,,Voordat de vergaderingen volgende week losbarsten was het goed vandaag nog weer even gebruik te maken van een ‘stagemogelijkheid’. De locatie was dichtbij huis: de Isala-klinieken en het Diagnosepunt, centrum voor medisch onderzoek regio Zwolle.

In een ziekenhuis valt genoeg te zien en te bezoeken, maar voor mij stonden vandaag vooral ketenzorg en de rol van medisch diagnostische centra centraal. Mooi om te zien dat door goede samenwerking en het wat anders inrichten van zorg, wachtkamers leeg raken, mensen snel geholpen en behandeld worden, waardoor onder iedereen een grote tevredenheid heerst. Patiënten worden eigenlijk uit het ziekenhuis gehaald en op een veel toegankelijker plek snel geholpen.

Bij dit soort stages kan het onderwerp bekostiging en marktwerking nooit buiten beschouwing blijven. Zeker niet met uitgebreide commissievergaderingen over ‘functionele bekostiging’ en ‘good governance’ in het verschiet. Eerlijk gezegd blijf ik worstelen met het begrip ‘marktwerking’ in de zorg. Wat versta je daar onder? Sturen op geld? Winstuitkeringen aan aandeelhouders? Vandaag ben ik nog weer eens met de neus op de feiten gedrukt dat het allemaal moet blijven gaan om de patiënt die naar het ziekenhuis gaat voor een dokter. Dat moet je faciliteren. Dat vraagt om goed ‘ondernemerschap’. Dat ondernemerschap moet vooral gaan om hoe je de zorg inricht, hoe het anders en beter kan. Het gaat vooral om een mentaliteit, in plaats van structuur. Natuurlijk hoort daar het onderwerp financiën bij, maar dan niet als dominante sturende factor. In plaats van winst kun je beter over rendementen spreken, die uiteraard ingezet worden ter verbetering van het ziekenhuis, om de best mogelijke zorg aan patiënten te leveren.

Den Haag is belangrijk, maar op de werkvloer moet het gebeuren. Regelgeving moet daarom gericht zijn op het motiveren van de mensen aan de basis. Het spook dat telkens weer op de loer ligt en opduikt, is de Haagse neiging tot ‘dichttimmeren’. Natuurlijk moet het een en ander duidelijk vastgelegd worden. De verschillende hoofdpijndossiers rondom IJsselmeerziekenhuizen, Philadelphia en Meavita hebben dat wel duidelijk gemaakt. Maar laten we vooral vastleggen om welke verantwoordelijkheden en verantwoordelijke het gaat. De manier waarop organisaties die verantwoordelijkheden uitvoeren zou ruimte moeten bieden aan diversiteit.

Ik woon in een mooie stad, met mooie initiatieven en vormen van samenwerking in de zorg. Rondom de Isala-klinieken ligt nu een grote bouwput en kan binnenkort eindelijk (!) met nieuwbouw worden gestart. Met het gezondheidszorgdossier heb ik af en toe ook het idee in een bouwput rond te lopen. Ziekenhuiszorg is voorlopig letterlijk en figuurlijk ‘werk in uitvoering’. Laten we vooral naar de succesvolle voorbeelden in de zorgpraktijk kijken en die navolgen, in plaats van voortdurend te discussiëren of het in (markt)theorie allemaal klopt…''