,,Dinsdag is voor mij altijd een drukke dag. 's Morgens de wekelijkse fractievergadering die meestal tot circa 13.00 uur duurt. Als het even kan aansluitend nog even lunchen. Daarna het wekelijkse overleg met mijn collega-fractievoorzitters van de coalitiepartijen. Direct daarna spoed ik mij naar de plenaire vergaderzaal waar het wekelijkse vragenuurtje al is begonnen. Meteen gevolgd door de zogenaamde regeling van werkzaamheden en de stemmingen.
Als we uiteindelijk daarmee klaar zijn (om circa 16.00 uur) wordt het vergaderschema verder opgepakt. Commissievergaderingen, vergaderingen in de plenaire vergaderzaal, gesprekken, hoorzittingen, spreekbeurten, werkbezoeken. Vaak zijn we tot diep in de avond met ons werk bezig. En in de afgelopen weken ben ik in verband met de aanpak van de kredietcrisis ook geregeld tot in de nacht aan het werk geweest.
In de rest van de samenleving is het niet veel anders. Wat kunnen mensen druk met hun werk zijn. Het kan ons helemaal in beslag nemen. Als we niet oppassen, draaien we met onze economie maar door. Zeven dag in de week, 24 uur per dag. Druk, druk, druk. Wat een weldaad is het dan om midden in die drukte de serene rust van een kerkgebouw te mogen ervaren. Deze kerk staat in het centrum van den Haag. Midden in een drukke winkelstraat. Buiten de muren van deze kerk gaat het gejaagde leven door. Wij zijn daar met elkaar even uitgestapt. En wij zoeken met elkaar de rust.
Juist vandaag mogen we met elkaar in het bijzonder stilstaan bij de rust die God vanaf het begin van de schepping aan Zijn kinderen heeft gegeven. In Genesis 2:2 stelt God Zich voor als Iemand die zes dagen lang hard gewerkt heeft en daarna is gestopt, en wel om te rusten. Toen God op de zevende dag het werk voltooid had, dat Hij had gemaakt, rustte Hij op de zevende dag van al het werk, dat Hij gemaakt had. God zet deze dag apart. Hij heiligt deze dag.
In Exodus 20:11 wordt bij het vierde gebod, waarin Israël wordt opgeroepen deze dag te gedenken en te vieren als rustdag, teruggegrepen op het feit dat God op de zevende dag ophield met zijn arbeid, zijn scheppingswerk. Uit het vierde gebod kan, zo las ik ergens, worden afgeleid dat God Zijn scheppingswerk over zes dagen verspreid heeft met het oog op de latere weekindeling van de mensen.
Rust zoeken. Rust nemen. Het lijkt er steeds minder van te komen. De zondag als rustdag staat in onze samenleving steeds meer onder druk. Afgelopen zondag werd dat nog weer eens duidelijk toen -tegen uitspraken van de rechter in- in het Amsterdamse stadsdeel Noord een supermarkt de deuren op de eerste dag van de week opendeed.
Een zoveelste incident in de strijd over de Winkeltijdenwet, die gemeenten ruimte biedt om twaalf zondagen per jaar de winkels open te houden. De wet kent ook een zogenaamde toeristische bepaling. Die geeft gemeenten die te maken hebben met toerisme de mogelijkheid meer dan twaalf zondagen de winkels op te houden. We zien dat echter ook gebeuren op plaatsen die de benaming toeristisch niet verdienen.

Teken van hoop
Tijdens de coalitieonderhandelingen heeft de ChristenUnie met coalitiepartners CDA en PvdA de afspraak kunnen maken daaraan iets te gaan doen. Er ligt inmiddels een wetsvoorstel bij de Tweede Kamer. Ook ligt er over hetzelfde onderwerp een initiatiefwetsvoorstel van SGP en SP.
Beide wetsvoorstellen roepen veel verzet op. Tijdens een Kamerdebat in januari sprak het net beëdigde VVD-Kamerlid Elias over een hobby van de ChristenUnie. Het wetsvoorstel over de winkeltijdenwet zou een uitruil zijn geweest waarbij de ChristenUnie ook iets zou hebben gekregen. „Laat mensen zelf bepalen wat ze op zondag doen", zo besloot Elias zijn maidenspeech.
Laat ik hierover het volgende zeggen: opkomen voor de zondag als rustdag is geen hobby van een christelijke politieke partij. Hierachter gaat de overtuiging schuil dat een dag rust goed is voor de samenleving. Een samenleving die maar door blijft draaien, loopt het risico dol te draaien. Het is niet voor niets dat onze God al vanaf het allereerste begin een dag apart heeft gezet en opriep die dag te vieren als een rustdag. Niet alleen om kerkdiensten te kunnen bezoeken. Ook voor het in stand houden van sociale verbanden is het hebben van gemeenschappelijke vrije tijd een belangrijke voorwaarde.
Daar wees recent ook de commissie Church and Society van de Europese Kerkenconferentie CEC op tijdens een vergadering in het Deense Nyborg. Het Europees Parlement en diverse EU-lidstaten zijn bezig nieuwe afspraken te maken over arbeid. Met de Europese verkiezingen in aantocht meende de commissie het zinvol te achten opnieuw te pleiten voor een wekelijkse rustdag.
Een wekelijkse rustdag is zinvol, zo meent de commissie, om de gezondheid van werkers in stand te houden en om het familieleven ruimte te geven. De commissie beroept zich daarbij op wetenschappelijk onderzoek van Eurofound, de Europese Fundatie voor de verbetering van leef- en werkomstandigheden, een Europees vakbondslichaam. Het onderzoek wees uit dat de kans op ziekte en verzuim 1,3 keer zo groot is in bedrijven die op zaterdag en zondag geopend zijn als in bedrijven waar werknemers in het weekend niet hoeven te werken. Volgens de EU-wet is de zondag per definitie een rustdag voor kinderen en adolescenten. De commissie pleit er daarom voor om ook volwassenen vrijaf te geven op zondag.
Als christenpoliticus zie ik het als een opdracht om ook in een seculiere samenleving op te blijven komen voor de zondagsrust. Dat zal allereerst tot uitdrukking moeten komen in mijn eigen leven. Op zondag ligt in principe het werk stil, ook al ligt er werk genoeg. Tijdens de weken van de onderhandelingen over het crisisakkoord accepteerden onze coalitiegenoten dat we niet op zondag zouden vergaderen. Een televisieprogramma als Buitenhof weet en accepteert dat men op zondag geen ChristenUniepolitici hoeft uit te nodigen. En waar dat maar kan, zullen we in wetgeving -zoals de eerder genoemde Winkeltijdenwet- aandacht blijven besteden aan het waarborgen van de zondagsrust.
We doen dat ook vanuit het geweldige perspectief dat opgesloten zit in het principe van de zondagsrust. Ik las dat ergens zo: „De rustdag/sabbat blijft een teken van de heerlijke rust en vrede met God, die in principe geschonken is door het lijden en sterven van Jezus Christus. Jezus nodigt allen uit om de werkelijke rust bij Hem te vinden. Zijn juk is zacht, in tegenstelling tot de onbarmhartige regelgeving van de Farizeeën. In de opstanding uit de dood is de overwinning over de zonde duidelijk aangetoond, wat de bevrijding en vrede van een rustdag op de eerste dag van de week, de opstandingsdag, extra benadrukt. De onderhouding van de rustdag is dan tegelijk een teken van de hoop op het leven met God in de eeuwige sabbat van de nieuwe hemel en aarde. Het is een getuigenis en teken van de herstelde relatie met God die gelovigen in Christus vieren en zo een blijvend teken van het nieuwe verbond.
Het thema van de Residentiepauzediensten in 2009 luidt: De Tien Geboden: heilig, rechtvaardig en goed. Er zijn, zo zou ik willen besluiten, ook kijkend naar het vierde gebod dat vanmiddag centraal staat, mindere zaken om ons druk om te maken."