Een dag na ons indrukwekkende bezoek aan Hartisheik bezoeken we het district Babile. Dit is het gebied waar vanwege de aanhoudende droogte meer dan tien jaar geleden veel gezinnen wegtrokken. Inmiddels is de situatie in dit gebied sterk verbeterd. Met hulp van ZOA zijn in de afgelopen maanden vijftig families teruggekeerd. We rijden met landrovers door het woeste landschap en ontmoeten uiteindelijk Dahir Hassan en Suleyman Sheik. Vanwege hun verweerde gezichten lijken het oude mannen, maar ze zijn bijna tien jaar jonger dan de Nederlandse parlementariër die hen de hand schudt. Met behulp van een tolk vertellen ze over hun leven.

Het vertrek uit Babile, de eerste goede jaren in Hartisheik en de steeds slechter wordende omstandigheden van de afgelopen jaren. Een voortdurende strijd om te overleven. Ze zijn ZOA dankbaar voor de geboden mogelijkheid om met hun gezinnen terug te kunnen keren naar het land van hun ouders en voorouders. De destijds achtergebleven familieleden hebben hen gelukkig weer met open armen ontvangen. Inmiddels zijn hun met 'modderstenen' gebouwde huizen gereed. Het materiaal daarvoor hebben ze gekregen. Na 'oplevering' van hun woning is nu de tijd aangebroken om met behulp van ZOA een os aan te schaffen. Ook krijgt men wat eenvoudig landbouwgereedschap en zaad. Noodzakelijk om de grond te gaan bewerken voordat in april de regen komt. Ze zijn gelukkig, maar het leven is nog steeds zwaar. Water is op dit moment geen probleem, maar hoe komen ze deze maanden aan voedsel? De plaatselijke overheid is de belofte om daar in deze overgangsfase voor te zorgen niet nagekomen.

Terug in Jijiga brengen we dat onder de aandacht van Guled Ahmed, de belangrijkste bestuurder uit Somali Region. Hij belooft actie. Ook belooft hij te zorgen voor de mensen in Hartisheik. Hiervoor is in de afgelopen dagen door ZOA al een noodplan gemaakt. We leggen het op zijn bureau. In het district Babile blijven de mensen optimistisch. Dahir Hassan en zijn vrouw Kadija laten ons trots hun kinderen zien. De jongste is net twee maanden oud. Ze hebben haar de naam Taju (Hoop) gegeven. Ook Suleyman Sheik en zijn vrouw Seynaba laten trots hun uit zeven kinderen bestaande gezin zien. Hun jongste kind is nog maar twee weken oud. Ze hebben hem de naam Firomsa gegeven. Dat betekent: Verbind mij met mijn land. De benaming van deze jonggeborenen raakt mij. Ik ontmoet in Ethiopië mensen die lijden en dagelijks voor hun bestaan moeten strijden, maar ze zijn niet zonder hoop. Achter op een taxibusje zien we de tekst 'Jesus never fails'.  Een boodschap om mee terug te nemen naar Nederland.

Arie Slob

(Op de foto boven Suleyman Sheik (40) die vanuit het kamp in Hartisheik is teruggebracht naar Babile en daar een huis heeft gekregen. Op de foto rechts zijn vrouw Seynaba (31) met haar 3-weken oude baby Firomsa, wat betekent: 'verbind mij met mijn land'. )