Met Vilans (kenniscentrum voor langdurige zorg) was ik op bezoek bij ISZ De Brug. Het gebeurt niet vaak dat een stiltecentrum centraal staat tijdens een werkbezoek. Dit was afgelopen donderdag wel het geval. Een stiltecentrum voor bewoners, voor bezoekers én voor het personeel. Dan te bedenken dat deze ruimte een paar jaar geleden nog een magazijn was. Met financiële hulp van kerken en ISZ De Burg is het omgebouwd tot een mooie ruimte waar mensen kunnen bidden en in stilte hun gedachten de vrije loop laten gaan. Wij bezochten De Brug om ons te laten informeren over het project ‘Een goed gesprek’. Op dit moment draait er een pilot met verschillende teams. Elk team kiest zijn eigen focus. Verzorgenden worden uitgedaagd om na te denken over hun relatie met de zorgvrager. Wat wil een cliënt? Wat zegt een cliënt? Wat bedoelt een cliënt? Wat verwacht een cliënt? Op deze manier kan de zorg een geweldige impuls krijgen, maar ook de motivatie van zorgverleners wordt gestimuleerd en verdiept.

Vaak gaat het gesprek in de zorg over andere dingen. Over de werkdruk en de krappe budgetten. Het gaat over systemen en niet over mensen. Systeemwerelden botsen met de leefwereld waarin zorgvragers zich bevinden. Geestelijke verzorging is van grote waarde. Dit zou veel nadrukkelijker een plek moeten krijgen in de financiering van de zorg. Ook in de zorg bij mensen thuis. Juist ook bij dementie kan geestelijke verzorging een belangrijke rol spelen. Een lied kan zomaar weer herkenning oproepen.

Het bezoek bevestigde dat de regering met een nieuwe Zorgbeginselenwet de plank volledig misslaat.

De zorgbeginselenwet zal een gevecht worden om geld. Recht op douchen, recht op een eenpersoonskamer, recht op roken op de eigen kamer….Ik voorzie claimgedrag en een juridificering van zorg. En waar heb je het over als je het over ‘zorgbeginselen’ hebt? Dan zou het toch moeten gaan om principes als naastenliefde, respect en een ‘goed gesprek’?

In plaats van allerlei verwachtingen te scheppen met nieuwe wetten, doet de regering er beter aan de zorg in de praktijk bij te staan, met passende budgetten een wervend arbeidsmarktbeleid en ruimte voor mantelzorgers en vrijwilligers om ook in de toekomst actief een bijdrage te leveren aan goede zorg.

Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik het echtpaar weer voor me, dat daar stilletjes zat. Hij hield liefdevol de hand van zijn dementerende vrouw vast.

Verraadt ons aller angst zich niet

in wie het leven weerloos liet?

De glasglans stemt de blazer mild.

De kaarsvlam vormt de hand tot schild.

De krokus wijst beton zijn grens.

Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.

Esmé Wiegman

Tweede Kamerlid ChristenUnie