In het zomerreces werd ik door de griffier van de Tweede Kamer opgebeld met de vraag of ik lid wilde worden van de commissie in- en uitgeleide die op Prinsjesdag de Koninklijke familie welkom heet in de Ridderzaal. Gisteren was het dan zover. De generale repetitie begon om ongeveer 10.00 uur s’ochtends, waarbij de leden geïnformeerd werden over wat er van hen verwacht wordt. Er is maar één keer geoefend, dus je kunt je voorstellen dat mijn stressniveau om alles goed te laten voorlopen erg hoog was. Vooral door het feit dat ik als niet begeleidend lid, samen met een ander lid, voor Koningin Beatrix uit moest lopen. Dus maximale alertheid. Achteraf kan ik stellen dat het een voorrecht was om deze eervolle rol te mogen vervullen. Verblijven in de Koninginnekamer, met de Koninklijke familie; in gesprek zijn met Prins Willem Alexander en Prinses Maxima: het was een bijzondere ervaring.

De troonrede geeft echter reden tot grote zorg. Zeker voor de kwetsbare groepen breken moeilijke tijden aan. Met elkaar moeten wij gaan inleveren om de gevolgen van de crisis het hoofd te kunnen bieden. Hierbij moeten wij rekening houden met een rechtvaardige verdeling naar financiële draagkracht. Daarnaast moeten wij ervoor zorgen dat de rekening niet gelegd wordt bij de volgende generaties.

Het zullen lastige debatten worden de komende tijd om zoveel mogelijk kwetsbare groepen uit de wind te houden. Dat zal niet altijd lukken, doordat het hierbij gaat om een serieus probleem. Mensen worden geconfronteerd met schulden door plotselinge inkomensval. Vooral kwetsbare groepen worden erg getroffen. Dit zijn mensen die door een beperking, ziekte of laaggeletterdheid in een negatieve spiraal terecht komen. Om deze groepen te bereiken en te bedienen, is veel maatwerk en samenwerking met vrijwilligersorganisaties nodig. Laatst was ik in een gemeente en juist deze moeilijke groepen werden aan vrijwilligersorganisaties overgelaten. Een beslissing die vele wenkbrauwen zou doen fronsen, maar waaruit ook duidelijk het maatschappelijk rendement van deze vrijwilligersorganisaties blijkt. Zij hebben om hun werk voort te zetten, en gezien de problematiek die alsmaar complexer wordt, behoefte aan deskundigheidsbevordering. Daar is echter geen geld voor.

Op basis hiervan heb ik vorige week in het debat over schuldhulp de staatssecretaris gevraagd om financiële middelen beschikbaar te stellen voor landelijke vrijwilligersorganisaties die in samenwerking met gemeenten en/of professionele schuldhulporganisaties projecten starten die het ondersteunende werk van vrijwilligers bij schuldhulpverlening bevorderen. Hiervoor zal ik deze volgende week een motie indienen.

En verder is het vandaag de eerste dag van de Algemene Politieke Beschouwingen. Omdat onze fractievoorzitter Arie Slob als enige namens de ChristenUnie het woord voert, zitten wij zoveel mogelijk bij het debat, stukken door te nemen en informatie te verzamelen om als ChristenUnie goed beslagen ten ijs te komen.

Cynthia Ortega-Martijn