Deze Koningskinderen met wie ik mee ben op vakantie zijn geen lieverdjes. Ze zijn net zo aardig-onaardig als iedereen. Ze hebben nukken (net als ik), de zorg is soms intensief. Maar ik vertik het om hetzelfde onderscheid te maken zoals maandag bij de kassa gebeurde bij de Duitse plantenkas. Het onderscheid tussen 'behinderte menschen' en 'normale menschen'. In dit geval pakte de selectie gunstig uit in de vorm van korting.

Maar hoe ver gaan we in onze selectie van mensen? Welke conclusies verbinden we eraan?

Ik trek de conclusie dat we mensen maar het beste kunnen nemen zoals ze zijn. En goede en professionele zorg paraat hebben als dat 'nemen en dragen' zwaar valt. Confrontatie met beperkingen en zorg is wat mij betreft niet alleen iets voor een vakantieweekje. Het zijn juist deze gasten die op mijn netvlies blijven staan als ik straks in vergaderingen weer over de gezondheidszorg spreek.

Maar vind het alsjeblieft niet erg dat ik ondertussen verder geniet van deze groep Koningskinderen. Ze vormen een bijzondere spiegel om in te kijken. Ik zing hard mee met de schlagers en ook de favoriete christelijke gezangen. En ik geniet van elke gast die stralend uit het bubbelbad of de sportauto van een van de begeleiders stapt. Tegeltjesuitspraak van deze dag: ik geniet van genieten!

(blog op www.trouw.nl)