In dat opzicht was er teleurstelling over de uitslag. In bijna alle provincies (uitgezonderd Fryslân) verloren we zetels. Nu wisten we dat de ongelofelijk goede uitslag van 2007 moeilijk te evenaren zou zijn. Wel hoop je dan de teruggang zo beperkt mogelijk te houden. Mede vanwege  de veel hogere opkomst is dat helaas niet gelukt. Dat is slikken.

Wat ook opviel is dat op verschillende traditionele CU-plaatsen (Bunschoten, Urk, Oldebroek) mensen zich minder in de ChristenUnie herkennen. Nu zijn er nuanceringen te maken. Zo maakt het natuurlijk wel uit met welke verkiezingen ja vergelijkingen gaat maken. Maart 2007, maart 2010 of juni 2010, bijvoorbeeld. Eigenlijk maakt het me toch ook weer niet zoveel uit. Er is gewoon werk aan de winkel. Als ChristenUnie maken we nu een wat mindere periode mee. Dat kan gebeuren. Het komt er nu wel op aan de goede dingen te doen. In ieder geval geen 'paniekvoetbal' gaan spelen.

Na deze electorale terugval zullen we weer moeten gaan bouwen. Verloren gegaan vertrouwen moet herwonnen worden. De commissie Schipper die het evaluatierapport van de landelijke verkiezingen heeft geschreven, gaf daar al goede aanbevelingen voor. Ik ben zeer gemotiveerd om aan het verder bouwen aan de ChristenUnie en het uitdragen van onze politieke boodschap een bijdrage te leveren. Het is gelukkig ook niet allemaal kommer en kwel. Deze weken heb ik weer veel ChristenUnie-mensen in het land aan het werk gezien. Er zit zoveel (jong) talent in onze partij. Wat dat betreft moeten we nu ook niet te lang in een hoekje gaan zitten kniezen. Er is veel werk aan de winkel. In vertrouwen op onze Hemelse Vader mogen we daar onze schouders onder zetten. aan de slag dus.

Mijn gedachten en hart gaan wel uit naar Statenleden die hun zetel zijn kwijtgeraakt of kandidaten die (net) niet verkozen zijn. In 2002 heb ik dat zelf ook mee gemaakt. En dat kan hard aankomen. Meest pijnlijk vind ik het verlies van onze zetel in Noord-Brabant. Wat heeft die Hermen Vreugdenhil als 'éénpitter' de afgelopen jaren geknokt in deze provincie. En 'zijn' campagne stond als een huis. Daar heeft het niet aan gelegen. Ik wens Hermen en zijn mensen heel veel sterkte toe. En wees gerust: we laten Brabant niet los.

Maandag 23 mei wordt nu een belangrijke dag. Niet alleen vanwege de verjaardag van mijn dochter Lotte. De Statenleden zullen die dag voor de samenstelling van de Eerste Kamer hun stem uitbrengen. Er wordt momenteel druk gerekend. We zullen zien wat het wordt. Mogelijk komt er een meerderheid van de huidige coalitie. Misschien ook wel net niet. Wat het ook wordt: ik hoop dat Rutte en zijn ministerploeg meer dan ooit rekening zullen houden met de opvattingen van de oppositie. Als ChristenUnie zijn we er niet op uit een kabinet zo snel als mogelijk weg te werken. Wel zouden we graag bij een aantal onderwerpen aanpassingen willen zien. Zoals recent bij het passend onderwijs. Als het kabinet echt ernst wil maken van het zoeken naar een breder draagvlak in het parlement, zal men dat niet alleen met woorden maar ook in de daden moeten laten zien. Ik ben benieuwd.

Donderdagmiddag had ik het genoegen aanwezig te kunnen zijn bij de premiere van de documentaire 'Mannenbroeders van Kootjebroek'. Een aangrijpende documentaire van Geertjan Lassche over MKZ en Kootwijkerbroek. Deze maand is al weer tien jaar geleden dat in deze plaats MKZ werd vastgesteld (met als gevolg dat er 60.000 dieren werden 'geruimd'). Nog steeds is er bij de bevolking grote twijfel of er wel echt MKZ was. Het zou goed zijn als een onafhankelijk onderzoek nu eens echt duidelijkheid gaat geven. Als ChristenUnie zijn we er voorstander van dat dit onderzoek er gaat komen. Na 10 jaar mag de grauwsluier wel eens van dit onderwerp afgehaald worden.