“We moeten eerder, maar vooral lichtere hulp en ondersteuning geven, zodat gezinnen erop leren vertrouwen dat ze hun eigen dingen kunnen oplossen, zeker met steun vanuit de eigen omgeving. Als we erin slagen om die knop om te krijgen, zullen we de toeloop naar gespecialiseerde voorzieningen kunnen stoppen en kan de Jeugdzorg zich veel meer richten op de kinderen en gezinnen met complexe problemen, die het nu helaas vaak zonder de juiste zorg moeten doen."

Samenwerking
Rouvoet signaleert dat nog onvoldoende wordt samengewerkt door de verschillende instanties rond kinderen. “Bij dat laatste spelen gemeenten die heel dicht bij de mensen staan een cruciale rol. Zij moeten samenwerking volgens '1 gezin, 1 plan' realiseren vanuit het Centrum voor jeugd en gezin. Ook daar moet de knop dus om.”

“Een overgrote meerderheid van jongeren weet zich in deze samenleving uitstekend te redden. Toch is er een grote groep jongeren voor wie alle vrijheid van tegenwoordig te weinig houvast geeft: er is sprake van schooluitval, schulden, alcoholmisbruik en agressie op straat. Ik vind dat je daarover niet moet klagen of etiketten plakken. Maar ik constateer wel: nooit eerder steeg het beroep op jeugdzorg zo hard als nu. We moeten de problematiek dus niet onderschatten. En het is natuurlijk prachtig dat er veel hulp en zorg beschikbaar is voor de jeugd. Maar de keerzijde van de medaille is dat ouders en opvoeders steeds afhankelijker worden van die hulpverlening.”

We moeten ervoor zorgen dat gezinnen vroegtijdig ondersteuning en advies krijgen zodat ouders en verzorgers hun gezin op de rails houden. Daarmee is mijn inzet er dus op gericht om zoveel mogelijk te voorkómen dat de overheid achter de voordeur hoeft te komen door gezinnen te versterken. En ten tweede: we moeten ervoor zorgen dat de hulpverleners veel beter samenwerken. Het blijft de plicht om bij ernstige problemen met ouders en kinderen in te grijpen. Maar dan moet dat wel in samenhang gebeuren.