelen!

Het jaar 2013 mag daarom een jaar zijn vol met nieuwe kansen. Iedere dag van het jaar dat God ons geeft. Kansen die wel benut moeten worden. Ik roep daarom alle betrokkenen bij de ChristenUnie op te gaan staan. Allereerst in Gods licht. Koester u in de warmte van Zijn liefde. Maar ik roep u ook op te gaan staan op de plek waar God u geplaatst heeft. In de straat waar u woont, in uw wijk, uw dorp, uw stad of waar dan ook. Ga staan! Open uw ogen voor de mensen om u heen. Mensen die soms gebukt gaan onder de zwaarte van het leven. Zorg dat u er voor hen bent. Zoek ook aansluiting bij andere mensen die zich voor hen inzetten. Ik denk onder andere aan de organisatie waar we vandaag te gast zijn, het Leger des Heils. Laat u zien en horen. Niet om u zelf of de ChristenUnie, maar om degene in wiens dienst we staan. En dan knokken we waar dat maar nodig is, dichtbij of ver weg, voor recht, dan zijn we trouw in onze bediening en wandelen we iedere dag nederig met onze God.

Laat dát onze houding zijn in het nieuw begonnen jaar. Laat dát de houding zijn van alle christenen: geen tobbers, maar toppers! Geen mensen die zich gepest voelen, maar blijmoedige en actieve mensen met hoop in het hart en met een hart vol hoop voor de mensen om hen heen.

Dit gezegd hebbende wens ik u allen nogmaals een gezegend nieuw jaar toe. Ik sluit af met de bede van Lied 444 uit de bundel van het Leger des Heils.

Zegen ons Algoede, neem ons in Uw hoede
en verhef Uw aangezicht over ons en geef ons licht.

Stort op onze bede, in ons hart Uw vrede
en vervul ons met de kracht van Uw Geest bij dag en nacht.

Amen, amen, amen, dat wij niet beschamen,
Jezus Christus onze Heer'. Amen God, Uw naam ter eer.

Arie Slob