Ik heb deze lezing aangegrepen om de vinger te leggen bij de verwevenheid met andere crises, en ook door een aantal gebreken in de ordening van de (wereld)economie en sociale structuren te benoemen die door de crisis zijn bloot gelegd. Waaronder een te beperkte opvatting over groei en welvaart, de schuldenlast in het Zuiden van de wereld, gebrek aan ketenverantwoordelijkheid en transparantie in handelsketens en ook het ontbreken van een marktmeester in de financiële secor.

Boeiend om daarover met het aanwezige publiek in debat te kunnen gaan. Dit hoor je weinig meer, werd er door één van de aanwezigen opgemerkt. Ik heb dat als een compliment opgevat. Ik heb mijn lezing afgesloten door te zeggen dat de volgende week te verwachten slotverklaring van de klimaattop in Kopenhagen een belangrijke test is op wereldniveau of we echt lessen uit de crisis hebben geleerd. Ik ben razend benieuwd wat daar uit zal gaan komen.

Benieuwd was ik deze week ook naar het gesprek met Hare Majesteit Koningin Beatrix, kroonprins Willem Alexander en prinses Maxima. Woensdagmiddag mocht ik met een aantal collega's op het paleis langskomen. Zoals bekend is het niet gepast om verslag te doen van het gesprek. Ik volsta met te zeggen dat het boeiende gesprekken waren. Het was een genoegen om daaraan deel te nemen. Omdat het wel erg kaal is om het hierbij te laten, voeg ik hier een foto van onze vorstin bij. En uiteraard de gepaste groet: Leve de koningin!

Hare Majesteit Koningin Beatrix, tijdens de viering van Koninginnedag 2008 in Franeker / Foto: Sjirk Kuijper

Zoals bekend is voor mijn inmiddels oud-collega Boekenstijn het bezoek aan de koningin zijn Waterloo als Kamerlid geworden. Hij is niet direct teruggezakt in de vergetelheid. In een eerdere weblog had ik al opgemerkt dat ik hoopte dat er voor deze erudiete persoon wel weer ergens een plekje zou vrijkomen. Inmiddels is bekend geworden dat hij columnist bij Elsevier gaat worden. Ook is deze week zijn boek over ontwikkelingssamenwerking uitgekomen. Laat Boekenstijn maar schuiven. Die komt er wel.

Nu ik het toch over een VVD-er heb, kan ik direct Mark Rutte wel meenemen. Rutte is  - zo bleek uit een verkiezing georganiseerd door EenVandaag - door zijn collega-Kamerleden uitgeroepen tot Politicus van het Jaar 2009. Ik feliciteer hem van harte daarmee. Het is hem gegund. Ga er maar aan staan, in deze tijd partijleider van de VVD te zijn. Mij treft het altijd dat Rutte zo optimistisch en blijmoedig blijft. Dat is echt een kwaliteit van hem. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik persoonlijk nooit meedoe aan dit soort verkiezingen. Het wekt toch een beetje de indruk van de slager die zijn eigen vlees keurt. Waar ik vooral niet aan  wil meedoen is het kiezen van de Slechtste Politicus van het Jaar. Ik ga ervan uit dat iedereen naar eer en geweten zijn werk doet. Geen behoefte om dan aan collega-bashen te gaan doen.

Deze week zijn in de Tweede Kamer de begrotingen van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) en VROM behandeld. We hebben nu alle begrotingen gehad. Volgende week kunnen dan de stemmingen over de ingediende amendementen en de begrotingen plaatsvinden. Dan komt er een einde aan wekenlang debatteren over de plannen van het kabinet voor 2010. Ik heb niet de indruk dat de plannen ingrijpend gewijzigd zijn. Dat was ook niet te verwachten in deze tijd. Het wachten is nu op de heroverweging die in het eerste halfjaar van 2010 zal plaatsvinden. Dan wordt het echt spannend. Het spreekt voor zich dat we ook als fractie van de ChristenUnie al stevig nadenken over wat dan wijsheid is. Daar ben ik deze week ook weer een aantal uren mee bezig geweest. Na het kerstreces zal er nog een tandje bij moeten.

Deze week weer een aantal overleggen en gesprekken gehad. Onder meer met mijn oud-collega Co Verdaas, nu gedeputeerde in Gelderland. Ook een politiek beraad in eigen kring op het partijbureau van de ChristenUnie gehad. We spreken en overleggen wat af. Maandag had ik wel de gelegenheid een dagje thuis te werken. Zo kon het gebeuren dat ik  's avonds mijn jongste dochter Karen ben gaan helpen met het krantenbezorgen. Ze kwam in de knoop met het maken van huiswerk en had echt wat hulp  nodig. Dan moet je wat als vader! Na een uurtje langs de deuren gelopen te hebben, ben ik maar eens gaan bekijken wat ik nu eigenlijk door al die brievenbussen gestopt had. Het was een huis-aan-huis-krant met op de voorpagina een grote foto van de plaatselijke ChristenUnie-wethouder Cnossen die met één van zijn voorgangers, Bert Kunnen (dé persoon die mij begin jaren negentig de plaatselijke politiek in heeft getrokken), een brug in mijn  woonplaats Zwolle opende. Voor mij weer een bevestiging dat toeval niet bestaat! Zie de website van De Stentor  of onderstaande reportage voor meer informatie over deze handeling.

Arie Slob