Vrijdag ben ik op bezoek gegaan bij stichting De Basis in Doorn, specialist in veteranenzorg.

Nu we een besluit moeten nemen over een politiemissie naar Afghanistan is het goed om ook stil te staan bij het verleden en daarnaast ervoor te zorgen dat hoe dan ook de nazorg voor mensen op orde is op het moment dat militairen (en politietrainers!) terugkeren van welke missie dan ook.

Met een oud-militair die in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger heeft gevochten (88 jaar) heb ik geluncht. Hij vindt het nog steeds moeilijk om over het verleden te praten. Jarenlang heeft hij het verleden weggedrukt uit zijn gedachten. Pas na 40 jaar is hij aan verwerking toegekomen van wat hij mee had gemaakt tijdens de politionele acties die plaatsvonden nadat Indonesie zich onafhankelijk had verklaard. Vreselijke gebeurtenissen, maar ook een moeilijke thuiskomst in Nederland waar niet of nauwelijks aandacht was voor nazorg aan militairen. Militairen werden zelfs met de nek aangekeken omdat ze een ‘foute bijdrage’ aan een ‘foute oorlog’ zouden hebben geleverd.

De echtgenoten moeten ook niet vergeten worden. Het was prettig ook een echtgenote van een dienstslachtoffer aan tafel te hebben die haar verhaal deed. De jaarlijkse ontmoetingen op De Basis zijn belangrijk voor haar om op verhaal te komen, verhalen en ervaringen te delen om met nieuwe energie naar huis te kunnen gaan.

Veteranenzorg is en blijft belangrijk. Na veteranen uit Nederlands Indie dienen nieuwe veteranen zich aan die actief zijn geweest in Bosnie of Afghanistan. Terecht breidt De Basis de aandacht ook uit naar andere geüniformeerde risicoberoepen uit de sectoren ambulance, brandweer, openbaar vervoer en politie. Mensen die als hulpverlener direct betrokken zijn bij geweld, ernstige ongelukken en rampen krijgen veel te verwerken, waar vergelijkbare vormen van zorg nodig kunnen zijn. Wat dat betreft was het niet heel gek om vrijdag overwachts een nicht tegen te komen die stage liep bij De Basis, met jarenlange ambulance-ervaring achter de rug.

Zo sta je als zorg-woordvoerder op donderdag een debat te voeren over de brand bij Moerdijk; zo ben je als defensie-woordvoerder op vrijdag op bezoek bij veteranen. Op het eerste gezicht lijkt het een vreemde combinatie. Na vrijdag is het dat voor mij niet meer. Heel veel draait uiteindelijk om een zorgzame samenleving, die mensen in frontlinies en vuurlinies uiteindelijk weer weet op te nemen.

Over De Basis:

De geschiedenis gaat terug tot 26 augustus 1945 toen de BNMO werd opgericht. Een vereniging voor onderlinge steun en belangenbehartiging van gewonde oud-militairen en hun partners.

Naar Fins voorbeeld wordt in 1984 in Doorn een instituut voor nazorg in gebruik genomen, dan bekend als het BNMO-Centrum.

De inzet van de BNMO werpt zijn vruchten af. In 1990 krijgt de overheid meer oog voor de zorg aan militaire oorlog- en dienstslachtoffers, wat onder meer tot uiting komt in het Veteranenbeleid van het ministerie van Defensie. In 2000 wordt in samenwerking met het Ministerie van Defensie het Veteraneninstituut opgericht. De onafhankelijke positie van de BNMO blijft gewaarborgd.

Omdat de uitvoering van zorgtaken en belangenvereniging soms lastig werkt en omdat er behoefte bestaat om de dienstverlening te verbreden, wordt de BNMO gesplitst. Stichting de Basis is geboren. De BNMO blijft bestaan als vereniging en belangenbehartiger, de Basis gaat verder als uitvoerder van zorgverlener.

De Basis besluit zich nadrukkelijk te richten op een verbreding naar andere doelgroepen. Meer concreet zijn dit (ex-) medewerkers, vrijwilligers en directe omgeving van geüniformeerde  risicoberoepen uit de sectoren ambulance, brandweer, openbaar vervoer en politie. In het dagelijks werk hebben zij al veel met elkaar te maken en daar sluit de Basis bij aan.